tag:blogger.com,1999:blog-89080380110170841612024-03-04T23:15:03.663-05:00လႈပ္႐ွားေနေသာ မိုးေကာင္းကင္ျငိမ္းစုhttp://www.blogger.com/profile/16225188039409747187noreply@blogger.comBlogger214125tag:blogger.com,1999:blog-8908038011017084161.post-31480010969127380612011-08-09T20:24:00.001-04:002011-08-09T20:26:01.792-04:00ေမြးေန႔လက္ေဆာင္"အား ... အမေလး ... "
<br />ဝမ္းဗိုက္တြင္းမွ ႐ုံးကန္မႈေၾကာင့္ နာက်င္စြာ ခံစားေနရသည့္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္ မိခင္တစ္ေယာက္ ညီးၫူေနသည္။
<br />ကေလး၏ တြန္းကန္အား မည္မ ွ်ရွိသည္ကို မိခင္၏ မ်က္ႏွာက ၫြန္ျပေနသည္။
<br />
<br />ဖိႏွိပ္မႈမ်ားကို တြန္းလွန္ဆန္႔က်င္ၾကသူမ်ား ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လမ္းမမ်ားေပၚတြင္ အုံခဲလ ွ်က္ ...
<br />လူလႈိင္းႀကီးမ်ား တလိမ့္လိမ့္ႏွင့္ ဒီေရအလား ႀကီးထြားလာသည္။<span id="fullpost">"မီးဖြားမဲ့ လူနာရွင္ ရွိလား"
<br />တာဝန္က် သူနာျပဳဆရာမ ေအာ္၍ ေမးလိုက္သည္။
<br />"ရွိပါတယ္ ရွင္" အမ်ိဳးသမီးတဦးက ခ်က္ခ်င္းျပန္ေျဖလိုက္သည္။
<br />
<br />"ရွင္က သူနဲ႔ ဘာေတာ္လဲ" "သူအမ်ိဳးသားေကာ"
<br />"က်မ က သူ႕အမပါ" "သူ႔အမ်ိဳးသားက ... ဟို အဲ ေရာက္မလာေသးဘူး"
<br />အမ်ိဳးသမီး က ဆိုးရိမ္ အားငယ္မႈမ်ားျဖင့္ ျပန္ေျဖသည္။
<br />
<br />"လိုအပ္ပါက ခြဲစိတ္ခြင့္ျပဳေၾကာင္း လက္မွတ္ထိုးဖို႔ လိုေနပါတယ္"
<br />"က်မ ထိုးေပးပါ့မယ္" ေျပာေျပာဆိုဆို သူနာျပဳဆရာမ ယူလာေသာ စာ႐ြက္ေပၚတြင္ လက္မွတ္ထိုးေပးလိုက္သည္။
<br />
<br />႐ုတ္တရက္ ခေလး တြန္းကန္မႈေၾကာင့္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မိခင္က သူ၏ နာက်င္မႈကို စကားတလုံးတည္းျဖင့္ ေဖၚျပလိုက္သည္။
<br />အား ... ....
<br />
<br />ဒိုင္း ..ဒိုင္း ...
<br />လမ္းမမ်ားေပၚတြင္ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ား အစား ေသနတ္သံမ်ား ထြက္ေပၚလာသည္။
<br />အေျပးအလႊား အကာအကြယ္ ရွာေဖြၾက၍ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲ။
<br />ေအာ္သူက ေအာ္၊ ဆဲသူက ဆဲ၊ လဲသူက လဲ၊ စြဲသူက စြဲ၊ အႏၲိာ႐ုံ ျမင္ကြင္းထဲမွာ
<br />"ဟာ ဟိုမွာ တစ္ေယာက္ ေသသြားၿပီ"
<br />"မိုက္႐ိုင္းလိုက္ၾကတာကြာ"
<br />
<br />အူဝဲ ... အူဝဲ ...
<br />"ေမြးၿပီရွင့္ ေမြးၿပီ"
<br />"ဘာေလးလဲ ဆရာမ"
<br />"မိန္းကေလး ၀ဝကစ္ကစ္ ခ်စ္စရာေလး"
<br />"ဆရာမ မိခင္အေျခအေနေလး"
<br />"က်မၼာပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ စိတ္က်ေနပုံရတယ္"
<br />စကားတေျပာေျပာႏွင့္ လူနာရွင္ အမ်ိဳးသမီးက သူနာျပဳဆရာမ ေခၚေဆာင္သြား လူနာခန္းရွိရာသို႔ လိုက္ပါသြားသည္။
<br />
<br />အခန္းဝသို႔ ေရာက္သည္ႏွင့္ပင္ အခန္းတြင္း ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ လူနာရွင္ အမ်ိဳးသမီး၏ မ်က္ဝန္းမွ မ်က္ရည္မ်ား ပါးျပင္ေပၚသို႔ ေျဖးညင္းစြာ စိးဆင္းလာသည္။
<br />
<br />သမီးေလးကို ေထြးပိုက္ထားေသာ သူမသည္ ခံစား နာက်ဥ္းမႈမ်ားကို တတ္ႏိုင္သမ ွ် ထိမ္းခ်ဳပ္ထား၏။ သူမ၏ မ်က္ႏွာတြင္ မ်က္ရည္ မရွိ၊ မ်က္လုံးမ်ားကား မ်က္ႏွာခ်က္ကို တည့္တည့္.ၾကည့္ရင္း မဲ့ၿပဳံးေလး ၿပဳံးလ ွ်က္ ...။
<br />
<br />၈.၈.၂၀၁၁
<br />ဒီေန႔ က်မ အသက္ ၂၃ ႏွစ္ျပည့္ၿပီ။
<br />အေမလည္း တစ္စုံတရာကို မ်က္ေတာင္မခတ္ ၾကည့္ရင္း မဲ့ၿပဳံးေလး ၿပဳံးေနဆဲပါ။
<br />"အေဖေရ ..."
<br />
<br />
<br />
<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ၫို(ျမန္မာ)</span></span>ျငိမ္းစုhttp://www.blogger.com/profile/16225188039409747187noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8908038011017084161.post-52287464679567272202011-07-20T05:24:00.002-04:002011-07-20T05:27:31.462-04:00မ်ဳိ မခ်လိုုက္ရေသာ ရသရင္ေခါင္းမွ တင္းၾကပ္မႈမ်ား တေျဖးေျဖး လည္ေခ်ာင္း၀သိုု႔ စိုု႔တက္လာ၏။ ျပင္းထန္စြာ စိုု႔တက္မႈေၾကာင့္ မ်က္၀န္းမွပင္ မ်က္ရည္စမ်ား ရစ္၀ဲလာသည္။ မ်က္ႏွာတြင္္္ နာၾကည္းမႈ၊ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲမႈမ်ား ေရာေထြးလ်က္ တင္းမာခက္ထန္ေနသလိုု စိတ္မွာက ေဒါသ၊ အားမလိုု အားမရမႈနဲ႔ ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုယ္ မေၾကနပ္မႈမ်ား သိပ္သီးစြာ သိုုေလွာင္ထားရေပသည္။<span id="fullpost">တိုုက္ပြဲေပါင္းမ်ားစြာ တိုုက္လာခဲ့သူတစ္ေယာက္ ဒီပြဲတြင္ ရင္ဘတ္ႀကီး ပြင့္တြက္သြားေလၿပီ။<br /><br />မ်က္ရည္စမ်ားသည္ မ်က္၀န္းထဲမွ ခုုန္တြက္လာၾက၏။ ခႏၵာကိုုယ္တစ္ခုုလုုံး ငလ်င္လႈပ္ေနသည္ဟုု ခံစားေနရသည္။ ၾကက္သီးေမႊးညွင္းမ်ားလည္း ထိုုးေထာင္လာသည္။ လက္ေခ်ာင္းမ်ား မရွိေသာ္လည္း လက္ကိုု က်စ္က်စ္ပါေအာင္ စုုတ္ထားမိသည္။<br /><br />အရာအားလံုုးတိုု႔သည္လည္း မႈံန္၀ါးသြား၏။ ပတ္၀န္းက်င္ တစ္လံုုး ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီး ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုယ္လည္း မသိႏိုုင္ေတာ့ေခ်။ သိုု႔ေသာ္ မသိစိတ္၏ ဖမ္းယူထားသည့္ မွတ္တမ္းမ်ားသည္ကား ပီသစြာ ၾကည္လင္ျပတ္သားေနေပေတာ့သည္။<br /><br />“ျပည္သူမ်ား အာဇာနည္ကုန္း ခ်ီတက္ေနၾကပံုု”<br /><br />“အန္အယ္လ္ဒီဌာနခ်ဴပ္ေရွ႕က လူထု၏ အာဇာနည္ေန႔ျမင္ကြင္းႏွင့့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းျပတိုက္နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ေၾကး႐ုပ္၀န္းက်င္ျမင္ကြင္း ဓါတ္ပံုုမ်ား”<br /><br />“ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုၾကည္၏ အာဇာနည္ေန႔ မိန္႔ခြန္းသံ”သည္ အားမာန္အျပည့္ႏွင့္ ျပန္႔လြင့္ေနစဥ္<br /><br />က်ေနာ္သည္ကား ကြန္ျပဴတာေရွ႕၌ပင္ ….. …..။<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ၿငိမ္းစုု </span>Wednesday, July 20, 2011</span>ျငိမ္းစုhttp://www.blogger.com/profile/16225188039409747187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8908038011017084161.post-76538702030751014362011-06-02T23:26:00.004-04:002011-06-03T00:04:14.580-04:00အေကာင္းဆံုုး ေဆးတခြက္<div style="text-align: justify;">မိတ္ေဆြ …<br /></div>သင့္ဘ၀ကို္ ကမၻာလံုုးေပၚတင္ျပီး<br />လဲွ့ျကည့္လိုုက္ပါ၊<br /><br />ေဟာ ….<br />အမွန္တရားေတြ လြင့္ထြက္သြားျပီ။<br /><br />မိတ္ေဆြ …<br />သင့္ရဲ့ လုုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြ<br />ဆီႀကိတ္ဆံုုထဲထည့္ ႀကိတ္ၾကည့္လိုုက္ပါ၊<span id="fullpost">ေဟာ …<br />အတၲေတြ ထြက္က်လာျပီ။<br /><br />မိတ္ေဆြ …<br />လြင့္ထြက္လာတဲ့ အမွန္တရား<br />ထြက္က်လာတဲ့ အတၲေတြကိုု<br />ေရာေမႊေပါင္းစပ္လိုုက္ရင္ ….<br /><br />စစ္မွန္တဲ့ အမွန္တရားနဲ့ အတၲေတြ<br />ေပ်ာ္၀င္ေနတဲ့ ေလာက</span>နိဗၺာန္<span id="fullpost">ေဆးတခြက္<br />သင့္ဘ၀ အတြက္<br />ျဖစ္ေပၚလာလိမ့္မယ္။<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ရိုး(ေခတၲရာ)</span><br />January 28, 2011 (Rensselaer)</span>ျငိမ္းစုhttp://www.blogger.com/profile/16225188039409747187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8908038011017084161.post-8182391036430359182011-04-14T13:52:00.001-04:002011-04-14T13:57:25.025-04:00ႏွင္းခဲေပ်ာ္ခ်ိန္ႏွင္းေတြ<br />ထူထူထဲထဲ၊ သိပ္သိပ္သည္းသည္း က်ေနတဲ့အခ်ိန္<br />အပင္ေတြဟာ ေပါက္မလာၾကဘူး။<br /><br />မၾကည္မလင္ ရာသီဥတုထဲ<br />ငါ<br />ေနထုိင္ခဲ့ရဖူးတယ္။<br /><span id="fullpost"><br />အခ်င္းမာရ္နတ္ ... ဖယ္ေလာ့!<br />ႏွင္းခဲေပ်ာ္ခ်ိန္ ေရာက္ၿပီ။<br /><br />တကယ္ပါပဲ<br />လမ္းေတြဟာ ရွင္းလာတယ္<br />ျမင္ကြင္းေတြဟာ ၾကည္လင္လာတယ္<br />ေအးခဲမေနေတာ့ပဲ ေႏြးေထြးလာတယ္<br />အထဲကလူေတြ အျပင္ကို ထြက္ကုန္ၾကတယ္<br />ေျမသားကုိထုိးခြဲ ပန္းပြင့္ေလးေတြလည္း ေပါက္လာၾကတယ္။<br /><br />အေမရိကန္ ႏြားေၾကာင္းသားေတြက<br />သူ႔သားေကာင္ကို ႀကိဳးကြင္းပစ္ဖမ္းလိုက္သလိုမ်ဳိး<br />ဘယ္ေလာက္ရိုင္းတဲ့ ရာသီပဲျဖစ္ပါေစ<br />အသားက်စီးႏုိင္ခဲ့တယ္။<br /><br />ငါဟာ ကဗ်ာဆရာျဖစ္တယ္။<br /><br />လာၿပီ ... !<br />ကဗ်ာဆရာလာၿပီို<br />ငါ့ျမင္းကို ငါစုိင္း<br />ကဗ်ာပန္းေတြ စိုက္ပ်ဳိးမယ္။<br /><br />အခ်င္းမာရ္နတ္ ... ဖယ္ေလာ့!<br />ႏွင္းခဲ ေပ်ာ္ခ်ိန္ေရာက္ၿပီ။<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)</span></span>ျငိမ္းစုhttp://www.blogger.com/profile/16225188039409747187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8908038011017084161.post-59438745619545829132011-03-23T15:22:00.002-04:002011-03-23T15:36:52.572-04:00ေသနတ္ကို အမိန္႔ေပးႏိုင္ရင္ အစိုးရ ျဖစ္တဲ့ေခတ္<div style="text-align: justify;">ႏိုင္ငံတကာ ျပကၡဒိန္မွာ ႏွစ္သစ္ တႏွစ္ကူးတယ္ဆိုတာနဲ႔ ဗမာျပည္မွာ လြတ္လပ္ေရးေန႔၊ ျပည္ေထာင္စုေန႔၊ ဖက္ဆစ္ ေတာ္လွန္ေရးေန႔၊ အနီးေခတ္ဗမာ့သမိုင္းမွာ ဂုဏ္ယူစရာ အေကာင္းဆံုး အထိမ္းအမွတ္ေန႔ေတြ တခုၿပီးတခုဆက္ေနခဲ့ၿပီး အဲဒီေနာက္မွာ ျမန္မာႏွစ္သစ္ကူး အတာသဘင္ပြဲေတာ္ကိုေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။<br /><span id="fullpost"><br /><div style="text-align: justify;">ႏွစ္သစ္တႏွစ္ကို အင္မတန္ၾကက္သေရ ႐ွိစြာျဖတ္သန္းရတာပါ။ ဒါေပမဲ့အခုေတာ့ မတ္လ၂ရက္ေန႔ ေရာက္တယ္ဆိုတာနဲ႔ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ အာဏာသိမ္းတာကို ဂုဏ္ႁပု ထားတဲ့ “လယ္သမားေန႔”၊ မတ္လ ၂၇ရက္ေန႔ ေရာက္ေတာ့ ျပည္သူလူထုကို သတ္ျဖတ္ေနတဲ့ ေၾကးစားတပ္ကိုဂုဏ္ႁပုထားတဲ့ ေၾကးစားတပ္ေန႔ တို႔ကိုျဖတ္သန္းရပါတယ္။ အင္မတန္မွ ၾကက္သေရယုတ္ပါတယ္။ သံဃာေတြကို သတ္တဲ့၊ အမ်ိဳးသမီးေတြကို မုဒိန္းက်င့္တဲ့ တပ္ေတြကို သေျပပန္းကမ္း၊ နံ႔သာဖ်န္းခိုင္းေနတာဟာ ျမင္ရသူတိုင္းကို ေစာ္ကားေနသလိုပါပဲ။<br /><br />တကယ္က်ေတာ့ နအဖစစ္ဗိုလ္ေတြဟာ ဒီတပ္မေတာ္ရဲ႕“ျဗဟၼာႀကီးေလးဦး”လို႔ဆိုရမယ့္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္၊ ဘီအိုင္ေအ၊ ဘီဒီေအ စတာေတြကိုေမ့ပစ္၊ ေခ်ာင္ထိုးလိုက္ၾကပါၿပီ။ သူတို႔ရဲ႕သမိုင္းစာအုပ္ထဲမွာ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊတို႔ တေတြဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔ ထက္ျမင့္ျမတ္၊ သူတို႔ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ ဓားျပတပ္၊ မုဒိန္းတပ္ႀကီးဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕အမိအဖေတာင္ ျဖစ္ေနပါတယ္။ အခုကိုပဲ လႊတ္ေတာ္နဲ႔သမတရဲ႕အထက္က ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္လို႔ေတြ႔ေနရပါၿပီ၊<br /><br />သမိုင္းကိုျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္ တပ္မေတာ္ဟာ လြတ္လပ္ေရးရကာစ တုန္းက ဖဆပလ အစိုးရရဲ႕ ခ်ဳပ္ကိုင္မႈကို လက္ခံခဲ့ပါေသးတယ္။ ျပည္တြင္းစစ္တိုက္ေနရလို႔ ရန္ကုန္အစိုးရ သာသာက်န္ေတာ့တဲ့အခါမွာ ဦးႏုက အိႏၵိယကေန လက္နက္ခဲ ယမ္းေတာင္းေပးတာ ဘာညာေတြလုပ္ေပးေနေတာ့ စစ္တပ္ဟာ တည္႐ွိေနတဲ့ အစိုးရရဲ႕ အမိန္႔ကိုနာခံပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ကူမင္တန္ တ႐ုတ္ျဖဴ က်ဴးေက်ာ္မႈျဖစ္ပြားလာေတာ့လည္း တည္႐ွိေနတဲ့အစိုးရက ကုလသမဂၢမွာဒီကိစၥကို ေျပာေနဆိုေန တာေတြ လုပ္ေနတာျဖစ္ေတာ့ စစ္တပ္ဟာအစိုးရရဲ႕စကားကို နားေထာင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဖဆပလ အတြင္း ဂိုဏ္းတိုက္ပြဲေတြစတင္ ေပၚေပါက္လာတာနဲ႕အမွ် ဆို႐ွယ္လစ္အုပ္စုဟာ သူတို႔ရဲ႕ဆို႐ွယ္လစ္ပါတီ၀င္ေတြျဖစ္တဲ့ ဗိုလ္ေန၀င္းကအစ စစ္တပ္ထိပ္သီးပိုင္းက လူေတြကိုစည္း႐ံုးတာလုပ္ပါေတာ့တယ္။ ၁၉၅၆ခုႏွစ္ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ စစ္တပ္ကဖဆပလအဖြဲ႕ကိုယ္စား အတိုက္အခံေတြကိုသတ္တာ၊ “ဆံုးမတာ” ေတြလုပ္ေပးတာဟာ စစ္တပ္အေနနဲ႔ ႏိုင္ငံ ေရးမွာဘက္လိုက္လာတာကို အထင္အ႐ွားျပလာတာျဖစ္ပါတယ္။ တပ္မေတာ္ဟာ အာဏာရအစိုးရရဲ႕စစ္တပ္မဟုတ္ ေတာ့ပဲ ဖဆပလရဲ႕စစ္တပ္ျဖစ္လာေနတဲ့ လကၡဏာပါ။<br /><br />ဒီလိုနဲ႔ ဖဆပလအတြင္းအက္စႁပုလာေတာ့ ဆို႐ွယ္လစ္ေတြဟာ စစ္တပ္ကိုကုိယ့္လူအျဖစ္အပိုင္တြက္ပါေတာ့တယ္။ တြက္လည္းတြက္ေလာက္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းကစစ္တပ္ထိပ္ပိုင္းရဲ႕ ရာခိုင္ႏႈန္း၈၀ေလာက္ဟာ ဆို႐ွယ္လစ္ပါတီ အႏႊယ္ေတြ ျဖစ္ေနတာပါ။ ဦးဗေဆြ-ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတို႔ကဒီလိုသိမ္းသြင္းတာကို ဗိုလ္ေန၀င္းလို႐ွစ္စပ္ကလည္တဲ့လူက မသိပဲေနပါ့မလား။ ဖဆပလထိပ္ပိုင္းမွာကြဲၿပီးယိုင္ေနတာ၊ ျပည္သူလူထုကဖဆပလအစိုးရကို အယံုအၾကည္ေလ်ာ့နည္း လာတာ စတာေတြကို ႐ွစ္စပ္ကလည္တဲ့ ဗိုလ္ေန၀င္းကေကာင္းေကာင္းသတိထားမိပါတယ္။ အဲဒီလိုဖ႐ိုဖရဲ အားနည္း ေနတဲ့အုပ္စိုးသူကို ေသနတ္နဲ႔အမိန္႔ေပးရင္ရတယ္လို႔ ဗိုလ္ေန၀င္းကအေျခအေနမွန္တြက္လိုက္မိ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၁၉၅၈ခုႏွစ္အာဏာသိမ္းပြဲကို ေဖာ္ထုတ္လိုက္တာပါပဲ။ ဗိုလ္ေန၀င္းတြက္တာမွန္ပါတယ္။ ဦးႏုကလည္းအာဏာကို အသာတၾကည္ထိုးေပးတာပါပဲ။ ေဆြၿငိမ္းအုပ္စုကေတာ့ အာဏာသိမ္းတာကိုေတာင္ ေထာက္ခံလိုက္ပါေသးတယ္။ ဒီေနာက္မွာေတာ့ ဗိုလ္ေန၀င္းဟာအာဏာသိမ္းရတာ အင္မတန္လြယ္ကူတယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္ၿပီး အိမ္ေစာင့္ အစိုးရလို႔ ေၾကညာထားမိတဲ့အေလ်ာက္ ၁၉၆၀ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ အႏိုင္ရတဲ့ ပထစကို အာဏာလႊဲေပးလိုက္ပါတယ္။ တခ်ိန္ထဲမွာပဲ သူ႕အုပ္စုတခုကို အေသအခ်ာ ျပင္ဆင္ တည္ေဆာက္ပါေတာ့တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေမာင္အပါ သူ႔ကို ပုခံုးခ်င္းယွဥ္ႏိုင္မယ္ထင္ရတဲ့၊ ႏိုင္ငံေရး ၀ကၤဘာရဲ႕အေကြ႕အခ်ိဳးေတြမွာ သူ႔ကိုအာခံမယ္လိုထင္ရတဲ့ ဆို႐ွယ္လစ္စစ္ဗိုလ္ အေတာ္မ်ားမ်ားကို တပ္ထဲကပ'ထုတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါဟာလည္း ေသနတ္နဲ႔လုပ္တဲ့အစီအစဥ္မို႔ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ လြယ္လြယ္ ကူကူပဲ ၿပီးေျမာက္သြားပါတယ္။<br /><br />၁၉၆၂ခုႏွစ္အာဏာသိမ္းတာဟာ ရာသက္ပန္အစိုးရတရပ္ထူေထာင္တာပါပဲ။ ၅၈ခုႏွစ္အာဏာသိမ္းမႈဟာ အစမ္း အာဏာသိမ္းတာ၊ ၆၂ခုႏွစ္အာဏာသိမ္းမႈဟာ တကယ္တမ္းအာဏာသိမ္းတာလို႔ ဆိုရမွာပါ။ ဒီအခ်ိန္ကစၿပီး ဗမာႏိုင္ငံမွာ ေသနတ္ကိုအမိန္႔ေပးႏိုင္သူဟာ အစိုးရကိုအမိန္႔ေပးႏိုင္တဲ့အဆင့္ကေန ေသနတ္ကိုအမိန္႔ေပးႏိုင္သူဟာ အစိုးရလုပ္တယ္ ဆိုတဲ့အဆင့္ကို ေရာက္သြားပါၿပီ။ ဒါကိုေျပာင္းျပန္ေျပာရရင္ ေသနတ္ကိုအမိန္႔မေပးႏိုင္ရင္ အစိုးရမလုပ္ခ်င္နဲ႕လို႔ ေလာဂ်စ္ဆြဲယူလို႔ရပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ စစ္အာဏာ႐ွင္စနစ္ သက္တမ္း႐ွည္လာေတာ့ ဗမာျပည္စစ္အာဏာ႐ွင္စနစ္ကို အုတ္ျမစ္ခ် အသက္သြင္းခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းအပါ ထိပ္သီးအေျမာက္အျမားဟာ ေသနတ္ကိုအမိန္႔ေပးႏိုင္တဲ့ ေနရာကေန စြန္႔ခြာတယ္ဆိုတာနဲ႕ ေသနတ္ကိုအမိန္႔ေပးတဲ့ တျခားတေယာက္ကသူတို႔ကိုျပန္အမိန္႔ေပးတာေတြ ခံၾကရပါေတာ့တယ္။<br /><br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းအျဖစ္ကေန သင္ခန္းစာယူထားတဲ့ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊတို႔ေရးဆြဲလိုက္တဲ့ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒမွာ သူတို႔ရဲ႕ေ႐ြးေကာက္ပြဲေတြကတင္လာမယ့္ လႊတ္ေတာ္ေတြကေန ေသနတ္ကို(တပ္ကို)အမိန္႔မေပးႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပမ္းစားေရးဆြဲထားတယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ကို သတိႁပုပါ။ လႊတ္ေတာ္ဥကၠဌနဲ႕၀န္ႀကီးခ်ဳပ္-သမတခန္႔ထားတာထက္ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးနဲ႕ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ ခန္႔ထားတာေတြက ပိုၿပီးၾကန္႔ၾကာေနတာတို႔ဟာ တိုင္းျပည္မွာဘယ္တာ၀န္၊ ဘယ္ရာထူးက အေရးပါဆံုး ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ျပသေနတာတမ်ိဳးပါပဲ။ ဒါ့အျပင္ အစိုးရထဲက အစိုးရဆိုတာထက္ ဆိုးတဲ့ အစိုးရ အျပင္က အစိုးရလို႔ဆိုရမယ့္ အကလက (အမ်ိဳးသားကာကြယ္ေရး ႏွင့္လံုႃခံုေရးေကာင္စီ) ဆိုတာကလည္း တသီးတျခား၊ ထီးထီးမားမားတည္႐ွိေနပါေသးတယ္။<br /><br />ဒီလိုသိသာထင္႐ွားတဲ့အခ်က္ေတြ ႐ွိေနပါလ်က္ကနဲ႔လည္း နဂိုကတည္းကနအဖစစ္အစိုးရကို အသိအမွတ္ႁပု လူရာ သြင္းခ်င္ေနၾကတဲ့ ျပည္တြင္းျပည္ပက လူအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အဖြဲ႔အစည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ဟာ ၾကပ္ေျပးမွာလႊတ္ေတာ္တခု ေပၚလိုက္တယ္ဆိုတာနဲ႔ပဲ အရပ္သားအစိုးရျဖစ္ၿပီ လို႔တမ်ိဳး၊ အရင္ကထက္ေတာ့ ေတာ္ေသးတာပဲဆိုလို႔ တမ်ိဳးမ်ိဳး တေကာင္ထဲရတဲ့ ဖြတ္ကေလးကို ေခါင္းပြတ္ၾကည့္၊ အၿမီးလွန္ၾကည့္ လုပ္ေနၾကပါတယ္။ မေမ့သင့္တာက အစိုးရတရပ္ဟာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲသဏၭာန္နဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတာပဲျဖစ္ေစ၊ တျခားဘယ္သဏၭာန္နဲ႕ဖြဲ႔စည္းထားတာပဲျဖစ္ေစ စစ္တပ္ကို ျပည္သူ လူထုခ်ဳပ္ကိုင္မႈေအာက္က ခြဲထုတ္ၿပီး သီးသန္႔ ခ်ဳပ္ကိုင္ထားရင္ အဲဒီအစိုးရဟာ စစ္အာဏာ႐ွင္အစိုးရပဲျဖစ္ေနမွာပဲဆိုတဲ့ အခ်က္ပါ။ အ၀တ္အစား၊ အေျပာစကား၊ အေရးအၾကြားေတြကို ၾကည့္ၿပီး သတ္မွတ္ေနလို႔ကေတာ့ ႏုိင္ငံေရးအရ ညံ့ဖ်င္းရာ က်လြန္းတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။<br />ဒီေန႔ဗမာျပည္မွာ တပ္မေတာ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ အဓိကအက်ဆံုးျပႆနာဟာ တပ္မေတာ္က ိုျပည္သူလူထုရဲ႕ကြပ္ကဲမႈ ေအာက္ျပန္ပို႔ေရးျဖစ္ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ျပည္သူလူထုကို အစစ္အမွန္ ကိုယ္စားႁပုတဲ့ အစိုးရတရပ္ရဲ႕ အမိန္႔ကိုနာခံတဲ့ တပ္ျဖစ္ေစဖိုျဖစ္ပါတယ္။ အခုေတာ့ နအဖရဲ႕၂၀၀၈ဖြဲ႔စည္းပံုအရဆိုရင္ ဒီစစ္တပ္ႀကီးဟာအကလက (အမ်ိဳးသားကာကြယ္ ေရးႏွင့္လံုႃခံုေရးေကာင္စီ) နဲ႕ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ရဲ႕အမိန္႔ကိုပဲ နာခံမယ္ဆိုတာလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ အခုေတာ့ ဒီစစ္အုပ္စု တခုရဲ႕လက္ကိုင္တုတ္လိုျဖစ္ေနတဲ့ တပ္မေတာ္ဟာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ဂုပ္ေပၚမွာ၀ဲေနတဲ့ဓား၊ တိုင္းျပည္အထက္မွာပ်ံ၀ဲၿခိမ္း ေျခာက္ေနတဲ့ ဗံုးႀကံေလယာဥ္ႀကီးလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ စစ္တပ္ကို စစ္တန္းလ်ား ပို႔ရမယ့္အစား လႊတ္ေတာ္ထဲ၊ အိမ္ဦးခန္း ထဲကိုေခၚသြင္းလာခဲ့ပါၿပီ။ ဒါ့အျပင္ လႊတ္ေတာ္က မခ်ဳပ္ထိန္းႏိုင္တ ဲ့ဒီစစ္တပ္ကို အခ်ိန္မေ႐ြးအာဏာသိမ္းပိုင္ခြင့္ေတြ ေပးထားပါတယ္။<br /><br />အခုလိုျပည္သူနဲ႕စစ္တပ္ဆက္ဆံေရးမွာ ဘုရားကားေအာက္ေမ်ာက္ကားအထက္ျဖစ္ေနတဲ့ အေနအထားကိုျပန္ မေျပာင္းႏိုင္ေသးသေ႐ြ႕ တိုင္းျပည္ဟာစစ္တပ္ရဲ႕အႏိုင္က်င့္မႈကို ခံေနရပါလိမ့္မယ္။ ျပည္သူလူထုကို စစ္တပ္ရဲ႕လုပ္စာ စားေနရတယ္ဆိုတဲ့ အျမင္မ်ိဳးဖယ္႐ွားၿပီး ျပည္သူလူထုဟာ တပ္မေတာ္ရဲ႕ေမြးမိဘ၊ ေကၽြးမိဘျဖစ္ေၾကာင္း တပ္မေတာ္သားေတြကို သေဘာေပါက္ေအာင္ လုပ္ဖို႔လိုပါတယ္။ ဗမာျပည္မွာ သဘာ၀ကပ္ေဘးေတြ ႀကံဳေတြ႔ရရင္ တပ္မေတာ္ဟာ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြမွာလို ေ႐ွ႔တန္းကထြက္လာၿပီး လူထုကိုကူညီ။ ကယ္ဆယ္တဲ့အေနအထား မ်ိဳးျပန္ေရာက္မွ လူထုနဲ႔တပ္မေတာ္ဆက္ဆံေရးလည္း တျဖည္းျဖည္းပံုမွန္ဆီျပန္ေရာက္မွာပါ။ အဲဒီလိုမဟုတ္လို႔ကေတာ့ ဗိုလ္သန္းေ႐ႊတို႕ေကၽြးေမြးတာစားၿပီး လူထုအေပၚႏိုင္စားေနတဲ့ လူထုခ်ဥ္ဖတ္ပဲျဖစ္ေနဦးမွာပါပဲ။<br /><br /><div style="text-align: right;"><span id="fullpost"><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း</span></span></div></div></span></div>ျငိမ္းစုhttp://www.blogger.com/profile/16225188039409747187noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8908038011017084161.post-55442243308514983802011-03-23T15:18:00.001-04:002011-03-23T15:21:55.657-04:00ရဲေဘာ္ေဆး(၁၅)ႏွစ္ေတာင္ရွိသြားၿပီ---တုတ္ႀကီးေရ<br />မင္းရဲ႕---<br />မက္မက္စက္စက္ပြင့္လန္းလို႔ေကာင္းတဲ့အခ်ိန္<br />သာမိတိုက္႐ြာႀကီးက<br />မင္းရွိရင္အားရွိတယ္။<br /><br />မင္းမလာရင္--တေမးေမး--တစမ္းစမ္းနဲ႔<br />ကြမ္းထုတ္ေလးအၿမဲေပးတတ္တဲ့႐ြာေလ။<br />မႈိင္းျပာျပာ ပ်င္းစရာေကာင္း<br />အထီးက်န္ေႏြအလယ္မွာ<br />ငါတို႔--ကမၻာေျမအတြက္<br />လာျခင္းေကာင္းတဲ့သံစဥ္ေတြေရး<br />စကားေျပာေလာႀကီးတဲ့မင္း<br />ဘာေတြနဲ႔ဘယ္လို<br />လဲလွယ္ခြင့္မျပဳႏိုင္<br />လွလိုက္တဲ့ ကတိစကားေတြ<br />မင္းေမြးဖြားေပးရက္ေနာ္။<br /><br />ဓက်ေနာ္က--ထင္ထားတာ<br />သူေရလာပက္မယ္လို႔<br />ရဲေဘာ္ႀကီးတေယာက္ကို<br />သူက---တစ္တစ္ရစ္ရစ္မလႊတ္တမ္းေပါ့ဓ<br />ဗုံေတာင္သူ မိသက္ထားကိုမွ<br />ခြင့္လႊတ္ျခင္းမ်ားစြာနဲ႔<br />အဲဒီေလာက္ခ်စ္ခဲ့တာပါတဲ့။<span id="fullpost"><br />ဆရာႀကီးပီမိုးႏွင္းရဲ႕စကား<br />သူနဲ႔ျငင္းခုံၾကေသး<br />ဓႏိုင္ငံေရးဆိုတာ ညစ္ပတ္တတ္မွဓတဲ့။<br />ဆိုးတူေကာင္းဘက္ရဲေဘာ္ေတြအတြက္<br />ဟာသနဲ႔တသက္လုံးအမွတ္ရသြားမယ့္<br />ဇဝဏဥာဏ္--သတိရတုန္းတုတ္ႀကီးေရ။<br /><br />ေက်ာက္ႀကီးေတာင္႐ြာမ<br />ကၽြန္းေတာကုန္းပုန္းတဲ<br />ေညာင္ပင္ေတာင္ပုခက္တဲ<br />မဏၭပ္ေတာင္ဘုရားပြဲ<br />မင္းကိုယ္တိုင္ကျပခဲ့တဲ့ဇာတ္<br />ဓလူသူတခါေရာက္ဖို႔လွည့္စားထား<br />ကိုေႂကြေရ--႐ႈ႐ႈတခါေပါက္ဆယ့္ငါးျပားဆိုပဲဓ<br />အေၾကာင္းမညီၫႊတ္လို႔<br />ေဘာင္းဘီခၽြတ္ရပါၿပီ---ျပက္လုံး<br />ငါၾကားခ်င္ေသးတယ္တုတ္ႀကီးေရ။<br /><br />တညသားမွာ<br />ငါ့ေက်ာကုန္းကို---အံႀကိတ္ထု<br />ျပန္အမွတ္ရမိတာေတြဟာ<br />မင္းကိုေမ့သြားေအာင္လုပ္ခဲ့တာလား။<br /><br />မေမ့ဘူး--မင္းကိုခ်စ္တယ္<br />မင္းကို--ေလးစားတယ္<br />မင္းကို--တန္ဖိုးထားတယ္<br />မင္းကို---က်ည္တေတာင့္မသင့္ေစခ်င္ဘူး။<br /><br />မင္းခ်စ္တဲ့႐ြာ--မင္းျပည္သူက<br />ရဲေဘာ္ေဆး ရန္သူမိသြားၿပီတဲ့<br />ရဲေဘာ္ေဆးသတၱိရွိရွိပဲတဲ့<br />ရန္သူကိုတည္ၿငိမ္စြာတုန္႔ျပန္တယ္တဲ့<br />ရန္သူဆီကြမ္းတရာ<br />ေတာင္းစားရဲတယ္တဲ့--ၿပီးေတာ့<br />ဓခင္ဗ်ားတို႔ က်ဳပ္ကိုမိၿပီပဲ<br />က်ဳပ္လူေတြကိုေမးစရာမလိုဘူး<br />ခင္ဗ်ားတို႔လုပ္စရာရွိတာဆက္လုပ္ပါဓ။<br /><br />ခြပ္ေဒါင္းစိတ္--ခြပ္ေဒါင္းသတၱိ<br />ခြပ္ေဒါင္းဇာတိ တခ်က္ကေလးမၫႊတ္ေျပာင္း<br />ေတြေဝမႈမရွိ--ေသျခင္းတရားကို<br />ရဲရဲအာခံသူ။<br /><br />ကြမ္းသီးလွီးတဲ့--ဓါးျပတ္ျပတ္နဲ႔<br />ေညာင္ဝါပင္ေျခရင္း<br />ဓါးတစင္းေအာက္မွာ--အသက္ေပ်ာက္သြားခဲ့<br />ရဲေဘာ္တုတ္ႀကီးေရ--<br />ငါ့ရင္ထဲ---ေမ့လို႔ရႏိုင္႐ိုးလား။<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">က်ည္ေဝၿဖိဳး</span><br />(၁၉၉၇ခုႏွစ္၊မတ္လ-၁ရက္)<br /><br />မွတ္ခ်က္။ ။ျမန္မာႏိုင္ငံလုံးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္တပ္ဦး။ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္၊ စစ္ေရးအေျခခံေဒသထိုးေဖာက္ေရး၊ ဗဟိုအလုပ္အဖြဲ႕(အလယ္ပိုင္း) အထူးေဒ သ သစ္ အယ္ေတာင္႐ြာႏွင့္ေလးအိမ္စု႐ြာၾကားတြင္ ရန္သူႏွင့္ရင္ဆိုင္တိုက္ပြဲျဖစ္ရင္းအရွင္မိသြားၿပီးအသတ္ခံခဲ့ရေသာရဲေဘာ္ ဆန္းလင္းေအာင္(ခ)ရဲေဘာ္ေဆး၊(သို႔)တုတ္ႀကီးအား ဂုဏ္ျပဳေရးဖြဲ႕ပါသည္။</span>ျငိမ္းစုhttp://www.blogger.com/profile/16225188039409747187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8908038011017084161.post-3518422887266171432011-03-19T22:26:00.006-04:002011-03-19T23:12:26.018-04:00“ကြ်န္ေတာ္သိေသာ ေခ်ေဂြဗားရာဆုိတာ။”<div style="text-align: justify;">ေခ်ေဂြဗားရာ သို့ ေခ် သို့မဟုတ္ အာနက္စတိုေခ်ေဂြဗားရား ကို ၁၉၂၈ခု ဇြန္လ ၁၄ရက္ေန့တြင္ အာဂ်င္တီး နားနိုင္ငံ၊ ရိုဆာရီယို၌ ေမြးဖြားခဲ့သည္။ အသက္ ၂ နွစ္မွ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ထိ ပန္းနာေရာဂါသည္ ျဖစ္ခဲ့ေသာ ေခ် သည္ အရြယ္ေရာက္လာသည့္ အခါ စာေပနဲ့ အားကစားကို အထူး ခံုမင္ လိုက္စားခဲ့သည္။<br /><br />သခၤ်ာေတာ္သည့္ ေက်ာင္းသား။ ဖခင္က အဂၤ်င္နီယာ။ သူ့ကိုလည္း အဂၤ်င္နီယာအျဖစ္ကိုသာ ေရြးခ်ယ္ လိမ့္မည္ဟု ထင္ထားျက ေသာ္လည္း ငယ္စဥ္က ခူ်ခ်ာခဲ့သူပီပီ ဆရာဝန္အျဖစ္ကိုသာ သူေရြးခ်ယ္လိုက္ သည့္အတြက္ သူမိသားစုနဲ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအျကား အံ့အားသင့္ခဲ့ရသည့္သူ။<br /><br />ကမာၻေက်ာ္ ေပ်ာက္က်ားေတာ္လွန္ေရးသမားျကီးေခ်သည္ သူ့နိုင္ငံမွာ စစ္မႈထမ္းဖို့ဆင့္ေခၚခံရေသာ္ လည္း စစ္မႈထမ္းရန္ မသင့္ေလ်ာ္ေသး၊ ဘဲြ့ရမွ စစ္မႈထမ္းရမည္ဟုဆိုျပီး အျငင္းခံခဲ့ရဖူးသည္။ ဒီေနရာ မွာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘဝက စကားစစ္ထိုးပဲြ(ဒီဘိတ္)ေတြမွာ တံုးတိတိ အညာသားေလသံျဖင့္ တက္ေျပာေသာ ကိုေအာင္ဆန္းကို လူေတြေလွာင္ေျပာင္လို့ အကိုျဖစ္သူက စကားတက္မေျပာရန္ တားယူခဲ့ရသူ၊ ေနာင္ နိုင္ငံေက်ာ္၊ ကမာၻနဲ့ခီ် မိန့္ခြန္းေျပာေကာင္းခဲ့သည့္ ကြ်န္ေတာ္တို့နိုင္ငံ၏ လြတ္ လပ္ေရးဖခင္ျကီး ဗိုလ္ခု်ပ္ေအာင္ဆန္းကို သြားသတိယမိသည္။<br /></div><span id="fullpost"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span id="fullpost">အသက္ ၂၀ ဝန္းက်င္ကေန ၂၅ နွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္အထိ နိုင္ငံတဝွမ္းအျပင္ လက္တင္အေမရိက တစ္ တိုက္လံုးနီးပါး သြားလို့ရ၊ သြားခြင့္ရတဲ့ေနရာတိုင္းကို ခရီးထြက္ခဲ့သည္။ ရာသီဥတုနွင့္ လမ္းပန္းဆက္ သြယ္ေရးခက္ခဲေသာ သူ့ေခတ္မွာ သူဟာ နိုင္ငံတဖက္စြန္းမွ တျခားဘက္စြန္းအထိ စက္ဘီးနွင့္ တမို်း၊ ေျခက်င္တဖံု၊ ဆိုက္ကယ္နွင့္ တသြယ္ခရီးဆက္ခဲ့သူ။ တရားမဝင္ ဓာတ္ပံုသမား၊ ေဘာလံုးနည္းျပ၊ သေဘၤာကုန္တင္ကုန္ခ်သမား၊ အထမ္းသမား၊ သေဘၤာသား၊ ပန္းကန္ေဆးသမား၊ အာလူးဆြတ္သ မားမွသည္ ဆရာဝန္ အထိ အလုပ္မို်းစံုလုပ္ရင္ လက္တင္အေမရိကျကီးကို ထက္ေအာက္စံုဆန္၊ ဟိုမွ ဒီသို့ ခရီးဆန့္ခဲ့သူ လူငယ္။<br /></span></div><span id="fullpost"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span id="fullpost">အသက္ ၂၅နွစ္၊ ၁၉၅၃ ခုနွစ္တြင္ ဆရာဝန္ဘဲြ့ရခဲ့သည္။ ထိုနွစ္ထဲတြင္ပင္ ပင္ကူ်ဘားသို့သြားျပီး ဖီဒယ္ကက္စထရိုနွင့္ လက္တဲြကာ ေတာ္လွန္ေရးသမားဘဝကို စတင္ခဲ့သည့္ အမွန္တရား ဘက္ေတာ္ သား။ တနည္း ေခတ္အဆက္ဆက္ေလ့လာအတုယူသင့္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ လာခဲ့ေလသည္။<br /></span></div><span id="fullpost"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span id="fullpost"><span style="font-weight: bold;">“ရဲေဘာ္မနွင့္ ကြ်န္ေတာ္သည္ အလြန္နီးစပ္ေသာ ေဆြးမို်းေတာ္စပ္လိမ့္မည္ဟု ကြ်န္ေတာ္မထင္ပါ။ သို့ေသာ္ ဤကမာၻေပၚတြင္ ေပၚ ေပါက္ေနေသာ မတရားမႈတိုင္းအတြက္ မေက်မခ်မ္း ေဒါသထြက္ ကာ ဆတ္ဆတ္တုန္ နိုင္စြမ္းရိွပါလွ်င္ ရဲေဘာ္မနွင့္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ရဲေဘာ္ရဲဘက္မ်ားပင္ျဖစ္ျကပါသည္။”<br /></span></span></div><span id="fullpost"><span style="font-weight: bold;"><br /><div style="text-align: right;"><span style="font-weight: bold;">ေမဂ်ာ\အာနက္စတိုေခ်ေဂြဗားရာ\<br /><br /><span style="font-weight: bold;">(ေမာ္ရိုကိုမွ မာရီယာရိုဆာရီယိုေဂြဗာရာ ဆိုသူအမို်းသမီးထံသို့ ျပန္ေရးပို့ေသာစာမွ - ၁၉၆၄)<br /><br /></span></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-weight: normal;"><span>အထက္ပါစာေျကာင္းပါစာကို ေမာ္ရိုကိုမွ ေခ်နွင့္ သူ ေဆြမို်းနီးစပ္ ေတာ္ေလာက္သည္ဟု ဂုဏ္ယူ ထင္မွတ္ကာ အမို်းလွမ္းဆက္သည့္ စာလွမ္းေရးလိုက္ေသာ အမို်းသမီး မာရီယာရို ဆာရီယိုေဂြဗားရာ ထံ အေျကာင္းျပန္လိုက္ ေသာ မွတ္သားအတုယူဖြယ္ စာေလးျဖစ္သည္။<br /><br /><span style="font-weight: normal;"><span>ဒီစာသားေလးကိုဖတ္မိေတာ့ ျပည္တြင္းနွင့္ ကမာၻ အနံွ့မွာ ျဖန့္ျကက္ က်က္စားေနေသာ ကြ်န္ေတာ္တို့ နိုင္ငံရဲ့ ဒီမိုကေရစီအေရးလႈပ္ရွား ေနျကေသာ လူတစ္ခို့်ထဲမွ ေသြးေျကာင္ျပီး ဟိုလူ့အျပစ္ဖို့၊ ဒီလူ့အ ျပစ္ဖို့ ေနေသာ နိုင္ငံေရးသမားဆိုသူမ်ားနွင့္ နိုင္ငံအတြက္လုပ္တာပါ ဆိုျပီး လႊတ္ေတာ္တက္ကာ ေရငံု နုတ္ပိတ္၊ ေခါင္းျငိမ့္တတ္လွ်င္ ရလာမည့္မက္ေလာက္စရာ သိန္းေက်ာ္လခကို ျမင္ေနေသာ လူ ေျကာင္မ်ားကို ေတြးသနားမိပါသည္။<br /></span></span></span></span></div><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><br /><div style="text-align: left; font-weight: bold;">ပတ္ဘလုိ<br /><br /><div style="text-align: left;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-weight: bold;">ခင္ဗ်ားေဆာင္းပါကို ကြ်န္ေတာ္ ဖတ္ျပီးပါျပီ။ ကြ်န္ေတာ္႔အေၾကာင္း ေရးသားထားသည္႔အတြက္ အလြန္ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။ ခင္ဗ်ားအေၾကာင္းကိုလည္း အလြန္ေကာင္းစြာေရးထားသည္ဟု ကြ်န္ေတာ္ထင္ပါ သည္။</span><br /><br /><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;">သမုိင္းကို ေရးလုိသည္႔ ေတာ္လွန္ေရးသမား တစ္ေယာက္သည္ လက္အိတ္တြင္ ကပ္ေနေသာ လက္ ေခ်ာင္းမ်ားပမာ အမွန္ကို စြဲစြဲျမဲျမဲ ကပ္ထားရပါမည္။ ခင္ဗ်ားကလည္း ကပ္ေတာ႔ကပ္ေနပါသည္။ သို႔ေသာ္ လက္ေဝွ႔လက္အိတ္ျဖစ္သည္႔အတြက္ သိပ္မ ေကာင္းလွပါ။</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;">ကြ်န္ေတာ္႔အၾကံေပးခ်က္မွာ ေဆာင္းပါကိုျပန္ဖတ္ပစ္ပါ။ အမွန္မဟုတ္တာ အားလံုးကိုျဖတ္ ေတာက္ပစ္ ပါ။ မေသခ်ာသည္႔အရာအားလံုးကို ၾကီးစြာသတိထားပါ။</span></span></span><br /></div><br /></div><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><div style="text-align: right;"><span style="font-weight: bold;">ေတာ္လွန္ေသာနုတ္ခြန္းဆက္သမႈမ်ားျဖင့္<br /><span style="font-weight: bold;">ေမဂ်ာအာနက္စတိုေခ်ေဂြဗားရား<br /><br /></span></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-weight: normal;"><span>ဒီစာဟာ သူ(ေခ်)နဲ႔ သူ႔ကိုယ္သူအေၾကာင္းကို အက်ယ္တ၀င္႔ ဂုဏ္ေဖာ္ေရးသားထားေသာ ေဆာင္း ပါးကိုဖတ္ျပီး ေဆာင္းပါးေရးသားသူ ရဲေဘာ္ဂြန္ဇာလတ္ထံသို႔ ခ်က္ခ်င္းအေၾကာင္းျပန္ေသာ စာတစ္ ေစာင္ျဖစ္သည္။</span></span><br /><br /><span style="font-weight: normal;"><span>သမုိင္းကို လုိသလုိဆြဲေျပာေန၊ ေရးေနၾကေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ႏုိင္ငံေရးသမုိင္းတြင္ ပါ၀င္ခဲ႔သမွ် လူ တုိင္း ရွက္ေသဖုိ႔ေကာင္းေသာ စာေလးပင္ျဖစ္သည္။ သခင္ခံ လူအုိၾကီးတစ္ဦးသည္ပင္ သူနဲ႔သက္ တူ ေတြ မရွိေတာ႔ ဘူးဆုိျပီး ေရးခ်င္တာေရးေနေသာ သမုိင္းအလိမ္ထုတ္ေတြကို သိမွီလက္ တံရွည္ေသာ သူတခ်ိဳ႕လုိက္လံ ေထာက္ျပေနရတာကို လြန္ခဲ႔ေသာႏွစ္တစ္ခ်ိဳ႕က ျပည္တြင္းဂ်ာနယ္ တခ်ိဳ႕တြင္ ေ၀ေ၀ လြင္လြင္ဖတ္ခဲ႔ရဖူးသည္။</span></span><br /><br /><span style="font-weight: normal;"><span>အမွန္ေတာ႔ သူ႕ႏုိင္ငံေရးသမုိင္းေၾကာင္းကို ယထာဘူတက်က်ေလ႔လာလုိက္ေသာအခါ ျပီးခဲ႔ႏွစ္အ တြင္းက စစ္အစိုးရ က်င္းပခဲ႔ေသာ ေရြးေကာက္ပြဲကာလအတြင္း I love vote အက်ၤီေတြ၀တ္ျပီး လူစုစုရွိတဲ႔နားကို မဲထည္႔ဖုိ႔စာရြက္လုိက္ေ၀ခဲ႔ေသာ စစ္အစိုးရ၏ ၀ါဒျဖန္႔ျဖဴးေရးအား ကန္ထရိုက္စြဲထားေသာ သင္တန္းေက်ာင္းၾကီး တစ္ေက်ာင္းမွ ေက်ာင္းသားတခ်ိဳ႕သာသာ လႈပ္ရွားခဲ႔တာသာ ေတြ႔လုိက္ရသည္။ ယေန႔ေခတ္တြင္ ထုိကဲ႔သုိ႔ေသာ လူမ်ိဳးမ်ား မ်ားမ်ားလာခဲ႔သည္။ လာေနစဲ။ လာဦးမည္ ျဖစ္ေနသည္႔ ျမန္မာျပည္၏ ဒီမိုကေရစီအေရး သည္လည္း....</span></span><br /></div><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><br /></span></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;">“ခင္ဗ်ားကြ်န္ေတာ့္ကိုယံုပါ။ ရူးသြပ္ေနသူမ်ားသည္ ထာဝစဥ္အမွန္ကို ေျပာေသာေျကာင့္ ျဖစ္သည္။”</span></span></span><br /></div><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><br /><div style="text-align: right;"><span style="font-weight: bold;">ေမဂ်ာ အာနက္စတို ေခ်ေဂြဗားရား<br /><br /></span><div style="text-align: right;"><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;">(ေဒါက္တာ ရီကာဒိုေအာ္ဒဒက္၊ ညႊန္ျကားေရးမွူး၊ စိတၲဇေဆးရံု၊ ဟာဗားနား-သို့ေပးပို့ ေသာ စာမွ)</span></span><br /></div><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><br /></span></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-weight: normal;"><span>ေခ်နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ စာေရး၊ စကားေျပာ၊ စိတ္ထားတခ်ိဳ႕ေတာ္ေတာ္ ဆင္တူေနတာေတြျပီး ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတုိင္းဟာ တူညီတဲ႔ ေယဘူယလဏၡာေတြ ရွိတတ္တယ္ဆုိတာကိုလည္း ေခ်စာေတြ မ်ားမ်ား ဖတ္ေလ သိလာေလ၊ ေလးစားသည္ထက္ေလးစားလာ ေလျဖစ္မိပါတယ္္။</span></span><br /><br /><span style="font-weight: normal;"><span>တခါက ၿမိဳ႕တျမိဳ႕ကို သိမ္းပိုက္ျပီး ေနာက္တျမိဳ႕ကို ဆက္ခ်ီတက္လာၾကရာ လမ္းမွာ သူစီးလာတဲ႔ ဂ်စ္ ကားေလး ကို ေက်ာ္တက္ျပီး ေမာင္းႏွင္သြားေသာ ကားအေကာင္းစား တစ္စီးေပၚတြင္ သူ႔ရဲေဘာ္ တစ္ခ်ိဳ႕ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ရႊင္ရႊင္ပါသြားတာေတြ႕ေတာ႔ ခ်က္ခ်င္းထုိကားကိုရပ္ခုိင္းျပီး ကားဘယ္ကရလာ သလဲ ရဲေဘာ္ေတြကိုေမးသည္။ ျမိဳ႕ထဲမွာ ရပ္ထားတာေတြ႔လုိ႔ ယူခ်လာတာေျပာေတာ႔ ယူတဲ႔ေနရာကုိ အဲဒီ ကားသြားျပန္ထား မွီရာစစ္ေၾကာင္းကားနဲ႔ျပန္လုိက္ခဲ႔ ကားမမွီရင္ ေနာက္ကေနေျခက်င္လုိက္ခဲ႔ဖုိ႔ အ မိန္႔ေပးခဲ႔သည္။</span></span><br /><br /><span style="font-weight: normal;"><span>ေနာက္ စက္ရံုတစ္ရံုကို သြားေလ႔လာတုန္းမွာ ျပည္သူပိုင္ပစၥည္းေဘးတြဲဆုိက္ကယ္တစ္စီးကို စက္ရံု ဘံု သံုးအျဖစ္အသံုးျပဳထားတာရယ္။ ဆုိက္ကယ္ထုတ္သည္႔ ၀န္ထမ္းမ်ား ဆုိက္ကယ္ပိုယူသင့္ေၾကာင္း ေတာင္းဆုိ ခ်က္မ်ားကို ခ်က္ခ်င္းပယ္ခ်ကန္႔ကြက္ခဲ႔သလုိ၊ စာနဲ႔လည္း ေရးသားသတိ ေပးခဲ႔သည္။</span></span><br /><br /><span style="font-weight: normal;"><span>ထုိ႔အျပင္ တုိက္ပြဲအတြင္း ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာ ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္ကို စစ္ေဆးၾကည္႔ ေသာအခါ ရဲေဘာ္က ေသနတ္က်န္ေနခဲ႔ေၾကာင္းေျပာေသာအခါ ေခ်က “ေရွ႕တန္းကို လက္ခ်ည္း သက္သက္ျပန္သြား၊ မင္းလူေတြရွိေသးတယ္ဆုိရင္ ဝင္တုိက္ျပီး ေသနတ္တစ္လက္ရေအာင္ ျပန္ယူခဲ႔” ဟု အမိန္႔ေပးျပီး ေရွ႕တန္းကို ျပန္လႊတ္ခဲ႔သည္။</span></span><br /><br /><span style="font-weight: normal;"><span>ထုိ႔ေနာက္ ေတာ္ေတာ္ၾကာေသာအခါ ေဆးရံုတစ္ရံုရွိ ဒဏ္ရာရ ရဲေဘာ္မ်ားထံ သြားေရာက္ၾကည္႔ရႈစစ္ ေဆးရာ ေသအံ႔မူးမူး ရဲေဘာ္တစ္ေယာက္က ေခ်ရဲ႕လက္ကိုလွမ္းဆြဲျပီး “ေမဂ်ာ မွတ္မိေသးလား၊ ေသနတ္ တစ္လက္ျပန္ ယူဖုိ႔ ကြ်န္ေတာ္႔ကို လႊတ္ခဲ႔တာ။ အခု ကြ်န္ေတာ္ယူလာခဲ႔ျပီ” ဟုဂုဏ္ယူစြာေျပာရင္း ေသဆံုးသြားခဲ႔သည္။</span></span><br /><br /><span style="font-weight: normal;"><span>အဲဒါေတြဖတ္ျပီးေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္မိတယ္။ ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံ ဒီမုိကေရစီ အေျပာင္းအလဲ ျဖစ္ေရး ေတာ္လွန္ေရးတုိင္းတြင္ ကိုယ္တုိင္ကဘာမွဟုတ္တိပတ္တိပင္မလုပ္ဖူးေသး၊ မလုပ္ရဲေသး ဘဲ။ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီ၊ ဘဝနဲ႔ခ်ီလုပ္လာခဲ႔သူေသာသူမ်ားကို မိႈခ်ိဳးျမစ္ခ်ိဳး ေဝဖန္ေနၾကသည္ကုိ ေတြ႔ေနရသည္။ အလ်င္လုပ္ၾကည္႔ေစ ခ်င္သည္။ တခ်ိဳ႕ေသာ သူမ်ားကလည္း ခုေတာ္လွန္ေရး၊ ခုေရြးေကာက္ပြဲဝင္ေရး ေဆာ္ေအာလုိက္၊ ေတာ္ၾကာ ဘြိဳင္းေကာက္ထေခၚလုိက္ႏွင္႔။</span></span><br /><br /><span style="font-weight: normal;"><span>ယုိသူမရွက္၊ ျမင္သူရွက္နဲ႔ ေခ်စာေတြသမုိင္းေတြ ဖတ္ရင္း အေမွာင္ေခတ္ၾကီး ကြ်န္ေတာ္ရွက္ေနမိ သလုိလုိ ျဖစ္လာတယ္။</span></span><br /></div><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><br /></span></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;">“ခင္ဗ်ားျဖတ္သန္းသြားေသာ ေျမျပင္ေပၚတြင္ ကြ်န္ေတာ့္ကို လမ္းညႊန္သည့္ တစ္ခုတည္းေသာ ခံစားမႈ မွာ အမွန္တရားကို ဆက္သြယ္ေပးျခင္းသာျဖစ္ပါသည္”</span></span></span><br /></div><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><br /><div style="text-align: right;"><span style="font-weight: bold;">ေမဂ်ာအာနက္စတိုေခ်ေဂြဗာရာ<br /><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-weight: normal;">ေခ်လုိ႔ေျပာလုိက္ရင္ ေခတ္ေပၚႏုိင္ငံေရးမႈိင္းလံုးေတြကို အာ၀ဇၹန္းရႊင္၊ ျပင္ပစာအနည္းငယ္ ဖတ္ႏိုင္ေသာ ျမန္မာျပည္ကေဒါက္တာတခ်ိဳ႕နဲ႔ ပညာတတ္လူငယ္တစ္ခ်ိဳ႕ကိုု သြား သတိယ မိသည္။ ကိုယ္တုိင္ တိတိပပ ေလ႔လာအားထုတ္မႈမျပည္႔ဝဘဲ ႏုိင္ငံေရး မႈိင္းတုိက္ဆရာေယာင္တစ္ဦးဦး၊ တစ္ဖြဲ႔ ဖြဲ႔ရဲ႕ သူတုိ႔လုိခ်င္တဲ႔ႏုိင္ငံေရး စနစ္ကို အေထာက္ကူျပဳ စာအုပ္ေတြေပးဖတ္၊ ပညာေရးအခြင္႔ အလမ္းတ ခ်ိဳ႕ထုိးေကြ်းမႈခံရျပီး ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ဘဝင္ေလဟပ္ခါ ငါတုိ႔လည္း ...ဘာဘာညာညာေတြးျပီး ေနာက္ဆံုး ႏိုင္ငံေရးအတြက္ ဘ၀ႏွစ္လုပ္ေနသူ ပညာအားနည္းသူေတြမွသည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အထိ တက္ေ၀ဖန္လာေသာ ေဒါက္တာႏွင္႔ ပညာတတ္လူငယ္ မ်ားကို ခုတေလာ ေတြ႕ေတြ႔ေနရသည္။</span><br /><br /><div style="text-align: justify; font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><span>“ေက်ာင္းေနရသည့္ အခြင့္ေကာင္းကိုယူလ်က္ ကူ်းဘားတြင္ ကြ်န္ေတာ္တို့ အလြန္အမင္း လိုအပ္ေနေသာ အသံုးဝင္မည့္ လူတစ္ေယာက္အျဖစ္သို့ ေရာက္လာေအာင္ ျကိုးစားေစလိုပါသည္။ ထိုသို့ျဖစ္လာလိမ့္မည ္ဟုလည္း ကြ်န္ေတာ္စိတ္ခ်ယံုျကည္ပါသည္။ ပန္းခီ်မ်ားမ်ား ဆဲြပါ။ ဆဲြရန္လည္း ကတိေပးပါ”</span></span><br /><br /><span style="font-weight: bold;"><span><div style="text-align: right;"><span>ေဒါက္တာ အာနက္စတိုေခ်ေဂြဗာရာ</span></div></span></span><br /><span style="font-weight: bold;"><span><div style="text-align: right;"><span><span>(လာကာဘာနာ-စစ္နယ္ေျမ) ဦးစီးခု်ပ္</span></span></div></span></span><br /><div style="text-align: right;"><span style="font-weight: normal;"><span><span><span style="font-weight: bold;">ဂို်စ္မာတီလီဗာဆိုေသာ လူငယ္ထံေရးသည့္စာမ</span>ွ</span></span></span><br /></div></div><br /><span style="font-weight: normal;"><span><span>ေဒါက္တာေခ်ဟာ လက္တင္အေမရိကတုိက္ၾကီးတခုလံုးကို သူသြားႏုိင္သမွ် ခရီးရွည္ဆန္႔ခဲ႔သလုိ ကိုယ္အရည္ျပားေရာဂါသည္ေတြအတြက္လည္း ေဆးကုေပးခဲ႔တာ။ ႏုိင္ငံအႏွံ႔ခရီးဆန္႔ျပီး ယဥ္ေက်းမႈ ေတြကို ေဖာ္ထုတ္ဖုိ႔ ၾကိဳးစားရင္း ခရီးတစ္ေလ်ာက္မွာ ေတြ႕ခဲ႔ရတဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ဘ၀ဆုိးကိုေတြ႕ျပီး ေတာ္လွန္ေရးသမားျဖစ္လာခဲ႔တာကို ယေန႔ေခတ္ညီညီမငယ္ေတြ မေလ႔လာျဖစ္ခဲ႔ၾကေပ။</span></span></span><br /><br /><span style="font-weight: normal;"><span><span>အမွန္တရားတစ္ခုခု၊ ေတာ္လွန္ေရးတစ္ခုခုကိုေတာ႔ ျပည္သူနဲ႔မနီးစပ္ဘဲ လုပ္လုိ႔မရေပ။ ျပည္သူနဲ႔ တစ္သားတည္းမျဖစ္ဘဲ လုပ္လုိ႔မရေပ။ ျပည္သူ႔ေ၀ဒနာႏွင္႔ ျပည္သူ႔ဆႏၵကိုမသိဘဲ ေတာ္လွန္ေရး စကားကို ေျပာလုိ႔မရဆုိတာ အျမဲသတိခ်ပ္သင္႔ေပသည္။</span></span></span><br /><br /><span style="font-weight: normal;"><span><span>ၿပည္သူ႔ေ၀ဒနာဆုိတာ မိဘတတ္ႏုိင္ရဲ႕သားနဲ႔ ၊ မင္းအရည္အခ်င္းမွီရဲ႕သားနဲ႔ ျမန္မာနိုင္ငံသားျဖစ္ ေနျခင္းေၾကာင္႔ ႏိုင္ငံျခားမွာ လြတ္လြတ္လပ္ ပညာဆက္လက္သင္ယူခြင္႔ မရတာေလာက္ကိုဆုိလုိတာမ ဟုတ္ပါ။</span></span></span><br /><br /><span style="font-weight: normal;"><span><span>ေနာက္ ၿပည္သူ႔ေ၀ဒနာဆုိတာ တခ်ိဳ႕တခ်ိဳ႕ေသာဆရာေယာင္၊ သမားေယာင္မ်ား ေျပာေျပာေနတဲ႔ ဆန္ရွင္ေၾကာင္႔ ငါတုိ႔ဒုကၡေရာက္ေနရတာမ်ိဳးလည္း လံုးဝမဟုတ္ပါ။</span></span></span><br /><br /><span style="font-weight: normal;"><span><span>ျပည္သူ႔ေ၀ဒနာဆုိတာကို ေသခ်ာသိခ်င္ရင္ ရန္ကုန္ျမိဳ႕ သို႔မဟုတ္ ေနထုိင္ရာျမိဳ႕ေလးရဲ႕ ၂ - ၃ နာရီစာ အကြာေ၀းမွသည္ ျမန္မာျပည္အလယ္ပိုင္း အပူပုိင္းဇုန္ေတြ၊ ေတာင္ေပၚေဒသေတြ၊ ကမ္းရိုးတန္း ေဒသေတြကို ခရီးထြက္ဖုိ႔ၾကိဳးစားၾကည္႔ပါ။ ဗလာစာအုပ္ေလးတစ္အုပ္ဝယ္ဖုိ႔ ေန႔တစ္ဝက္ခရီးကို ေတာင္တက္ေတာင္ဆင္းသြား ဝယ္ရတဲ႔ တုိင္းရင္းသားညီညီမငယ္ေတြ။ ေသြးတစ္ပုလင္းမဝယ္ႏုိင္လုိ႔ အဖုိးတန္ဘဝတစ္ခု စြန္႔သြားရတဲ႔ ဆင္းရဲသားမိသားစုေတြ။ ျပည္သူ႔ေ၀ဒနာဆုိတာေသေသခ်ာခ်ာ ေတြးတတ္တဲ႔တေန႔ သိလာတဲ႔တေန႔ ဘာလုပ္သင္႔သည္ကို သံုးသပ္ႏုိင္ပါေစ။</span></span></span><br /><br /><span style="font-weight: normal;"><span><span>ေခ်ဟာ ေကာက္ကာငင္ကာ ေတာ္လွန္ေရးသမားျဖစ္လာတာမဟုတ္သလုိ၊ စိတ္ရူးေပါက္၊ မုိက္ရူးရဲ ဆန္ဆန္ထလုပ္ျပီး ကံဆြတ္လုိ႔ နာမည္တင္က်န္ခဲ႔သူမဟုတ္ေပ။ တုိင္းျပည္အႏွံ႔ခရီးသြားရင္း၊ အေမရိက တုိက္ၾကီးအႏွံ႔ ခရီးသြားရင္း ျပည္သူ႔ေဝဒနာေတြကို ေသေသခ်ာခ်ာသိျမင္လာရာကေန ေတာ္လွန္ ေရး စိတ္ႏုိးၾကားလာခဲ႔တာသာျဖစ္တယ္။</span></span></span><br /><br /><span style="font-weight: normal;"><span><span>လူငယ္တစ္ေယာက္ မတရားမႈတစ္ခုကို ခံစားနားလည္လာျပီး လက္မခံဆန္႔က်င္လာရာကေန တာဝန္ ယူမႈတစ္ခုကို ကိုယ္တုိင္ယူလုိ႔ သူယံုၾကည္ရာ ႏုိင္ငံေရးလမ္းေၾကာင္းကေန၊ မတရားလုပ္ေနတဲ႔ အစိုးရ တရပ္ကို ေတာ္လွန္တဲ႔အထိျဖစ္လာျပီး သမိုင္းဝင္ ေပ်ာက္က်ားသူရဲေကာင္းၾကီး ေခ်ဆုိတာ ေမြးဖြား လာျခင္းျဖစ္သည္။</span></span></span><br /><br /><span style="font-weight: normal;"><span><span>ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေခတ္တြင္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေခတ္ႏွင္႔ အညီေတာက္ေလာက္ေနေသာ မတရားမႈမ်ား၊ ယုတ္မာမႈမ်ားကို ရင္ဆုိင္ၾကံဳေတြ႕ေနၾကသည္။ ေခတ္ၾကီးကို ကိုယ္႔ရင္ခုန္သံႏွင္႔ကိုယ္ ျပဌာန္းဖုိ႔ ၾကိဳးစားေစလုိသည္။ အေမွာင္သည္ၾကီးစုိးေနသည္။ အေမွာင္သည္ သက္ဆုိးရွည္ဖုိ႔အမ်ိဳးမ်ိဳး လင္းဟန္ ေဆာင္ေနသည္။</span></span></span><br /><br /><span style="font-weight: normal;"><span><span>အတိတ္သူရဲေကာင္းေတြ၏ အတုယူဖြယ္မ်ား၊ ေခါင္းေဆာင္မႈအရည္အေသြးမ်ား၊ ေလးစားစံျပဳ ေလာက္ဖြယ္ စိတ္ဓာတ္မ်ားကို ျပန္လွန္ေလ႔လာအတုယူရင္း ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေခတ္ၾကီးတြင္ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ကိုယ္တုိင္ ေတြ႕ၾကံဳရင္ဆုိင္ ခံစားေနရေသာ မတရားမႈမ်ားကို ရင္ဆုိင္တုိက္ပြဲဝင္ ေရးသည္ အမွန္တရားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူတုိင္း၏ တာ၀န္ပင္။</span></span></span><br /></div><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><br /></span></span></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;">“ဤတိုက္ပဲြတြင္ အသက္မေသဘဲ က်န္ရစ္သူ မ်ားစြာရိွျကေပရာ ယခုေရးသားေသာ အေျကာာင္းအရာ ကို ပိုမို ျပည့္ဝေစရန္အတြက္ ၄င္းတို့ကမွတ္မိသမွ်ျ ဖည့္စြက္ျကေစလိုပါ သည္။ ယင္းသို့ ျဖည့္စြက္ေျပာ ဆိုရာတြင္ အမွန္ အတိုင္း တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ျဖစ္ေစရန္သာ ကြ်နု္ပ္တို့ ေမတၲာရပ္ခံပါသည္။ ဟန္မ ေဆာင္ရန္၊ ပိုမေျပာရန္၊ မိမိ မပါသည္ကို အပါလုပ္မေျပာရန္နွင့္ တိတိက်ရိွေစရန္လိုပါသည္။ သူ့အ ေနအထားနွင့္ ပညာေရးအေပၚ၌ အမီွသ ဟဲျပုလ်က္ သူ၏ အေကာင္းဆံုးစြမ္းရည္ျဖင့္ စာမ်က္နွာ အနည္းငယ္ ေရးသားျပီးျပီ ဆိုလွ်င္ အမွန္အခ်က္ အလက္မ်ားနွင့္ မသက္ဆိုင္ေသာ သို့မဟုတ္ မေသ ခ်ာေသာ စကားလံုးတိုင္းကို ဖယ္ရွားရန္ တတ္အားသမွ် အေလးအနက္ ေဝဖန္သံုးသပ္ရန္ ကြ်နု္ပ္ ေမတၲာရပ္ခံပါသည္။”</span></span></span></span><br /></div><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><br /><span style="color: rgb(0, 0, 0);">ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာျဖင့္</span><br /><br /></span></span></span></span><span style="font-weight: normal;"><span><span><span><span style="color: rgb(255, 0, 0);">စိမ္းခက္စိုး</span></span></span></span></span><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><span style="font-weight: bold;"><span style="color: rgb(255, 0, 0);"><br /></span></span></span></span></span><span style="font-weight: normal;"><span><span><span><span style="color: rgb(255, 0, 0);"><span style="color: rgb(0, 0, 0);">ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၀၁၁</span></span></span></span></span></span></div></span></span></span></div></span></span></span></div></span></span></span></div></span></span></div></span></span>ျငိမ္းစုhttp://www.blogger.com/profile/16225188039409747187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8908038011017084161.post-49422378658090597902011-03-19T22:21:00.002-04:002011-03-19T22:25:30.309-04:00မတ္လရနံ႔မိုးကုပ္ကုပ္၀ယ္<br />အို-ရုတ္တရက္ ၊ မ်ဥ္းျဖူစက္ရ်္<br />ကဲြအက္ေျကာင္းရာ ၊ ဟ ဟ လာျပီး<br />မိုးျပာကိုျဖတ္ ၊ပတၲျမားရည္<br />စီးလည္အဟုန္ ၊နီ ျမန္းကုန္သည္<br />အရုဏ္ေပၚစ ၀ိုးတ၀ါး ။<br /><br />မႈန္မႊားမႊားလွ်င္<br />၀ိုး၀ါးတိတ္ဆိတ္ ၊ ၾကယ္ေရာင္ရိပ္၀ယ္<br />ျမစ္ဆိပ္နွင့္လည္း ၊ မနီးမေ၀း<br />ေခ်ာင္းရိုးေဘးမွ ၊ ေျဖးေျဖးညင္းညင္း<br />ေလွတစင္းထက္ ၊ ေတာတြင္းသားပို်<br />ဖ်ဥ္လက္တိုနွင့္ ၊ ကိုယ္ကို၀ပ္ရ်္<br />စိုက္စိုက္ေရွ့သည္၊ ေျခာက္ေသြ့ျမက္ထံုး<br />ေကာက္ရိုးဖံုးလ်က္ ၊ ကြယ္ပုန္း၀ွက္လာ<br />ယူကာ လက္ေထာက္ ၊ အလ်ားေမွာက္သည္<br />ေလွေအာက္၀မ္းမွ စက္ေသနတ္ ။<br /><span id="fullpost"><br />အေမွာင္ရိပ္၀ယ္<br />ေမွးမိွတ္ျငိမ္သက္ ၊ ေခ်ာင္းေကြ့ထက္တြင္<br />အုပ္ယွက္ေထြးေရာ ၊ သင္ေပါင္းေတာဧ။္<br />ေနာက္ေက်ာေစးပ်စ္ ၊ ေသာင္ေရစစ္မွ<br />ဖက္စစ္ကင္းေစာင့္ စစ္စခန္း ။ေခ်ာင္းကိုေကြ့ေသာ္ ၊<br />ေတြ့လွ်င္ေတြ့ခ်င္း ၊ ေျမငူရင္းသို့<br />ခ်ဥ္းကပ္ေလွာ္ကာ ၊ နီးရ်္ လာလွ်င္<br />အသာရုတ္ခ်င္း ၊ တိတ္ဆိတ္မင္းကို<br />ျဖိုခြင္းျပင္းထန္ ၊ ေသနတ္သံသည္<br />ျမစ္ယံပဲ့တင္ ထပ္သတည္း ။<br /><br />ေငြလေရာင္လွ်င္<br />အေမွာင္ညရိပ္ ၊ ေသးေသးစိတ္သား<br />မိုးထိပ္ တိမ္ေမာ္ ၊ျငိမ့္ျငိမ့္ေပၚသည္<br />ေသာ္တာျပံုးလဲ့ ၊ ငံု့ကာျကည့္ရွင့္<br />ထြန္းသည့္ ညဥ့္ခါ ၊ ထိန္ထိန္သာေသာ္<br />က်ယ္စြာ ၀န္းလ်ား ၊ လယ္ကြင္းနားမွ<br />ေတာဖ်ား ညို့အုပ္ ၊ မိွတ္တုတ္တုတ္လွ်င္<br />ယိမ္းလႈပ္ျပကာ ၊ မီးအိမ္၀ါနွင့္<br />အာကာျပာမိႈင္း ၊ တဲြတဲြဆိုင္းရ်္<br />ျဖူ၀ိုင္းစက္စက္ ၊ ဆင္းလာသက္မွ<br />လက္လက္ေရာင္ထင္ ၊ က်သြင္သြင္သည္<br />ေလယာဥ္ေပၚမွ စစ္ရိပ္ကာ ။<br /><br />ရြာတစ္ရြာကား ၊<br />မိႈင္းျပာမဲညို့ ၊ မီးရိႈ့ေလာင္ကြ်မ္း<br />တင္း၀င္ရမ္းေျကာင့္ ၊ ပရမ္းပတာ<br />ထြက္ေျပးရရွာ ၊ လဟာေသြ့ေသြ့<br />ခိုးေငြ့ေ၀ေ၀ ၊ မီးေလာင္ေျမမွာ<br />နြမ္းေခြေပ်ာင္းယဲ့ ၊ ညင္းေလဖဲြ့က<br />သဲ့သဲ့ ေခြးေဟာင္သံ တကား ။<br /><br />ခေရပြင့္လွ်င္ ၊<br />ေျကြရင့္၀ါ၀ါ ၊ေျမထက္မွာလွ်င္<br />ေရာကာေပါင္းယွက္ ေဟာင္းသစ္ရြက္နွင့္<br />တ၀က္ေမာင္းနီ ၊ ေ၀့လည္လည္ကို<br />ေလခီ်သုတ္ျဖူး ၊ နီ၀ါကူးသည္<br />ေနြဦးေပါက္မို့ ေရာ္၇ြက္ေျကြ။ရင့္ေျကြ ေညာင္းသည္<br />ရြက္ေဟာင္း စြန့္ပစ္ ၊ ဘ၀သစ္သို့<br />သနစ္ေျပာင္းမည္ ၊ ဖူးသစ္မီသည္<br />အနီထဲမွ ျကယ္ျဖူပြင့္ ။<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ဒဂုန္တာရာ </span></span>ျငိမ္းစုhttp://www.blogger.com/profile/16225188039409747187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8908038011017084161.post-25663003444484378272011-03-14T22:52:00.003-04:002011-03-14T23:14:53.207-04:00ပန္းကေလးႏွင့္ ပန္းကေလးခ်စ္သူ<div style="text-align: center;">(၁)<br /><br /><div style="text-align: justify;">နဂုိရိွၿမဲ “ဒါးဂြင္”ဆိုတဲ့နာမည္ကို ABSDF ဗဟို“ေဒါင္းဂြင္”လို႔ ေျပာင္းခဲ့တဲ့ နယ္ေျမက်အၿပီး၊ ကရင္နီနယ္ေျမကို ျပန္ေရာက္တဲ့ ၁၉၉၆ ခုေလာက္မွာ တႀကိမ္။ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ KNU တပ္မဟာ (၂) နယ္ေျမက မိသားစုဘ၀နဲ႔ ျပန္ဆုတ္ခဲ့ရ ခ်ိန္မွာတႀကိမ္ BLC (ျမန္မာႏိုင္ငံေရွ႕ေနမ်ားေကာင္စီ)မွာ သင္တန္းတက္ခြင့္(၂)ႀကိမ္ ရရိွခဲ့ဖူးပါ တယ္။<br /><br />က်ေနာ္တို႔တပ္ ရင္းမွာ အသက္ႀကီးသူစာရင္းပါတာရယ္။ တိုက္ခိုက္ေရး၊ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတဲ့ အပိုင္းေတြမွာ သုံးမရတာရယ္။ ေလ့လာ အားေလး အတန္အသင့္ရိွတယ္လို႔ျမင္တာေတြရယ္ေၾကာင့္ပဲ တာ၀န္ရိွသူေတြက ေရြးခ်ယ္ၾကတယ္လို႔ ခံစားခဲ့ရပါတယ္။ ၂ -ႀကိမ္လုံးမွာ သက္ဆုိင္ရာ တာ၀န္ရိွသူမ်ားက တရား၀င္ေခၚေဆြးေႏြးၾကတဲ့အခါ ၂-ႀကိမ္လုံးပဲ အေၾကာင္းအ မ်ဳိးမ်ဳိးျပကာ ျငင္းဆိုမိခဲ့တယ္။ ဟုတ္တယ္ေလ။ သူတို႔ရွင္းျပတဲ့ အသုံးအႏႈန္းအရဆို “တ ရားသူႀကီး” သင္တန္းတဲ့။ ဒီေတာ့ ဥပေဒေတြ၊ ပုဒ္မေတြေလ့လာရမွာေပါ့။ ႏိုး(No)ပါပဲ။ ဒါေတြကိုေတာ့ စိတ္မ၀င္စားတာအမွန္။ ျမန္မာျပည္တြင္းမွာ ေနစဥ္ကတည္းက တရားရုံးေတြေရွ႕က ျဖတ္ကို မေလွ်ာက္ဘူး။ ေရွ႕ေနအသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔ကင္းေအာင္ေနခဲ့တယ္။ ရွင္း ရွင္းေျပာရရင္ ေၾကာက္လို႔။<span id="fullpost">ဒါေပမယ့္ဗ်ာ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ေရာင္နီဦးဆိုတဲ့ ABSDF ေက်ာင္းေလးမွာ ေက်ာင္းဆရာစ်ာန္၀င္ေနစဥ္မွာပဲ ကံ ေပၚဖို႔အေၾကာင္းက ထပ္တႀကိမ္ျပန္ဖန္လာတယ္ေလ။ အဲဒီကာလက ႏိုင္ငံေရး အေျခအေန ထူးျခားခ်က္ေတြအရ နယ္စပ္အတိုက္အခံအဖြဲ႔အစည္းေတြမွာ ေရြးခ်ယ္ရမယ့္လမ္းေၾကာင္း (၃) ခုေပၚလာခဲ့တယ္။ ထုိင္းႏိုင္ငံအပါအ၀င္ တတိယ ႏိုင္ငံေတြမွာ အေျခခ်ေရး၊ တုိင္းရင္း သား အဖြဲ႔အစည္းေတြမွာ အသြင္ေျပာင္းရပ္တည္ေရးႏွင့္ ျပည္တြင္းျပန္ေရးဆိုတာ ေတြေပါ့။ က်ေနာ္လည္း ေခါင္းစားရၿပီ။ ျပည္တြင္းျပန္ေရးကိုေတာ့ ပယ္ၿပီးသား။ ျပည္သူ႔အက်ဳိးၾကည့္မယ့္ အစိုးရ မေပၚ သေရြ႕လုံး၀မျပန္။ ဒါက ျပတ္သားၿပီးသား။ မျပတ္သားတာက က်န္တဲ့ (၂) ခုမွာ။ တတိယႏိုင္ငံလည္း မထြက္ခ်င္ဘူး။ ထြက္မယ္ဆို ၁၉၉၅ မာနယ္ပေလာက်အၿပီး ထြက္ၾကတဲ့အထဲ ပါသြား ၿပီေပါ့။ ေနာက္… တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔အစည္းေတြ နဲ႔အတူ အသြင္ေျပာင္းၿပီး ရပ္တည္ဖို႔။ ဒါကလည္း ၿပီးခဲ့တဲ့ကာလျဖတ္သန္းမႈေတြနဲ႔ ထူးမျခားနားပါပဲ။ အလံ၊ ဘက္တံဆိပ္ ေလာက္ပဲကြာမွာပါ။ စိတ္ ဓါတ္နဲ႔ ယုံၾကည္မႈရိွဖို႔ပဲ အဓိကလို႔ျမင္မိေတာ့ ျပႆနာလို႔ မျမင္ပါဘူး။<br /><br />ျပႆနာလို႔ျမင္မိတာက မိသားစုကိစၥ။ က်ေနာ့္မွာ အိမ္ေထာင္နဲ႔ ကေလး(၂) ေယာက္ေတာင္ရိွေနၿပီ။ အရင္ကလို တစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ေတာ့။ က်ေနာ့္အမ်ဳိးသမီးကလည္း မလည္မ ၀ယ္။ သားနဲ႔သမီးေတြအတြက္ ထည့္ စဥ္းစားရတာေပါ့။ “ေတြေ၀သြားၿပီ” “ေၾကာက္တတ္သြားၿပီ”လို႔ သတ္မွတ္ရင္လည္း မတတ္ႏိုင္။ ၾကားတခုကို ေရြး လိုက္မိတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ အေျခခ်ေရး … ။<br /><br /><div style="text-align: center;">(၂)<br /><br />က်ေနာ္တို႔ DYA (ဒီမိုကရက္တစ္လူငယ္မ်ားတပ္မေတာ္) ဘ၀က က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ဒုတပ္ရင္းမွဴး၊ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ ဦးေအာင္ထူးက အခု BLC (ျမန္မာႏိုင္ငံ ေရွ႕ေနမ်ားေကာင္စီ) မွာ အတြင္းေရးမွဴး။ သူ႔ဆီမွာလွမ္း အကူ အညီေတာင္းၾကည့္တယ္။ တကယ့္ ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ဆိုတာက ရဲေဘာ္ေတြအေပၚ အၿမဲတမ္းတာ၀န္ရိွေန တာ မဟုတ္လား။ အျပည့္အ၀မဟုတ္ေတာင္ တစိတ္တပိုင္းေတာ့ တာ၀န္ယူတတ္ရမယ္ေလ။ အာဏာရွင္ႀကီး လို႔ ေျပာတဲ့ ဦးေန၀င္းေတာင္မွ သူ႔ေတာ္လွန္ေရးရဲေဘာ္ေတြအေပၚ တာ၀န္ယူတတ္ေသးတာပဲ။<br /><br />ဒီလိုနဲ႔ BLC မွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ အခြင့္ႀကဳံလာတယ္လို႔ေျပာရေတာ့မွာေပါ့။ ခက္တာက က်ေနာ္က တရားရုံးတို႔၊ ေရွ႕ေနတို႔ ဆိုတာကို ေၾကာက္တတ္သူ။ ဘာအေတြ႔အႀကဳံ၊ ဘာေလ့ လာမႈ၊ ဘာနီးစပ္မႈမွမရိွခဲ့။ BLC တာ ၀န္ရိွသူမ်ားကေတာ့ ဒါကိုသိၾကပါတယ္။ သူတို႔မွာ အဖြဲ႔၀င္ေတြ၊ ၀န္ထမ္းေတြ အရည္အေသြးျမင့္တင္ဖို႔အတြက္ အစီအမံေတြက အျပည့္။ သိပ္မၾကာပါဘူး။ ၂၀၀၄ ကုန္ခါနီးမွာပဲ BLC ရဲ႕ ၃ လတာ သင္တန္းတခုကိုတက္ခြင့္ရလိုက္တယ္။ အရင္ ၂ - ခါလို ျငင္းခြင့္မရိွေတာ့။ အခုဟာက ဘ၀ျဖစ္သြားၿပီေလ။<br /><br /><div style="text-align: center;">(၃)<br />တကယ္က “ေရငတ္တုန္း ေရတြင္းထဲက်” ဆိုသလို ျဖစ္သြားတာဗ်။ က်ေနာ္သိခ်င္၊ ေလ့လာခ်င္တာေတြက ဒီသင္တန္းမွာ သင္ေပးေနတာေတြ။ ဘာသာခြဲေတြအေနနဲ႔ (၁၀) ခုေတာင္ မက။ (လူ႔အခြင့္အေရး) Human Rights, (တရား ဥပေဒစိုးမိုးေရး) The Rule of Law, (လူထုအဓိက လူ႔အဖဲြ႔အစည္း) Civil Society, (ဒီမိုကေရစီ) Democracy, (ဖက္ဒရယ္) Federal, (ဖဲြ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ) Constitution, (မွ်တေသာတရာခြင္) Fair Trail, (တရားမွ်တေသာ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး) Transitional Justice, (မီဒီယာ) Media, (လြတ္လပ္ေသာတရားစီရင္ေရး) Independence Judiciary … ဆိုတာေတြေပါ့။ အဲဒီအထဲမွာ က်ေနာ့္စိတ္နဲ႔ အေတြ႔ဆုံးဘာသာကေတာ့ Civil Society ပါပဲဗ်ာ။<br /><br />က်ေနာ္တုိ႔ကို သင္တန္းမွာ ညဖက္ညဖက္ အခ်ိန္ပိုအေနနဲ႔ ဆရာဦးေအာင္ထူးက ေမာင္းေလ့ရိွတယ္။ သူ႔အခ်ိန္နဲ႔သူ သင္ေနၾကတဲ့ ဘာသာရပ္ေတြန႔ဲပတ္သက္ၿပီး အခ်ိန္ပို ေဆြးေႏြးၾက ဖို႔၊ ေလ့လာၾကဖို႔ေပါ့။ ဥပမာ ဆိုပါေတာ့ - Constitution သင္ၿပီးသြားတာနဲ႔ ညဖက္ workshop ေတြမွာ ၁၉၄၇၊ ၁၉၇၄ ဖြဲ႔စည္းပံုေတြနဲ႔ NCGUB ကေရးဆြဲတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပုံေတြကို ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီး အနာဂတ္ျမန္ မာျပည္နဲ႔ အသင့္ေတာ္ဆုံး၊ အျဖစ္သင့္ဆုံး၊ အသစ္တခုကို အဖြဲ႔ေတြအလိုက္ အခန္းေတြခြဲၿပီး ေရးဆြဲခိုင္းတာမ်ဳိး။ Democracy ကို သင္ၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဘယ္လို ဒီမိုကေရစီပုံစံမ်ဳိးနဲ႔ သြားမယ္ဆို တာ ကို ေဆြးေႏြးခိုင္းတာမ်ဳိးေပါ့။ အဲဒီ အစီအစဥ္တုန္းက ထူးျခားျဖစ္စဥ္ေလးတခုကို အမွတ္ရေသးတယ္။<br /><br />အုပ္စု(၅) စုခြဲၿပီး ေလ့လာၾကတဲ့အထဲမွာ ၅ - စုလုံးက ဆိုရွယ္ဒီမိုကရက္ကိုပဲ ၀ိုင္းေရြးလိုက္ၾကေတာ့ ဆရာ ဦးေအာင္ထူးက “ဆိုရွယ္ဒီမိုကရက္ကို ဒီေလာက္ႀကိဳက္တဲ့သူ မ်ားေနၿပီဆိုရင္ေတာ့ ဆရာေတာင္ ဆိုရွယ္ဒီမိုကရက္ နာမည္နဲ႔ ပါတီေထာင္ရေတာ့မလိုျဖစ္ေနၿပီ”လို႔ ေျပာခဲ့တယ္ေလ။ ဆရာေျပာမွ သတိထားမိတယ္။ ၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ ပြဲမွာေရာ၊ လက္ရိွႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႔အစည္းေတြ မွာေရာ ကိုယ္ယုံၾကည္ရာကို နယ္မည္တပ္ၿပီး ဖြဲ႔ၾကတာမ်ဳိးမေတြ႔ရဘူးေလ။ ေယဘုယ်ဆန္ဆန္ ဒီမိုကေရစီဆိုေတြခ်ည္းပဲ ေတြ႔ေတြ႔ေနရတယ္။ လစ္ဘရယ္ပါတီတို႔၊ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီတို႔၊ ဆိုရွယ္ ဒီမိုကရက္ပါတီတို႔ဆိုၿပီး ဘာေၾကာင့္မရိွၾကတာလဲ။<br /><br />သင္တန္းကာလၿပီးခါနီးေလ ညဖက္ အစီအစဥ္ေတြက ပိုမ်ားလာေလပဲ။ စကားေျပာေလ့က်င့္တာေတြပါ ပါ လာတယ္ေလ။ အစပိုင္းေတာ့ ရိုးရိုးလို႔ထင္မိတယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွ ကိုယ္သိသမွ်ကို အစီအစဥ္တက် အခ်ိန္နဲ႔ကြက္တိ ေျပာဆိုတတ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးမွန္းသိလိုက္ရတယ္ေလ။ သင္ၿပီးသမွ်ဘာသာေတြထဲက ကိုယ္အႏွစ္သက္ဆုံး ဘာ သာအေၾကာင္းကိုေျပာရမယ္။ ဘာေတြကိုႀကိဳက္တာလဲ၊ ဘာေၾကာင့္ႀကိဳက္သလဲေပါ့။ စစခ်င္း တစ္မိနစ္ေလာက္စီပါပဲ။ တစ္မိနစ္ဆိုေပမယ့္ မလြယ္ဘူးဗ်ဳိ႕။ က်ေနာ္ဆို ေက်ာင္းဆရာသက္တမ္းက (၇)ႏွစ္ (၈)ႏွစ္။ သီခ်င္းဆိုလည္း အႀကိမ္ ႀကိမ္ စတိတ္ခုံေပၚမွာ ဆိုခဲ့ဖူးတာ။ ဒါေပမယ့္ လူေရွ႕ထြက္လိုက္တာနဲ႔ ဒူးတုန္၊ အသံတုန္၊ ႏွလုံးတုန္က ျဖစ္တုန္း။ ကိုယ္ေျပာခ်င္တာကို မေရာက္တာတို႔၊ အခ်ိန္ျပည့္သြားလို႔ မေျပာျဖစ္လိုက္တာတို႔၊ ေမ့သြားတာတို႔၊ အမ်ဳိးမ်ဳိးႀကဳံရ တာပဲ။ ေနာက္မွတျဖည္းျဖည္း အသားက်လာတယ္။ လိုရင္းကို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္နဲ႔ အခ်ိန္နဲ႔ကြက္တိျဖစ္ေအာင္ ေျပာတတ္လာတယ္ေလ။<br /><br /><div style="text-align: center;">(၄)<br />တည စကားေျပာေလ့က်င့္ပြဲမွာေတာ့ “အေလးစားရဆုံး”လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္းေလ။ ၅-မိနစ္စီ ေျပာရ မယ္တဲ့။ ေျပာၾကတဲ့အထဲမွာ ကိုယ့္ရဲ႕အေဖ၊ အေမ။ ညီအကို၊ ေမာင္ႏွမ။ ဆရာ နဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အေၾကာင္းမ်ားတယ္။ ဆရာဦးေအာင္ထူးရဲ႕ဇနီး မေနာ္ကူးကေတာ့ ဆရာဦးေအာင္ထူးအေၾကာင္း ေျပာသြားတယ္ေလ။ ခင္ပြန္းလို တာ၀န္ေက်၊ ဆရာတေယာက္လို လမ္းညႊန္ေပးႏိုင္ၿပီး၊ ေခါင္းေဆာင္တဦးလို ဦးေဆာင္ႏိုင္လို႔တဲ့ … ။<br /><br />သူမ်ားေတြေျပာေနခ်ိန္ က်ေနာ့္မွာေတာ့ ဘယ္သူ႔အေၾကာင္းေျပာရမလဲ စဥ္းစားလို႔ကိုမရႏိုင္ဘူး။ စကားေျပာ ေလ့က်င့္တာဆိုေပမယ့္ တကယ့္ေလးစားရသူလည္း ျဖစ္ခ်င္တယ္ေလ။ သူတ ကာသိၿပီးတဲ့ အထဲကလည္း မျဖစ္ခ်င္ ဘူး။ အမ်ားကပါ ေလးစားစရာေကာင္းသူလိို႔ သတ္မွတ္သြာႏိုင္မယ့္သူပဲ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ ေျပာရမယ္အခ်ိန္နဲ႔လည္း ကိုက္ညီရမယ္ေပါ့။<br /><br />စဥ္းစားေနရလြန္းလို႔ ေရွ႕ကလူေတြ ဘာေျပာသြားမွန္းကိုေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမသိလိုက္ဘူး။ တကယ္ …။ လက္ခုပ္တီးသံၾကားမွ ေရာေယာင္ၿပီးလိုက္တီးျဖစ္တယ္။ က်ေနာ့္အာရံုထဲမွာ ရွိတဲ့ လူေတြကို တေယာက္ၿပီးတေယာက္ ဆန္ကာစစ္ၾကည့္ေနရလို႔။ ေနာက္ဆံုး က်ေနာ့္အလွည့္က်ကာနီးမွ လူ ၂ - ေယာက္ကို ေရြးမိတယ္။ က်ေနာ္တို႔ တပ္ရင္းမွဴး ကိုတိုက္ေမာင္းနဲ႔ ေကာင္းစံဆိုတဲ့ ရဲေဘာ္ေလးတေယာက္တို႔ကို။<br /><br />က်ေနာ့္ေရြးခ်ယ္မႈစံအရပဲ ကိုတိုက္ေမာင္းကို ျပန္ပယ္လိုက္ပါတယ္။ သူ႔အေၾကာင္းက သိတဲ့သူမ်ားတယ္။ သူ႔ အေၾကာင္းကို ေရးခ်င္သူ၊ ေဖာ္ျပခ်င္သူေတြလည္းရွိတယ္။ ေခါင္းေဆာင္လုပ္ဖူးေတာ့ မွတ္္တမ္းတခ်ဳိ႕မွာလည္း ပါသြား ႏိုင္တယ္ေလ။ ေကာင္းစံက်ေတာ့ သာမာန္ရဲေဘာ္ေလး။ သူ႔အေၾကာင္းသိသူက ရွားရွား။ သူ႔အေၾကာင္းေရးမယ့္၊ မွတ္ တမ္းတင္ေပးမယ့္လူဆိုတာက မရွိႏိုင္ဘူး။ မထင္မရွားနဲ႔ေပ်ာက္ကြယ္သြားရမယ့္ ဘ၀အျဖစ္ေတြေလ။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ေကာင္းစံကိုေရြးလိုက္ရတာ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္မွာ တူညီတာတခုက သက္ရွိထင္ရွားမရွိၾကေတာ့ျခင္းပဲ။ ဒီမိုကေရစီ ေတာ္ လွန္ေရး အတြင္းမွာ ေပးဆပ္ရင္း က်ဆံုးသြားၾကၿပီ။<br /><br />ေကာင္းစံနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ျဖစ္စဥ္ေလးေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ေျခရာျပန္ေကာက္ၾကည့္တယ္။ ထူးထူးျခား ျခားေလးေတြကို ပံုျပန္ေဖာ္ၾကည့္တယ္။ ဒါမွ က်ေနာ့္အလွည့္က်လို႔ေျပာျဖစ္ရင္ သူမ်ားေတြထက္ ပိုစိတ္၀င္စားၾကမွာ။ ပိုအံ၀င္ဂြင္က်ျဖစ္မွာ။ သူ႔ကို ဂုဏ္ျပဳရာလည္းေရာက္မွာေလ။<br /><br /><div style="text-align: center;">(၅)<br /><br />ေကာင္းစံရဲ့နာမည္ရင္းက ဆန္းသူရ။ ရွစ္တန္း ေက်ာင္းသားေလး။ ေတာင္ၾကီး အထက(၁) က ဆိုလားပဲ။ ရွစ္ေလးလံုး အေရးအခင္း ေတာင္ႀကီးမွာ စျဖစ္တာ သူအပါအ၀င္ အမွတ္(၁)နဲ႔ အမွတ္(၄) အထက ေက်ာင္းက ရွစ္တန္း ေက်ာင္းသားေလးေတြက စခဲ့ၾကတာေပါ့။ ဒီအထဲမွာ ဆန္းသူရပါမွန္းကိုေတာ့ ေတာထဲေရာက္ၿပီးမွ သိရတာ။ ၈၊ ၈၊ ၈၈ ရက္ေန႔က ေတာင္ႀကီးဗိုလ္ခ်ဳပ္ပန္းျခံ၊ ဗိုလ္ ခ်ဳပ္ေၾကးရုပ္ေရွ႕ ေက်ာင္း၀န္စံုေလးေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားေလးေတြ ဆႏၵျပခဲ့ တာကိုေတာ့ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ျမင္ခဲ့ရတာေလ။<br /><br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေၾကးရုပ္ေရွ႕တည့္တည့္မွာ ေက်ာင္းစိမ္းပုဆိုးေလးကိုအလံထူလို႔ “ကမၻာမေၾက” သီခ်င္းကို သံၿပိဳင္ ဆိုၿပီး စခဲ့ၾကတာေပါ့။ ေက်ာင္းသားေလး (၇) ေယာက္၊ (၈) ေယာက္ထက္မပိုဘူး။ ပတ္၀န္း က်င္က က်ေနာ္အပါအ၀င္ လူႀကီးဆိုသူေတြက အဲဒီအခ်ိန္မွာ ပရိတ္သတ္သက္သက္။ ခပ္ေ၀ေ၀က အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္ေနရံုသက္သက္။<br /><br />ကမၻာမေၾကသီခ်င္းဆိုၿပီးေတာ့ ပန္းၿခံကို တပတ္ပတ္ၾကတယ္။ တပတ္မျပည့္ခင္အထိ ဒီေက်ာင္းသားေလး ေတြခ်ည္းသက္သက္။ တပတ္ေက်ာ္လို႔ အႏၱရာယ္ကင္းတယ္၊ အေႏွာက္အယွက္ မရိွဘူး ဆိုတာကို ျမင္ရမွ လူႀကီးတခ်ဳိ႕ ကပ္လာၾကတာ။ လူေတာ္ေတာ္ေလးမ်ားလာေတာ့မွ က်ေနာ္ေတာင္ကပ္ရဲတာကို ရွက္ရွက္နဲ႔ပဲ ၀န္ခံရမႈပဲ။ ဒီေတာ့ က်ေနာ္ေျပာခ်င္တာက ေတာင္ႀကီး ရွစ္ေလးလုံး အေရးအခင္းကို စခဲ့တဲ့ေက်ာင္းသားေလးေတြထဲမွာ ေကာင္းစံပါတယ္။<br /><br />အေရးအခင္းအရွိန္ရလာလို႔ ဆရာ၀န္တို႔၊ ေရွ႕ေနတို႔၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေဟာင္းတို႔ဆိုတာေတြ ေပၚလာၿပီး၊ စင္ျမင့္ေတြေပၚ ၾသ၀ါဒေတြေခၽြေနခ်ိန္ အျဖဴအစိမ္း၀တ္ေလးေတြက ေရွ႕မွာ၊ ေဘးမွာ ကာရပ္ ရပ္ေပးေနၾကတယ္ေလ။ မဆလက တစံုတရာအႏၱရာယ္ေပးမယ္ဆိုရင္ အျဖဴအစိမ္း၀တ္ေလးေတြက အေသခံတဲ့။ သပိတ္စစ္ေၾကာင္းေတြ ခ်ီတက္ၾကၿပီဆိုရင္လည္း လမ္းေဘးတဖက္တခ်က္စီမွာ အျဖဴအစိမ္းေလးေတြက လက္ခ်င္းဆက္ လံုျခံဳေရးစည္း၀ိုင္း ေပါ့။ ဒီအျဖဴအစိမ္း၀တ္ေတြထဲမွာလည္း ေကာင္းစံ ပါခဲ့တယ္တဲ့။<br /><br />ေအာင္ဟမ္းရိုင္းလို႔ေခၚတဲ့ ပအို၀့္ေျမေရာက္ ေက်ာင္းသားေတြကို စစ္သင္တန္းေပးတဲ့ေနရာကို က်ေနာ့္တို႔ အဖြဲ႔ေရာက္ေတာ့ ေနာက္က်ေနၿပီ။ သင္တန္းရိွရာေနရာေရာက္ခါနီး ေခ်ာင္းေလး ကိုေက်ာ္လို႔ ေတာင္ကုန္းေလးကို အတက္မွာ ေကာင္းစံကို စေတြ႔ဖူးတာ။<br /><br />“အကိုတို႔က ေတာင္ႀကီးကပဲလား၊ က်ေနာ္တို႔သင္တန္းတက္ေနတာ (၂) ပတ္ေတာင္ေက်ာ္ၿပီ”လို႔ မိတ္ဆက္ ရင္းက်ေနာ္တို႔ကို ဦးေဆာင္လမ္းျပေပးခဲ့တယ္ေလ။ လမ္းမွာစကားေတြေျပာရင္းက အေတာ္ေလးရင္းႏွီးလာေတာ့ သူ႔ရင္ထဲက စကားေတြပြင့္ထြက္လာေတာ့တာပဲ။<br /><br />“လူႀကီးေတြက အသက္ႀကီးလာေလေလ ညာတတ္ေလေလပဲဗ်။ သူတို႔မလုပ္ခ်င္တဲ့အလုပ္ေတြဆို က်ေနာ္ တို႔ကို ညာညာခိုင္းတယ္။ အစားအေသာက္စားရတဲ့အခ်ိန္က်ေတာ့ ကေလးဆိုၿပီး အလွည့္ေပးတာမ်ဳိး မရိွဘူး။ သူတို႔ပဲ အခြင့္အေရးပိုယူတတ္တယ္”တဲ့။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာတတ္တာ သူရဲ႕ ဇ, ေပါ့။<br /><br />ေကာင္းစံတို႔လို ေက်ာင္းသားငယ္ေလးေတြ ဘ၀ကလည္းေတြးၾကည့္ရင္ တကယ့္ကို သနားစရာ။ ၁၅ ႏွစ္၊ ၁၆ ႏွစ္နဲ႔ေတာထဲေရာက္။ ေတာထဲေရာက္မွ လူပ်ဳိျဖစ္။ ရည္းစားထားခ်င္ေတာ့လည္း တာ၀န္က ေတာ္လွန္ေရးတာ၀န္။ တပ္ပုံစံ။ ဗမာအဖြဲ႔အစည္းျဖစ္တာကလည္းတေၾကာင္း။ ဒီေတာ့ ခဏခဏျပႆနာျဖစ္တယ္။ စည္းကမ္းဆိုတာကို လည္းသိပ္နားမလည္။ နားမလည္လို႔ဆိုၿပီးု ခြင့္လႊတ္ပါမ်ားျပန္ရင္လည္း ထိမ္းသိမ္းလို႔မရ။ ဒီေတာ့ အေရးယူမႈေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရေရာေပါ့။<br /><br />တခါက ထိုင္းကရင္နီနယ္စပ္မွာေနခ်ိန္ ေကာင္းစံေလ က်ေနာ္တို႔ စခန္းနဲ႔နီးတဲ့ ပန္ယြမ္းရြာက ကေလးမေလး နဲ႔ႀကိဳက္တယ္။ ရည္းစားလည္းမထားဖူးေတာ့ အရူးအမူး။ ရြာထဲမွာအၿမဲလိုျဖစ္ေနတာေပါ့။ စခန္းစည္းကမ္းနဲ႔ မညီ ေတာ့ဘူး။ ဒီေတာ့ တပ္ရင္းမွဴး ကိုတိုက္ေမာင္းကေခၚသတိေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ မရဘူး။ ညီအကိုလိုျဖစ္ေနတာက တ ေၾကာင္း၊ အရူးအမူးျဖစ္ေနတာက တေၾကာင္းမို႔ေနာက္ဆုံး တပ္ကထြက္မယ္ဆိုတဲ့အထိကိုျဖစ္ၿပီး ေကာင္းစံေလ ရြာထဲမွာ သြားေနလိုက္တယ္။ တလ၊ ႏွစ္လၾကာတဲ့ အထိ။ ေနာက္ေတာ့မွ သတင္းေတြၾကားရတယ္။ ေကာင္းစံ တေယာက္ ျမင္းလိုက္ေမာင္းေနတယ္တဲ့။ ရိကၡာသယ္တဲ့ျမင္းကို လုိက္ေမာင္းေပးရတာ။ ဒီေတာ့မွ ၾကာရင္ ပ်က္စီး သြားမွာ စိုးတာရယ္။ လုံၿခဳံမႈအေျခအေနကို စိုးရိမ္ရတာေတြေၾကာင့္ ကိုတုိက္ေမာင္းကို ၀ိုင္းနားခ်ရင္း လိုက္ေခၚရေတာ့တယ္။ ကိုတိုက္ေမာင္းပဲလိုက္ေခၚတာပါ။ ၿပီးေတာ့လည္း သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က တလုံးလုံးတေထြး ေထြးနဲ႔။ တကယ့္ညီအကိုေတြလိုပဲ။ က်ေနာ္တို႔မွာ မိဘေတြနဲ႔မွမနီးၾကတာ။ တာ၀န္ေတြရိွေနၾကေပမယ့္ တကယ္ေတာ့ ညီအကိုေတြပဲေလ။<br /><br /><div style="text-align: center;">(၆)<br /><br />ေကာင္းစံကို အသိအမွတ္အျပဳမိဆုံး အျဖစ္အပ်က္ တခုရိွတယ္။<br /><br />က်ေနာ္တုိ႔ ထုိင္းနယ္စပ္ကေန ပအို၀့္ျပည္ကိုျပန္အေရာက္။ က်ေနာ္တို႔ျပန္ေရာက္တဲ့သတင္းက ေတာင္ႀကီး အထိကိုေရာက္တယ္။ ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕ရဲ႕မိဘေတြလာေတြ႔ၾကတယ္ေလ။ ေတာင္ႀကီးနဲ႔က သိပ္မွမေ၀းတာ။ ဒီအထဲမွာ ေကာင္းစံ အေမနဲ႔အကိုလည္းပါတယ္။ ကိုယ္ပိုင္ကားနဲ႔ကိုလာတာ။ ေကာင္စံနဲ႔ေတြ႔ခ်င္လို႔တဲ။ တပ္က တာ၀န္ရိွသူေတြ ကလည္းေပးေတြ႔ပါတယ္။ သီးျခားအိမ္တအိမ္မွာ စီစဥ္ေပးၿပီး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာခြင့္ေပးလိုက္ပါတယ္။ တေန႔ လုံးေျပာဆိုၾကၿပီး၊ ညအိပ္ခ်ိန္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ ေကာင္းစံတေယာက္ က်ေနာ္တို႔ဆီျပန္ေရာက္လာတယ္။<br /><br />“က်ေနာ့္အေမက က်ေနာ့္ကို ျပန္ေခၚတယ္ဗ်။ ၿမိဳ႕ျပန္ေရာက္ရင္ သားလိုခ်င္တာ ၀ယ္ေပးမယ္တဲ့။ ကားလို ခ်င္ရင္ကားတဲ့”<br /><br />“က်ေနာ့္အေမက ခင္ညႊန္႔ အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ရင္းႏွီးတယ္တဲ့။ ျပန္လိုက္လာလို႔ဘာမွ ျပႆနာမျဖစ္ေစရဘူးလို႔ အာ မခံတယ္တဲ့”<br /><br />“က်ေနာ့္အကိုလိုပဲ ႏိုင္ငံေရး၀ါသနာပါရင္ ၿမိဳ႕ေပၚပါတီတခုခုမွာ ၀င္လုပ္ပါတဲ့၊ ေတာထဲေတာင္ထဲမွာ ျခင္ကိုက္ ျဖဳပ္ကိုက္နဲ႔ တဲ့။ အစားအေသာက္၊ အေနအထိုင္ကလည္း ဒုကၡေရာက္လြန္းပါတယ္ တဲ့”<br /><br />“က်ေနာ္ … ျပန္ေျပာလုိက္တယ္။ ေသသြားတဲ့ က်ေနာ္တို႔ေက်ာင္းသားေတြကို သစၥာမေဖာက္ဘူးလို႔။ က်ေနာ္ ေတာခိုေတာ့ ေသဖို႔ကိုေတြးၿပီးသားလို႔။ ျခင္ကိုက္ျဖဳပ္ကိုက္ေလာက္ကို ဂရုမစိုက္ပါဘူး လို႔။ ဒီမိုကေရစီရရင္ အေမ မေခၚလည္း သားျပန္လာမွာပါလို႔”<br /><br />ေကာင္းစံရဲ႕အကိုက ေတာင္ႀကီး လူေဘာင္သစ္ပါတီ၀င္တဲ့။ ေနာက္ေန႔မနက္မွာ ေကာင္းစံအေမနဲ႔အကို ႏူတ္ ေတာင္လာမဆက္ေတာ့ပဲ ေစာေစာထျပန္သြားၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေကာင္းစံကေတာ့ တခ်က္ေလးမွ အၿပဳံးမပ်က္ပဲေလ။<br /><br />“မိုးျဖား အမ္းသမိုင္နယ္” (အေမထမင္း ဘာဟင္းနဲ႔စားလဲ) ဆိုၿပီး ရြာထဲမွာ အိမ္ဆင္းတအိမ္တက္နဲ႔။ ဟဲဟဲ … ဟဲဟဲ နဲ႔။<br /><br /><div style="text-align: center;">(၇)<br /><br />၁၉၉၆ မွာ ေကာင္စံတို႔ပါတဲ့စစ္ေၾကာင္း KNU တပ္မဟာ (၂)နယ္ေျမက နယ္စပ္ကို ျပန္ေရာက္လာတယ္။ ေကာင္းစံက အျပစ္တခုရိွလို႔ ျပန္ေခၚလာတာတဲ့။ က်ေနာ္ စုံစမ္းၾကည့္ေတာ့ ရည္းစားထားတဲ့ကိစၥပဲ။ ေကာင္းစံက လည္းတရြာတက်ည္ေဆာက္ဆိုသေလာက္ကို ရည္းစားထားတာတဲ့။ ရုပ္ကေလးကလည္းရိွ။ ၿမိဳ႕ေပၚမွာေနခဲ့တာဆိုေတာ့ ေသေသသပ္သပ္ကလည္း ၀တ္စား တတ္။ ဘာသာစကားကလည္း ေဒသအေလွ်ာက္ေျပာဆိုႏုိင္ေတာ့ ျဖစ္ ေလာက္တာေပါ့။ ေကာင္းစံကလည္း အေျပာေကာင္းမဟုတ္လား။ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္ နားမလည္တာက ရည္းစားထား တာ၊ မ်ားတာက ဘာေၾကာင့္ အျပစ္ျဖစ္ေနရတာလဲ။ ထူးျခားတာက ခုတခါစစ္ေၾကာင္းက က်ေနာ္တို႔ (၆၀၁) တပ္ရင္း ခ်ည္း သက္သက္မဟုတ္ဘူး၊ တပ္ရင္းေပါင္းစုံ။ ဒီေတာ့ခါတိုင္းလို သူ႔အေပၚ နားမ လည္ႏိုင္ၾကလို႔ မ်ားလားေပါ့။<br /><br />ဒီအခ်ိန္က နယ္စပ္ႏုိင္ငံေရးက မာနယ္ပေလာ က်ၿပီးခ်ိန္၊ တတိယႏိုင္ငံထြက္ခြာတဲ့လမ္းေၾကာင္းပြင့္ေနခ်ိန္။ က်ေနာ္စိုးရိမ္မိတာက ေကာင္းစံက မဟုတ္မခံ။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းသမား။ အရင္လို တပ္ကထြက္သြားရင္ အေ၀းႀကီး အထိေရာက္သြားႏိုင္တယ္။ ကိုတိုက္ေမာင္းကလည္း က်ဆုံးၿပီးကာစဆိုေတာ့ တပ္ကလည္း ဖယိုဖရဲ။<br /><br />ဒါေၾကာင့္ပဲ KNU တပ္မဟာ (၂)ကို ျပန္ထြက္မယ့္စစ္ေၾကာင္းမွာ က်ေနာ္လည္းလိုက္မယ္။ ေကာင္းစံကို လည္းျပန္ေခၚသြားခ်င္ေၾကာင္း စစ္ေၾကာင္းတာ၀န္ခံ ကိုသန္းေက်ာ္ေဌးးနဲ႔ ေဆြးေႏြးၾကည့္ တယ္။ ေကာင္းစံကလည္း ဆႏၵရိွတယ္ေလ။ “နယ္စပ္မွာ ေလေနတာထက္၊ ျပည္သူၾကားမွာ ေသရတာက ပိုအဓိပၸါယ္ရိွတယ္ ” ဆိုတဲ့မူနဲ႔ေပါ့။ ေနာက္ၿပီးေကာင္းစံက ဘာသာစကားစုံ တတ္တာရယ္။ လမ္းေၾကာင္းေတြ ကၽြမ္းက်င္တာရယ္။ နယ္ေျမခံလို ျဖစ္ေန တာရယ္ေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔စစ္ေၾကာင္းအတြက္ အက်ဳိးရိွႏုိင္တယ္မဟုတ္လား။ က်ေနာ့္ေဆြးေႏြးခ်က္ အထေျမာက္ ေအာင္ျမင္သြားပါတယ္ခင္ဗ်ာ။<br /><br />တကယ္ပါပဲ တလမ္းလုံးမွာေလ ေကာင္းစံရဲ႕ အရည္အခ်င္းစုံကိုေတြ႔ရတယ္။ စကားေလာက္ေတာ့၊ ရြာေတြ၊ ရြာသားေတြနဲ႔ရင္းႏွီးေတာ့ အေတာ့္ကို အဆင္ေျပတာပါ။ လမ္းတေလွ်ာက္လုံး သူ႔ကိုမသိ တဲ့လူ၊ မခင္တဲ့လူကို မရိွ သေလာက္ပဲ။ က်ေနာ့္အတြက္ဆိုေကာင္းစံက အေထာက္အပံ့ အျဖစ္ဆုံး။ က်ေနာ္က ခရီးမထြက္ျဖစ္တာၾကာေတာ့ လမ္းသိပ္မေလွ်ာက္ႏိုင္ဘူးေလ။ က်န္းမာေရးကလည္း ခ်ဴခ်ာေတာ့ စစ္ေၾကာင္းရဲ႕ေနာက္ပိတ္အၿမဲျဖစ္ေနတတ္တယ္။ ဒီအခ်ိန္မ်ဳိးဆို ေကာင္းစံက က်ေနာ့္အေဖာ္။ က်ေနာ့္ ပစၥည္းတခ်ဳိ႕ကအစ ကူသယ္ေပးတယ္။ တလမ္းလုံးေကာင္းစံ ရဲ႕အျပစ္ေတြကို က်ေနာ္ရွာေနမိေပမယ့္ ခုထိေတာ့ မေတြ႔ရေသး။<br /><br /><div style="text-align: center;">(၈)<br /><br />က်ေနာ္ေလ လယ္ခိုဒိုးသာရြာမွာ ေက်ာင္းဆရာလုပ္ရင္း က်န္ေနခဲ့ရတယ္။ စစ္ေၾကာင္းနဲ႔မလိုက္ႏိုင္ေတာ့တာရယ္၊ ေက်ာင္းဆရာအလုပ္ကို ပိုစိတ္၀င္စားလာတာရယ္ေၾကာင့္လုိ႔ပဲ ေျပာရမယ္ ထင္ပါ တယ္။ ေကာင္းစံက<br /><br />“ေနာက္မွ က်ေနာ္လာလည္မယ္။ ဒီရြာေတြကို က်ေနာ္ခဏခဏေရာက္ပါတယ္။ ဘာမွအားမငယ္နဲ႔ ဘူဒါး” ေကာင္းစံက က်ေနာ့္ကို ဘူဒါးလို႔ေခၚတယ္။ ႏူတ္ဆက္ၿပီး စစ္ေၾကာင္းနဲ႔ဆက္လိုက္သြားေပ မယ့္ ေကာင္းစံေျပာခဲ့တဲ့ စကားကိုေလ တရက္မွ မေမ့ဘူး။<br /><br />ဘယ္ေန႔မ်ားျပန္ေရာက္လာမလဲလို႔ ကေလးေတြကို စာသင္ေနရင္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ အိမ္ထဲမွာထုိင္ၿပီး ပလိုင္း ရက္ေနရင္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ လူနာေတြကို ေဆးကုေနရင္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ေတာင္ယာေတြမွာ ဆူးလိုက္ထိုးေနရင္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စပါးလိုက္ရိတ္ေနရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ဖာလာလိုက္ခူးေနရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေမွ်ာ္ေနမိတယ္ဗ်ာ။<br /><br />ေရာက္ေတာ့ေရာက္လာပါတယ္။ ေကာင္းစံေတာ့မဟုတ္။ ေကာင္းစံရဲ႕သတင္း။ ေကာင္းစံတေယာက္ တိုက္ပြဲ တပြဲမွာ က်ဆုံးသြားၿပီတဲ့။ က်ေနာ္မ်က္ရည္က်ရပါၿပီ။ က်ေနာ္တို႔ ရဲေဘာ္ေတြ က်ဆုံးရတာမ်ားၿပီ။ က်ေနာ္ မ်က္ရည္မ က်ဖူးခဲ့။ အသားကုန္တို႔၊ ကိုတိုက္ေမာင္းတို႔ က်ဆုံးခ်ိန္ကလည္း မငိုမိခဲ့။ ေကာင္းစံက်မွ … ။ ေကာင္းစံက်ဆုံးရတာဟာ က်ေနာ့္ေၾကာင့္လို႔ကို သံသယျဖစ္ျဖစ္လာလို႔ေလ။ ေကာင္းစံကို က်ေနာ္ျပန္ေခၚခဲ့တာကိုး။ က်ေနာ္သာ မေခၚခဲ့လို႔ တတိယႏိုင္ငံတခုခုကို ထြက္သြားျဖစ္ခဲ့ရင္ ဒီလိုျဖစ္ပါ့မလားဗ်ာ … ။<br /><br />တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆုိင္လို႔ပဲ ဆိုရေတာ့မွာေပါ့ … ။<br /><br />က်ေနာ္ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ ပန္ယြမ္းရြာက ေကာင္းစံရဲ႕အခ်စ္ဦးေလး အီဖ်င္းဆိုတာေလ။ သူတို႔လည္း ကရင္နီဒုကၡ သည္စခန္းမွာ ျပန္ေနၾကတယ္တဲ့။ “ႏို႔ပအား”ဆိုတဲ့ ဒုကၡသည္စခန္းမွာေပါ့။ ေကာင္းစံက်ဆုံး ခ်ိန္ေလာက္မွာပဲ နအဖ စစ္တပ္က ႏို႔ပအားဒုကၡသည္စခန္းကို၀င္အပစ္ ေသနတ္ဒဏ္ရာနဲ႔ ေသဆုံးခဲ့ရတယ္တဲ့။<br /><br />ေကာင္းစံက က်ေနာ့္ကို သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေရးခိုင္းဖူးတယ္။ သူ႔အခ်စ္ဦး အီဖ်င္းအတြက္တဲ့ … ။ “ပန္းကေလးနဲ႔ ပန္းကေလးခ်စ္သူ” ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးေလ့။ ေကာင္းစံအၿမဲလိုလို ဆိုဆိုေနတတ္တာ။ ဒီသီခ်င္းေလးကို မဆိုျဖစ္တာ ခုဆို ဆယ္စုႏွစ္တခုေတာင္ ေက်ာ္ၿပီေပါ့။ ။<br /><br /><div style="text-align: right;"><span style="color: rgb(255, 0, 0);" id="fullpost">လူဗိုလ္္</span><br /><span id="fullpost">၂၅ ၊ ၁၂ ၊ ၂၀၀၉</span></div></div></div></div></div></div></div></div></span></div></div>ျငိမ္းစုhttp://www.blogger.com/profile/16225188039409747187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8908038011017084161.post-25047632893320512712011-03-14T22:48:00.001-04:002011-03-14T22:51:56.418-04:00အိမ္ အျပန္ၾကယ္ေတြဆီ ေရာက္ဖို႔ဆို<br />အျမင့္ဆံုး ပ်ံဖို႔လိုမယ္<br />သူငယ္ခ်င္းေရ<br />တို႔အခု ျပန္ၾက စို႔….။<br /><br />calculator ကိုင္တဲ့လက္ဟာ<br />လိုအပ္ရင္အလံေတာ္ကိုကိုင္ရမယ္<br />သူငယ္ခ်င္းေရ<br />တို႔အခု ထြက္ၾကစို႔….။<span id="fullpost">ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔<br />႐ႈတဲ့အသက္မွ<br />အရသာ႐ွိတယ္ဆိုတာ<br />မင္းကိုယ္ေတြ႔ပဲမဟုတ္လား<br />တို႔အခု ပ်ံၾကစို႔….။<br /><br />ေက်ာင္းနံရံတစ္ဝိုက္<br />ေဒါင္းအလံျပန္စိုက္မယ္<br />ညီငယ္ ၊ ႏွမငယ္<br />သားငယ္ သမီးငယ္<br />တို႔ခ်စ္တဲ့ သူေတြအတြက္<br />လႈိင္သာယာကို တို႔ျငင္းတယ္<br />ေမွာ္ဇာကို တို႔ျငင္းတယ္<br />တာဝကို တို႔ျငင္းတယ္<br />ေ႐ႊျပည္သာကို တို႔ုျငင္းတယ္<br />တို႔အခု ထြက္ၾကစို႔….။<br /><br />လႈိင္းအလ်ားအျပည့္နဲ႔<br />အတိုင္းသားတို႔ျပန္ၾကားရလိမ့္မယ္<br />ငါကအေရးေတာ္ပံုလို႔တိုင္ရင္<br />မင္းကေအာင္ရမည္လို႔ေႀကြးေၾကာ္မယ္<br />သပိတ္ဆိုတာတို႔အတြက္<br />ေမွာက္တဲ့ဘက္မွာပဲ႐ွိတယ္<br />ျပည္သူေတြတီးတဲ့<br />အခ်ိဳဆံုးသံစဥ္<br />တို႔နားဆင္မယ္<br />အတိုင္အေဖာက္ညီမယ္<br />အခ်ိတ္အဆက္မိမယ္<br />အသံပါတယ္<br />အသက္ပါတယ္<br />ေလးကိုင္းကိုေကြးမယ္<br />ေလးညိွဳ႕ကိုတင္မယ္<br />ဝန္ကိုထမ္းမယ္<br />ဓားကိုထုတ္မယ္။<br /><br />အေမွာင္ကိုခြင္းမယ္<br />အလင္းကိုေဆာင္မယ္<br />ကန္သင္းကို႐ွင္းမယ္<br />ခလုတ္ကိုဖယ္မယ္<br />ေဒါင္းအလံကို<br />တို႔အျမင့္ဆံုး လႊင့္တင္မယ္<br />ေအာင္ပြဲကို<br />တိုက္ပြဲနဲ႔ယူမယ္<br />အုတ္တစ္ခ်ပ္ကေန<br />ၿမိဳ႕တစ္ၿမိဳ႕ကိုတည္မယ္<br />သဲတစ္ပြင့္ကေန<br />သဲေသာင္ျပင္ကိုဖန္ဆင္းမယ္<br />တိုင္ၾကီး ၁၈ တိုင္ကို<br />ႏွလံုးသားေပၚစိုက္မယ္<br />သမဂၢကို<br />ႏွလံုးသားေပၚေဆာက္မယ္<br />အဓိပတိလမ္းကို<br />ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ခင္းမယ္<br />ျပီးရင္<br />ရဲေဘာ္ေတြနာမည္ ထြင္းမယ္<br />မယိုင္မ႐ြဲ႕ဘူး<br />မတိမ္းမေစာင္းဘူး<br />ျပည္သူ႔ရင္မွာ<br />ႏွင္းဆီပြင့္မယ္<br />ျပည္သူ႔ႏွလံုး<br />တို႔သိမ္းၾကံဳးမယ္<br />စြယ္ေတာ္လမ္းေပၚ<br />တို႔ျပန္ေလွ်ာက္မယ္<br />ကံ့ေကာ္ရိပ္မွာ<br />တို႔ေခြ်းသိပ္မယ္<br />အေရမေပ်ာ္ဘူး<br />အေရာင္မေျပာင္းဘူး<br />ႏွလံုးကခုန္ေနသမွ်<br />ဧရာဝတီက ကိုယ္ထဲစီးဆင္းလိမ့္မယ္<br />ဇီဝဇိုး ငွက္ေတြလို<br />တို႔ျပည္ကို တို႔တည္မယ္<br />လက္ရည္တစ္ျပင္တည္း<br />တို႔ေ႐ွးကထက္ပိုခ်စ္မယ္<br />ဓားေတာင္ကိုေက်ာ္မယ္<br />မီးပင္လယ္ကိုျဖတ္မယ္<br />မင္းအေတာင္<br />ေညာင္းခြင့္ငါမေပးဘူး<br />ငါ႔သက္မ<br />ခ်ခြင့္မင္းမေပးနဲ႔<br />တို႔အိမ္ကို ျပန္ရမယ္<br />သူငယ္ခ်င္းေရ<br />တို႔အခု ပ်ံၾကစို႔<br />ဒီအခ်ိန္ဆို<br />ရဲေဘာ္ဝိညာဥ္ေတြက<br />သာဓုေခၚဖို႔ တို႔ကိုေမွ်ာ္ေနေရာေပါ႔ ။ ။<br /><br /><span style="color: rgb(51, 51, 255);">မတ္လ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္က်ေရာက္ေသာျမန္မာႏိုင္ငံလူ ့အခြင့္အေရးေန႔ သို႔မဟုတ္ ဖုန္းေမာ္ေန႔သို႔</span><br /><br /></span><div style="text-align: right;"><span style="color: rgb(255, 0, 0);" id="fullpost">ညိဳထက္ညိဳ</span><br /></div><span id="fullpost"><br />“ေက်ာင္းနံရံတစ္ဝိုက္ ေဒါင္းအလံျပန္စိုက္မယ္“ စာသားကို ကိုမင္းကိုႏိုင္၏ ကဗ်ာမွ ယူငင္သံုးစြဲပါသည္။ ခြင့္ျပဳခ်က္ မေတာင္းခံႏိုင္သည္ကို နားလည္ခြင့္လႊတ္ေပးပါရန္ ။ ။</span>ျငိမ္းစုhttp://www.blogger.com/profile/16225188039409747187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8908038011017084161.post-50213902415392888572011-03-05T17:25:00.004-05:002011-03-14T22:47:07.019-04:00စစ္ပူစစ္ေအးေနာက္က ေခါင္းျဖဴေခါင္းပူစရာကိစၥမ်ား<div style="text-align: justify;">ဘာလင္တံတိုင္းအျပိုနွင့္ ဆိုဗီယက္တို့ေနညိုခိ်န္ကာလမ်ား။ တေယာက္က သမိုင္းနိဂံုးခု်ပ္ျပီ (End of history)ဟု ထ လက္ခေမာင္း အခတ္။ သူနွင့္အတူ သမိုင္းကိုဝိုင္းကူခု်ပ္ေပးျကသူမ်ားလည္း ကမူးရႉးတိုးျဖင့္ အယူအဆေရးရာ စစ္မ်က္နွာမ်ားတြင္ အလံ ကိုင္ျဖစ္လာျက၏။ တံပိုးသံတလိႈင္လိႈင္ တံခြန္ကိုင္တလႊင့္လႊင့္။ အိုင္ဒီယိုလိုဂီ်တိုက္ပဲြbn မရိွေတာ့။ လစ္ဘရယ္လ္ ဘဒီမိုကေရစီ ျပိုင္ဘက္ ကင္း ပန္းခင္းသို့ဝင္ျပီ ဆိုသည့္ေတးသံမ်ား ေဝေဝဆာဆာ။ တခုဝါဒအျပိုမွာ ဗဟုဝါဒ အပို်ေဖၚဝင္ခိ်န္ဟုေျကြးေျကာ္ရင္း အယူအဆေရးရာ နယ္ပယ္တြင္ မ်က္နွာသစ္ မ်ားစန္းပြင့္လာျက၏။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး နိုဘယ္လ္ဆုကို ကြန္ျမူနစ္လူျပန္ေတာ္မ်ားနွင့္ ဒီမိုကေရစီသူရဲေကာင္းမ်ား ျမိန္ရည္ရွက္ရည္သံုးေဆာင္ျက။ စစ္မက္ရာသီ ကုန္ျပီ။ ေလးနွင့္ျမား ေဘးခ်ထားလိုက္ေပေရာ့။ ေပ်ာ္စရာ အတိ ပီဘိေနခ်င့္စဖြယ္ကမၻာေျမ။<span id="fullpost">စီးပြားေရးဘက္ကျကည့္ဦး။ တကမၻာလံုးေဈးကြက္စီးပြားေရး။ အေျမာက္ေတာင္မခိ်န္လိုက္ရပဲ အလိုလိုဖြင့္လာသည့္ တံခါးမ်ား အျပိုင္းအရိုင္း။ တရုပ္ျကီးက ဆိုရွယ္လစ္ ေဈးကြက္စီး ပြားရးဟု ေလသံ ပစ္ေတာ့ လူတခို့်က က်ားသားမိုးျကိုး ဒီေဝါဟာရ မျကားဖူးဘူး။ ျပဒါး တလမ္းသံတလမ္းဟု ဆိုျကသည္။ နိုင္ငံေျခတက္ကေလးမ်ားတြင္ တက္က်မ္းေတြ ရိုက္မေလာက္။ စီမံခန့္ခဲြေရး ဆရာေတြ ဗိုလ္ ဝင္ခံျက။ အခြင့္အလမ္းသစ္မ်ားနွင့္အတူ ေဒၚလာစီးေျကာင္းနွင့္နိုင္ငံျခားတိုက္ရိုက္ ရင္းနီွးျမႈတ္နံွမႈေတြရဖို့ လူလံုး ထြက္ထြက္ျပရတာလည္း အေမာ။ အျမဲတမ္းရန္သူ အျမဲတမ္းမိတ္ေဆြေတြ မရိွျကေတာ့။ ကိုယ္ကို်းစီးပြား ကာကြယ္ေရး တိုက္ဖ်က္ေရး..တို့အေရး..တို့အေရး..ဆိုျပီး အစည္း အေဝးျကီးမွာ ေအာ္ျပ..အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ရင္ေရာေက်ာပါ လံုေအာင္ ကာ ျက၏။ ဝယ္ျကခ်မ္းျက၊ သံုးျကစမ္းျဖုန္းျကစမ္း။ ေနာင္ေရးေအးျပီ။<br /><br />ကမၻာျကီးလံုျခံုေရးအတြက္ မပူနဲ့၊ ငါ့တာဝန္ထားဟုဆိုျပီး အေမရိကန္က ကမၻာ့ပုလိပ္ျကီးအျဖစ္ ဘိသိတ္ခံေအာင္ေျမနင္း၏။ မင္း ေျမာက္တန္ဆာ ၅ ပါးအတြက္ NATO ကို အားထပ္ျဖည့္၏။ “ဒါဆိုရင္ ကုလသမဂၢျငိမ္းခ်မ္းေရးတပ္ေတြ ဘယ္နား သြားထားရေတာ့မွာလဲ” ဟု ညည္းသူကညည္း၏။ သမီးကညာ ပဏၰာမဆက္၊ ေျခေတာ္ရင္း မဝပ္ဆင္းသူမ်ား အား ေခ်ာ့တလီေခ်ာက္တလွည့္ျဖင့္ တုတ္ျပ လိုက္ မုန့္ျပလိုက္။ ေကာင္းခီ်းေပးသူရိွသလို ျကိတ္ျပီး မဟာမိတ္ဖဲြ့သူကလည္း ဖဲြ့ျက၏။ ကမၻာ့အစီအစဥ္သစ္ အခင္းအက်င္းသစ္ New World Order ေဖၚရန္နွင့္ ေပၚရန္ နကၡျကံုခိ်န္။ ဇာတာစန္းလဂ္ ဘတက္ခိ်န္ဆိုျပီး အူျမူးျက၏။<br /><br />ထိုအခိ်န္ထိ သတင္းစာဆရာတို့နွင့္အတူ လူတခို့်က အေမရိကန္သည္ ယဥ္ေက်းမႈစံုေပ်ာ္ဝင္အိုး (Multi-Cultural Melting Pot) ဟု တြင္တြင္က်ယ္က်ယ္သံုးေနျကဆဲ။ ထိုေဝါဟာရကို ခံတြင္းလိုက္သျကလို အျမိုက္ေဆးသဖြယ္ နႈတ္တက္ရြရြလည္းအသံုးခ်ခဲ့ျက၏။ ကမၻာေျမအနံွ့က လာေနလိုသူေတြလာျက။ ဘုန္းျကီးေက်ာင္းက ဟင္းေလးအိုးျကီးလို ခို်၊ခ်ဥ္၊ငံ၊စပ္၊ဖန္၊ခါး တျပိုင္တည္းခံစားနိုင္သည့္အရပ္။ လြတ္လပ္လိုက္သည့္ျဖစ္ျခင္း။ ယဥ္ေက်းမႈစံုကို တအိုးတည္းေရာခ်က္ တဝိုင္းတည္းထိုင္ကာ တေပ်ာ္တပါးစားျကပါစို့ဟု ဆိုလိုက္သံပင္။ အေမရိကန္ဇာတ္မသြင္း (Americanization)။ အေမရိကန္နိုက္ေဇးရွင္းမလုပ္။<br /><br />ေနာက္ေတာ့ သိတ္မျကာလိုက္ ေတာ္ဖလာက လွမ္းသတိေပးသည္။ “သိတ္လည္းအူျမူးမေနျကနဲ့ဦး.. လစ္လပ္သြားတဲ့အိုင္ဒီယို လိုဂီ် တိုက္ပဲြကြက္လပ္မွာ မတူတဲ့ယဥ္ေက်းမႈေတြ ထိပ္တိုက္တိုးျပီး (Clash of Civilization) ယမ္းအိုးျကီးေတြေပါက္ေတာ့မယ္.. သတိဝီရိယ ကေလးနဲ့ေနျက.. ေလးနဲ့ျမားလည္း ေဘးခ်မထားျကနဲ့” ဆိုေတာ့မွ ေဘးဘီကို အလန့္တျကားေခါင္းေထာင္ျကည့္ျက၏။ ေတြ့လိုက္ရခိ်န္မွာ နားရြက္တံေတြးစိုသြားျပီ။ ထိတ္အပုတ္ခံလိုက္ရျပီ။ အမႊာေမွ်ာ္စင္အုတ္ခဲပံုျကီးေအာက္မွာ အစေတးခံလိုက္ရရွာသည့္ အေမရိကန္ျပည္သူ မ်ားနွင့္ မီးသတ္သမားမ်ားတို့၏ ေသြးပ်က္ဖြယ္အသံနက္ျကီးမ်ား။<br /><br />အေရးေပၚအေျခအေနမို့ သမၼတက စစ္ဦးစီးခု်ပ္ရာထူးကိုယူရ၏။ အိုစမာဘင္လာဒင့္လက္ခ်က္ျဖစ္ေျကာင္း၊ ငါနဲ့မေပါင္းငါ့ရန္သူ..ဟု မန္မဲကာ အာဖဂန္ကိုဝင္တိုက္ရန္စစ္ျပင္၏။ သိကၡာအခ်ခံလိုက္ရေလျခင္းဆိုသည့္ လူထု၏ရွက္စိတ္နွင့္နာက်ည္းစိတ္အညွာကိုကိုင္ျပီး နိုင္ငံ ေရးသမားနွင့္စစ္ကုန္သည္ေပါင္းကာ တိုင္းျပည္ကိုေသြးဆူေအာင္လုပ္ျပီး အာဖဂန္ကိုဝင္တိုက္ ၏။ ကုလသမဂၢ၏ အေမရိကန္ျပည္သူတို့ အေပၚစာနာစိတ္က အာဖဂန္နံြတြင္ နိုင္ငံတခို့်ကိုအေမရိကန္နွင့္အတူ ကံြ်သြားေစ၏။ ေနာက္ေတာ့ ကုလကိုပါေဘးခိ်တ္ျပီး အီရတ္ကိုထပ္ တိုက္ျပန္ ၏။ ေရနံေဝစုေလးအတြက္ ေဒါင္းနင္းလမ္းက ေနာက္လိုက္ေနာက္ပါ။ စစ္ကုန္သည္မ်ားျကီးပြားျကသေလာက္ တိုင္းျပည္ငါးပါး ေမွာက္ေတာ့၏။<br /><br />၉/၁၁ အျပီးမွာ အေမရိကန္အလံေတြ ပိုလႊင့္လာ၏။ အစၥလာမ္ကမၻာကိုဝါးလံုးျဖင့္ သိမ္းရိုက္သူကရိုက္၏။ ထိန္းထိန္းသိမ္းသိမ္းလုပ္ဖို့ ေျပာသူကေျပာ၏။ မရေတာ့ စစ္ဆိုသည္မွာ တိုက္မိလွ်င္ရပ္ဖို့အေတာ္ခက္၏။ အခု ရပ္မရေတာ့။ “ဒုတိယဗီယက္နမ္ကိုဆန့္က်င္ျက” ေျကြးေျကာ္သံေတြ ျပည္တြင္းျပည္ပမွာညံလာ၏။ ဆိုေတာ့ လူေလွ်ာ့စားရိတ္ေလွ်ာ့ ေလွ်ာ့ရေတာ့၏။ ခ်စ္လွပါသည္ဆိုသည့္ တိုက္ေဖၚမ်ားလည္း နွမ္းထြက္မကိုက္ေတာ့ တပ္ျပန္ရုပ္၏။<br /><br />သမိုင္းနိဂံုးဆရာက သူေျပာတာေလာသြားသည္ဟုဆိုျပီး အရွက္ေျပျပန္ဆုတ္၏။ သံေယာင္လိုက္သူတို့ အီလည္လည္ျဖစ္က်န္ခဲ့သည္။ ဒုကၡအမို်းမို်းခံ၊ ေခါင္းခံတိုက္၊ အေျပာင္းအလဲ အျပီး ဒီမိုကေရစီသူရဲေကာင္းမ်ား တိုင္းျပည္ဦးေသွ်ာင္ျဖစ္ခိ်န္မျကာလိုက္။ ျပည္တြင္းစစ္ နွင့္ ျပႆနာေပါင္းေသာင္းေျခာက္ေထာင္။ ဂ်ာေအးသူ့အေမရိုက္။ နိုင္ငံေရးစင္ျမင့္ေပၚမွ ဆင္းေျပး သူေျပး ျက၏။ အိုင္ဒီယိုေလာ္ဂီ်ထက္ အမို်းသားေရးဇန္းတင္ျပီး အထည္ျကီးပ်က္ဘဝကို ျပန္ဆယ္မနိုင္တန္ေကာင္းရဲ့ဆိုကာ ပြင့္လင္းစနိုင္ငံငယ္တို့၏ ေရြးေကာက္ပဲြမ်ားက အမို်းသားေရးနွင့္ ဘာသာေရးအယူသည္းသူမ်ား၊ အာဏာစြန့္ကြန္ျမူနစ္မ်ားအား အထြဋ္ျပန္တင္လာျက၏။ ေရႊထီးကိုျပန္လြမ္းသူေတြဒုနွင့္ေဒး။ ေလးျမားတျပင္ျပင္။ စစ္သံ တေပးေပး။ ရင္ေအးစရာ မရိွ။<br /><br />ေဈးကြက္စီးပြားေရးကို ကိုလိုနီလက္သစ္ဝါဒသဖြယ္ လုပ္သူကလုပ္၏။ ခံရသူကမျကိုက္။ မခံရေအာင္လုပ္သူကလည္းလုပ္၏။ တရုပ္က လူသားခ်င္းစာနာမႈေတြေပးမယ္လို့မေျပာ။ မင္းတို့အိမ္မွာ ငါ..ဆိုင္လာဖြင့္မယ္ဆိုကာ ဆိုင္ခန္းငွားျပီး ပိုက္ဆံေတြဒလေဟာသြန္ခ် လိုက္၏။ တိုင္းျပည္ကို “ဘံုဝါဒ” မွ “ဘံုေက်ာင္းဘဝ” အျဖစ္ေျပာင္းယူျပီး နိုင္ငံတကာက တရုပ္တန္းေတြ ကို အာဏာအဝန္းအဝိုင္းနွင့္ ထည္လဲ တဲြခိုင္းေရးမူခ်၏။ “သူ့ျပည္တြင္းေရးကိစၥငါနဲ့မဆိုင္”ေျပာကာ သူ့ဆိုင္နွင့္သူ့အထိုင္ျငိမ္ေရးအတြက္ အိမ္ရွင္ဘက္မွခပ္ပါပါ။ “နင္တန္ နင္တန္.. ပန္းကန္ကဲြ” ပင္ မေျပာ။ “က်ားသားမိုးျကိုး”ေတြက ျငိမ္ျပီး “ေအာင္ျမင္ရင္နမူနာ၊ က်ဆံုးရင္သခၤန္းစာ” ဆိုေန၏။ အာရွတိုက္၏လူမမာျကီးကား ကမၻာ့ျမီရွင္ျကီးေနရာ ဦးတည္သြားေန၏။ ဒီေတာ့မွ ျပည္တြင္းျဖစ္ကို အားေပးျက၊ “ေရွးထံုးမပယ္နဲ့ေဈးသံုးမလြယ္နဲ့”ေတြ ျဖစ္လာျပန္သည္။ ကြန္ျမူနစ္ဆိုင္းဘုတ္ေအာက္က အရင္းရွင္ရုပ္ ဘယ္ေလာက္ သက္ဇိုးရွည္မလဲဆိုတာ ဘယ္သူမွတပ္အပ္မေျပာနိုင္ေသး။<br /><br />ကမၻာ့ပုလိပ္ျကီးလည္း အာဖဂန္နွင့္အီရတ္ စစ္နံြတြင္စစ္ကံြ်ျပီး ေျခကုန္လက္ပမ္းက်လာ၏။ စစ္စရိတ္ေထာင္းသျဖင့္ တိုင္းျပည္လည္း ေထာင္းလေမာင္းေျကလိုက္လာ၏။ တေျကာ့ျပန္ စီးပြားပ်က္ ဂယက္ကလည္း ထလာေန၏။ “ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ေလးလည္းအားကိုးျကပါဦး” လုပ္လာ၏။ မိတ္ေဆြနိုင္ငံမ်ားဘက္လွည့္ျပီး “ျကည့္လုပ္ျကဦး” ဆိုေတာ့ ထိုသူေတြကလည္း အင္တင္တင္။ ယူရိုေငြနွင့္ဥေရာပသမဂၢကို ပဲြ ထုတ္ေနရင္းမို့ အင္း..အဲ သိတ္မလုပ္။ နိုင္ငံျခားအရံေငြကို ေဒၚလာအစား ယူရိုကိုေျပာင္းထားေရးေတြ တြင္က်ယ္လာ၏။ ကမၻာ့အစီအစဥ္ သစ္ေနရာတြင္ “ေျပာင္းျပစ္ရမယ္” Change..Change ေတြျဖစ္လာ၏။ ဇာတာညိႈးခိ်န္မို့ ေနတိုး NATO ယျတာလည္း မင္းေလာင္းကို မေျကေတာ့။</span><br /><br />အစြန္းေရာက္ေတြကို ကမၻာလွည့္သုတ္သင္ေနခိ်န္တြင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယဥ္ေက်းမႈစံုေပ်ာ္ဝင္အိုး လို့ေခၚရတာမ်က္နွာပူစရာျဖစ္လာ၏။ တဝိုင္းတည္းထိုင္ တျပိုင္တည္းစားေနတာ မဟုတ္ေတာ့ ခက္ေနသည္။ သည္ေတာ့ စကားလံုးသစ္ကို ျကံဆရျပန္၏။ “ေပါင္းစည္းရင္းကဲြလဲြ၊ ကဲြလဲြရင္းေပါင္းစည္း” Unity in Diversity and Diversity of Unity ဆိုသည္ကို ရွာေတြ့၏။ လူထူလွ်င္က်ယ္က်ယ္ေျပာျကရေတာ့၏။ သူတပါးကိုခ်ျပရင္း သင္လည္းေပးရျပန္၏။ “မင္းတို့ပဲ ခုတမို်းေတာ္ျကာတမို်း” ဟုဆိုကာ နွာေခါင္းရံႉ့သူရံႉ့။ “ဟုတ္ပါ့..မွန္ပါ့” လုပ္သူလုပ္။ “ခြတုတ္” ေတြလည္း တုတ္ရျပန္၏။ ကမၻာေျမကား ယခုခိ်န္ထိ မ်က္ေစ့သူငယ္နားသူငယ္ ျဖစ္ေနဆဲ။<br /><br /><div style="text-align: right; color: rgb(255, 0, 0);"><span id="fullpost">မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ</span></div></div>ျငိမ္းစုhttp://www.blogger.com/profile/16225188039409747187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8908038011017084161.post-28581641196078358922011-03-05T17:22:00.000-05:002011-03-05T17:24:50.567-05:00ရဲရဲေတာက္လႊင့္ထူထားခဲ့တယ္ခန္းထဲက<br />အလင္းနဲ ့အေမွာင္ဟာ<br />ပကတိ အရွိသေဘာကို မေဆာင္တဲ့<br />အတုအေယာင္ေတြသာျဖစ္တယ္ ၊<br /><br />ဒီအခ်ိန္မွာဆို<br />အျပင္မွာ ေနညိုေနေလာက္ၿပီ<br />အေမအို ငိုေနေလာက္ၿပီ ၊<br /><br />တိုင္းျပည္ႀကီးက<br />စစ္ဝါဒီတို ့ရဲ ့ လက္မွာအႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ<br />မတရားျပဳက်င့္ခံေနခဲ့ရပံုမ်ား<br />ေန<br />လ<br />ၾကယ္ေရာင္<br />ေခတ္ပ်က္ႀကီးမွာ<br />ေမွာင္ေနတုန္းပဲ ၊<span id="fullpost">အလိုမတူမႈ လိႈင္းတံပိုးမ်ားၾကားထဲ<br />ငါတို ့ရဲ ့ သူရဲေကာင္းမ်ား<br />ျမဳပ္ခ်ည္ ေပၚခ်ည္<br />ငါတို ့ရဲ ့ တိုက္ေဖာ္တိုက္ဖက္မ်ား<br />ျမဳပ္ခ်ည္ ေပၚခ်ည္<br />ဘယ္သူေတြ ဘာေျပာခ်င္ေသးလဲ<br />ယံုၾကည္ခ်က္ေတြဟာလည္း<br />ေကာက္ရိုးတမွ်င္လိုေပါ့<br />ျမဳပ္ခ်ည္ ေပၚခ်ည္ ၊<br /><br />အလို ့ ့ ့ ့ေဟာဒီမွာ<br />အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ အခ်ိန္ကာလရဲ ့<br />ပန္းေတြ ပြင့္ေနပံုမ်ား<br />တေတာလံုး တေတာင္လံုး<br />ရဲရဲေတာက္လို ့<br />တိုက္ပြဲေတြကလည္း<br />ရဲရဲေတာက္လို ့<br />စိတ္ဓါတ္ေတြကလည္း<br />အျမင့္မားဆံုးေအာင္လံေတာ္ကို<br />ရဲရဲေတာက္လႊင့္ထူထားၾကေပါ့ ၊<br /><br /><span style="color: rgb(51, 51, 255);">(မတ္လ ေသြးေျမက်မႈမ်ားသို ့)</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ညိဳထက္ညိဳ</span></span>ျငိမ္းစုhttp://www.blogger.com/profile/16225188039409747187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8908038011017084161.post-89421571248755060602011-02-26T22:52:00.000-05:002011-02-26T22:54:01.939-05:00လႊတ္ေတာ္သစ္သို႔ ဦးတိုက္အဆိုျပဳလႊာ၁) ျမန္မာျပည္အမည္အား<br />ေခတ္ စနစ္ႏွင့္ အညီ<br />ငရဲျပည္ဟု<br />ေခၚေဝၚသမုတ္ေပးပါရန္ …<br /><br />(၂)<br />ႏိုင္ငံေတာ္အလံသစ္ အလယ္မွ<br />ၾကယ္ျဖဴပြင့္အစား<br />အရိုး ၂ ေခ်ာင္း ေနာက္ခံႏွင့္<br />အရိုးေခါင္းတလံုးကို<br />ေျပာင္းလဲ သံုးစြဲေပးပါရန္ …<br /><br />(၃)<br />ႏိုင္ငံေတာ္သီခ်င္းအား<br />စစ္မႈမထမ္းမေနရ ဥပေဒႏွင့္ အညီ<br />စစ္ခ်ီေတးတပုဒ္ျဖင့္<br />အစားသြင္းေပးပါရန္ …<br /><span id="fullpost"><br />(၄)<br />သမၼတ၊ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္တို႔အထက္<br />ေနာက္ကြယ္မွ တာဝန္ယူမည့္သူအား<br />ငရဲမင္းတရားႀကီးအျဖစ္<br />ေခၚေဝၚခြင့္ ျပဳပါရန္ …<br /><br />(၅)<br />သက္ျပည့္ ပင္စင္မယူ<br />ႏိုင္ငံ့အႀကီးအကဲ ျဖစ္လိုသူမ်ားအား<br />လားပင္စင္ကို တိုက္ရိုက္ေပးသနားပါရန္ …<br /><br />(၆)<br />ဤအဆိုျပဳလႊာအား<br />မ်က္ကြယ္ျပဳထားျငား<br />လႊတ္ေတာ္အထက္ တဆင့္တက္<br />ေသမင္းထံသို႔<br />အယူခံဝင္မည္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း။ ။<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">လူဗိုလ္</span> ငရဲသားအမွတ္ NBN ၂၂၂၉၅၆၀<br />၈- ၂- ၂၀၁၁</span>ျငိမ္းစုhttp://www.blogger.com/profile/16225188039409747187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8908038011017084161.post-12613609080056779532011-02-26T22:48:00.002-05:002011-02-26T22:51:41.441-05:00စဥ္းစားပါ… ျမန္မာျပည္ျမန္မာျပည္ေရ……..<br />သကၠရာဇ္ ၂၀ဝ၀ ရဲ႕ေနာက္ပိုင္းမွာ<br />မေဟာ္သဓာနဲ ့ဘီဂိတ္ကို<br />Remix လုပ္လို ့ရေပမဲ ့<br />ၾကံ့ဖြတ္နဲ႔ ဒီမိုကရက္တစ္ကို<br /><br />ဘယ္လိုကာရံေတြနဲ႔<br />အနားသတ္ၾကမလဲ…..။<br /><br />ျမန္မာျပည္ေရ…………<br />မင္းဟာ……..<br />Globalization ရဲ႕စုန္ေရထဲမွာ<br />ဆန္ျပီးရင္းဆန္ရင္း<br />မိုးခါးေရကို မင္းတစ္ေယာက္တည္းေသာက္တယ္ … ။<br /><br />ျမန္မာျပည္ေရ…….<br />ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းတဲ့ Game ေတြကို<br />ၾကိဳက္တတ္ရင္လည္း<br />စစ္တိုက္တမ္းေတာ့ မကစားပါနဲ႔ကြာ<br />မင္းလိုခ်င္တာေတြဟာ<br />Wire တစ္ေခ်ာင္းေတာင္မလိုတဲ့<br />Network ၾကီးထဲမွာလည္း<br />Welcome ျပီးရင္း Welcome ပါပဲ……။<br /><span id="fullpost"><br /> ျမန္မာျပည္ေရ…..<br />မင္း….နာဂစ္နဲ႔ ဂီရိ<br />ျပီးေတာ့…..ျပည္တြင္းစစ္<br />ျပီးေတာ့………အျပစ္မဲ့အက်ဥ္းသားေတြရဲ႕မ်က္ရည္<br />ျပီးေတာ့…………သားေပ်ာက္မိခင္<br />ျပီးေတာ့………..မိေဝးဖေဝးတို႔တေတြ<br />အဲ့ဒိအၾကားမွာ….မင္းဟာ<br />Heal the world ဆိုတဲ့<br />မိုက္ကယ္ဂ်က္ဆင္ရဲ ့သီခ်င္းကိုၾကားတိုင္း<br />ပုလဲခေနရမွာျဖစ္သလို<br />သဘာဝဆိုတဲ့<br />ဆိုင္းထီးစိုင္ရဲ႕သီခ်င္းကိုၾကားတိုင္း<br />ၾကက္သီးထ တုန္လႈပ္ေနလိမ့္မယ္ …. ။<br /><br />ျမန္မာျပည္ေရ………….<br />ကမၻာျပားေနတဲ့ခုခ်ိန္ခါမွာ<br />ျမန္မာနိုင္ျပီလို ့ ဘယ္ေလာက္ေအာ္ေအာ္<br />မင္းဒူးတုတ္ေနတဲ့တရုတ္ၾကီးက<br />လွပါတယ္ေမရယ္လို ့ေျပာျပီး<br />မင္းကို ညစာလုပ္ျပစ္လိမ့္မယ္ ……။<br /><br />ျမန္မာျပည္ေရ……..<br />အေမ့အိမ္ကိုခံစားလိုက္စမ္းပါ<br />ကမၻာကိုေခ်လိုက္စမ္းပါ<br />အေဖကိုအေဖလို ့ေခၚခြင့္ျပဳလိုက္စမ္းပါ<br />ၾကိဳးၾကာငွက္တို႔ရဲ႕အေတာင္ပံေတြကို<br />ရပ္နားခြင့္ျပဳလိုက္စမ္းပါ<br />ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းရဲ႕သစ္သီးတစ္လံုးဆိုတဲ့<br />အိမ္ပ်ိဳမေလးကိုက်ားကန္လိုက္စမ္းပါ<br />ေဇယ်ာေသာ္နဲ ့ဇာဂနာရဲ႕ဝန္းက်င္ေတြကိုလည္း<br />ရွင္သန္ခြင့္ျပဳလိုက္စမ္းပါ<br />ေသခ်ာပါတယ္…..<br />မင္းဟာ………အလိုလိုေနရင္း<br />ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးၾကီးျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္… ။<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">နန္းရွင္</span></span>ျငိမ္းစုhttp://www.blogger.com/profile/16225188039409747187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8908038011017084161.post-43610042062420904252011-02-26T22:45:00.000-05:002011-02-26T22:47:18.226-05:00ဖုန္းေမာ္ဥဒါန္းကိုဖုန္းေမာ္<br />စြယ္ေတာ္ပန္းပြင့္<br />မရင့္မွည္႔မွီ<br />လြင့္ေႂကြေျမခ<br />ေႏြဦးကိုနွိဳးထေစခဲ့ ။<br /><br /><br />ဖုန္းေမာ္မေသ<br />ဤေျမအနွံ႔<br />လြင့္ပ်ံ႕စီးဆင္း<br />ရဲရင့္ျခင္းေႏြဦး<br />ဖူးပြင့္ေထာင္းေသာင္း<br />လွည္းေနေျမေအာင္း<br />ျမင္းေဇာင္းမက်န္<br />ေတာ္လွန္ဖူးသစ္ ရွစ္ေလးလံုး ။<br /><br />စစ္ဖိနွပ္ေအာက္<br />မလြတ္ေျမာက္ေသး<br />ေႏြဦးေတးကို<br />ေသြးနဲ႔ေပးဆပ္<br />ျမင့္ျမတ္ျခင္းေတြ<br />တို႔ေျမဆီမွ<br />ေတြ႔ေနရေပါ့<br />ခြ်န္ျမေဒါင္းေတြ<br />လာေျခေတာ့မည္<br />ျပည္သူ႔တပ္ဦး<br />ဖူးပြင့္နီျမန္း<br />ဖုန္းေမာ္ဥဒါန္းတြင္မဆံုး ။<br /><br />(နွစ္ဆယ့္သံုးနွစ္ေျမာက္ ကိုဖုန္းေမာ္က်ဆံုးျခင္း နွစ္ပတ္လည္ေန႔သို႔ ဦးၫႊတ္ျခင္း)<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">နီလြင္ေသြး(ဒႆနိက)</span>ျငိမ္းစုhttp://www.blogger.com/profile/16225188039409747187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8908038011017084161.post-73768494142624196262011-02-26T22:19:00.019-05:002011-02-26T22:44:49.608-05:00၅ က်ပ္တန္ဝရမ္း၊ သခင္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ကမ္းနားသစ္တပင္အေၾကာင္း<div style="text-align: justify;">ေဇဗီးယား (Xavier) ဟူသည့္အမည္ကို က်ေနာ္ ၅ တန္း ၆ တန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ေလာက္ တြင္ စတင္ၾကားဖူးသည္ထင္၏။ ေနာက္ပိုင္းက်မွ သူႏွင့္တြဲ၍ ဟသၤာခရိုင္ တို႔ဗမာအစည္းအရံုး ညီလာခံ၊ ဇလြန္ၿမိဳ႔၊ ေဒါင့္ႀကီးတရားပြဲ၊ ခ်င္းျပည္နယ္အေရးမေဟာရ၊ ကာကြယ္ေရးဥပေဒ၊ ဦးဝမ္းမ သူးေမာင္၊ က်ံဳမေငး သခင္တင္ေမာင္၊ သခင္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ၅က်ပ္တန္ဖမ္းဝရမ္း စသည့္ သမိုင္းပံုရိပ္ႏွင့္ေခတ္ၿပိဳင္ဇာတ္ေကာင္မ်ားကို တစတစသိခြင့္ရလာခဲ့၏။ ေဇဗီးယားကိုမူ မ်က္ေျချပတ္သြား၏။<br /><br />လူအခ်ိဳ႔အၾကား ၅ က်ပ္တန္ဝရမ္းႏွင့္စပ္၍ အျမင္မတူသည္မ်ားလည္း ၾကားရဖူး၏။ မစၥတာေဇး ဗီးယား၏လက္ေထာက္ ျမန္မာပုလိပ္အရာရွိ တဦးက “စတိေလာက္ေငြျဖင့္ ဖမ္းဝရမ္းထုတ္လွ်င္ လူစိတ္ဝင္စားမွာမဟုတ္။ စိတ္မဝင္စားလွ်င္ ဟိုးေလးတေက်ာ္ မျဖစ္။ ဟိုးေလးတေက်ာ္ မျဖစ္လွ်င္ လြတ္ေရးလြယ္၏။ အႏၱရာယ္နည္း၏” ဟု ေတြးၿပီး ေဇးဗီး ယားအား အႀကံျပဳသည္ဆို၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေအာင္ဆန္းသည္ ၅ က်ပ္တန္ ဝရမ္းေျပးျဖစ္ရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ေအာင္ဆန္းလြတ္၏ဟု ဆိုသည္။<br /><br /><br /><span id="fullpost"> တခ်ိဳ႔က ေဇဗီးယားက ေအာင္ဆန္းလိုေခါင္းေဆာင္ကို နာမ္ႏွိမ္လိုသျဖင့္၊ ေအာင္ဆန္းသည္ ၅ က်ပ္သာတန္သည့္ဝရမ္းေျပး၊ ေသာက္ေရး လုပ္စရာမလို ဆိုၿပီး “ခ်ိဳး” ခ်င္စိတ္ သက္သက္ျဖင့္ ထို ဖမ္းဝရမ္းထုတ္ျခင္းျဖစ္၏ဟု ဆိုသည္။ ဖမ္းမိျခင္း မမိျခင္းထက္ “မင္းတို႔ေခါင္းေဆာင္ ၅ က်ပ္ ထက္ပိုမတန္” လုပ္ျပခ်င္ျခင္းက အဓိကဟုဆိုသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၅က်ပ္တန္ဖမ္းမိန္႔ျဖင့္ ေအာင္ဆန္းခမ်ာဝရမ္းေျပးရရွာ၏ဟု ဆိုသည္။<br /><br />“၅က်ပ္ျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ ၅ သိန္းျဖင့္ျဖစ္ေစ ဖမ္းမိန္႔မထုတ္သင့္” ဟု မစၥတာေဇးဗီးယားအားအႀကံျပဳခဲ့သူ တဦးတေလရွိခဲ့သည္ဟု မၾကားမိဖူးပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေဇဗီးယားကို က်ေနာ္လူခ်င္းေတြ႔ ေမးျမန္းၾကည့္ခ်င္သည္။ သို႔ေသာ္ သူဘယ္ေရာက္လို႔ဘယ္ေပါက္၊ ဘာျဖစ္လို႔ဘာျဖစ္မွန္းကား အစရွာမရေတာ့။ ေခတ္မ်ားျခားသြားၿပီ။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္မ်က္ေျချပတ္ခဲ့ရသူ..ေဇဗီယား၊ က်ေနာ္ေတြ႔ခ်င္သူ..ေဇဗီးယားအား ေတြ႔မယ့္ေတြ႔ေတာ့ အေမရိကားမွာ။ ထိုဝရမ္းႏွင့္ စပ္သည့္ အခ်ိတ္အဆက္တခ်ိဳ႔ လည္း သူႏွင့္အတူေတြ႔ျပန္၏။<br /><br />၁၉၅၉ ခုႏွစ္တြင္ Taplinger Publishing Co., Inc. New York,USA မွ လြတ္လပ္ၿပီးဗမာျပည္၏ ဒုတိယေျမာက္သမၼတ ေဒါက္တာ ဆာဘဦး၏ ကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိျဖစ္ေသာ My Burma ဆိုသည့္စာအုပ္ကိုထုတ္ခဲ့၏။ ယင္းစာအုပ္၏ စာမ်က္ႏွာ ၁၄၄ ႏွင့္ ၁၅၁ တြင္ သူ႔ကိုျပန္ေတြ႔ရ၏။ “The police official who was the harshest of all was Xavier, an Anglo-Indian born in Burma. He started life as a planter in Moulmein, where he figured as the accused in a sensational murder case. The charge against him was that he tortured one of his employees to death by first smearing him with jaggery and later forcing him to sit night and day for several days on an anthill so the ants could crawl over him and bite him. The man eventually died of exhaustion. Xavier was tried by a judge of the chief Court in Rangoon with European jury. He was found not guilty and acquitted. Not long after he blossomed forth as an Inspector of Police in Rangoon Police Force. He soon acquired a reputation as a fine detective and a good criminal investigator………… စသည္ျဖင့္ တမ်က္ႏွာသာသာခန္႔ေရးထား၏။ ၿခံဳ၍ျပန္ေသာ္ “ေဇဗီးယားသည္ ပုလိပ္အရာရွိမ်ားအနက္ အၾကမ္းဆံုးေကာင္ျဖစ္၏။ အဂၤလိပ္-အိႏၵိယကျပား ျမန္မာျပည္ေပါက္။ ေမာ္လၿမိဳင္မွာၿခံစိုက္ၿပီး ဘဝစခဲ့။ ဟိုးေလး တေက်ာ္ျဖစ္ခဲ့သည့္ လူသတ္မႈတခုမွာ တရားခံစြပ္ဆြဲခံရသူ။ ၿခံအလုပ္သမားတေယာက္ကို ထန္းလွ်က္ရည္သုတ္ႀကိဳးတုတ္ၿပီး ပုရြက္ဆိတ္အံုေပၚ ရက္ အၾကာႀကီးတင္ထားၿပီးႏွိပ္စက္။ ေနာက္ဆံုး ထိုလူထိုဒဏ္ျဖင့္ ေသရ။ သူ႔အား ရန္ကုန္မွတရားသူႀကီးခ်ဳပ္က ဥေရာပသားဂ်ဴရီလူႀကီးမ်ားျဖင့္တရားစီရင္။ အျပစ္မရွိဆိုကာ ကြင္းလံုးကၽြတ္လြတ္။ သိတ္မၾကာမီ ရန္ကုန္ပုလိပ္အဖြဲ႔တြင္ အင္စပက္ေတာ္ျဖစ္လာ။ ရာဇဝတ္မႈစံုေထာက္ေကာင္းတဦးအျဖစ္ ေက်ာ္ေစာ လာ။ သူႏွင့္သူ႔အထက္အရာရွိ အလက္ဇန္းဒါးတို႔အား ရန္ကုန္ျမစ္တြင္းေသာင္းက်န္းေနသည့္ ဆန္ခိုးဂိုဏ္းတခုအား ႏွိမ္နင္းရန္အထက္မွတာဝန္ေပး။ သိတ္ မၾကာလိုက္ ဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္ဟုဆိုသူအား လက္ရဖမ္းမိ။ ထိုသူ႔အိမ္တက္ရွာ။ သက္ေသျပစရာဘာမွမေတြ႔။ မီးခံေသတၱာထဲမွ ေငြတသိန္းေက်ာ္ကို သိမ္းယူ ခဲ့။ အမႈရံုးတင္ခ်ိန္တြင္ ထိုေငြမ်ားအား သက္ေသအျဖစ္မတင္။ ေငြေတြဘယ္ေရာက္သြားလဲေမးေတာ့ အမႈစစ္ေနတုန္း အကုန္သံုးပစ္လိုက္ရသည္ဟု မ်က္ႏွာ ေျပာင္တိုက္ၿပီး ခပ္တည္တည္ႏွင့္ထြက္ဆို။ ရံုးေတာ္ကိုမေထမဲ့ျမင္ျပဳမႈေၾကာင့္ ရာထူးက်ရင္က်၊ မက်ရင္ ႒ာနတြင္းအေရးယူခံရမည္ဟု လူအမ်ားက ထင္ေန ၾက။ သို႔ေသာ္ ထိုသို႔မဟုတ္ အမႈၿပီးေတာ့ဘာမွ်မျဖစ္သည့္အျပင္ ရာထူးပင္တက္သြား”<br /><br />ဆက္၍ စာမ်က္ႏွာ ၁၄၅ တြင္…. It was Xavier who was the District Superintendent of Police in charge of Yamethin District when U Saw and police started taking repressive measure against the Thakins. He issued a warrant of arrest against Thakhin Aung San, prominent student leader, for the alleged incitement to a breach of the peace. The warrant could not be executed, as Thakhin Aung San could not be found in the Yamethin District; whereupon Xavier issued a proclamation offering a small reward to anyone who could give information leading to his arrest. He offered a small reward partly to disgrace Thakhin Aung San and partly to make it appear that Thakhin Aung San was not a young leader worth bothering too much about. He evidently did not realize then that Thakhin was already on his way to Japan as one of Thirty Comrades who would come back soon at the head of a large army as the Liberator of Burma. ၿခံဳ၍ ျပန္လွ်င္ “ဂဠဳန္ဦးေစာႏွင့္ပုလိပ္မ်ားက သခင္မ်ားအားႏွိပ္ကြပ္စဥ္တြင္ ေဇးဗီးယားက ရမည္းသင္းခရိုင္ရာဇဝတ္ဝန္။ ထင္ရွားသည့္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ေအာင္ဆန္းအား ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေရးကိုပ်က္ျပားေအာင္ လူထုအားေသြးထိုးသည္ဟုဆိုကာ ဖမ္းဝရမ္းထုတ္၏။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေအာင္ဆန္းက ရမည္းသင္းတြင္ မရွိေတာ့။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုဖမ္းဝရမ္းလည္းအရာမထင္ေတာ့။ ဤတြင္ သူက ေအာင္ဆန္းကိုဖမ္းမိရန္ သတင္းေပးႏိုင္သူအား မျဖစ္စေလာက္ဆုေငြေလး ေပးမည္ဟု ေၾကညာျပန္၏။ သတင္းေပးႏိုင္အား ဤမျဖစ္စေလာက္ဆုေငြေပးမည္ဟုထုတ္ျပန္ျခင္းမွာ တပိုင္းအားျဖင့္ ေအာင္ဆန္းအား သိကၡာက်အသေရ ပ်က္ေစရန္ ျဖစ္ၿပီး ေနာက္တပိုင္းမွာ ေအာင္ဆန္းသည္ ဆုေငြအမ်ားႀကီးထုတ္ ဖမ္းေနရေလာက္ေအာင္မတန္။ အပင္ပန္းခံလုပ္ထိုက္စရာမလိုသူ ဟု ဆိုျခင္း။ သူ လံုးလံုးမသိလိုက္သည္က ထိုအခ်ိန္မွာ ေအာင္ဆန္းက ဗမာျပည္တြင္မရွိေတာ့..ဂ်ပန္သို႔ခရီးႏွင္ ႏွင့္ၿပီဆိုျခင္းျဖစ္၏”<br /><br />စာမ်က္ႏွာ ၁၅၁ တြင္ ဦးဘဦးႏွင့္ေဇဗီယားလူခ်င္းဆံုခန္း။ စကၤာပူခံတပ္က်ၿပီ။ အဂၤလိပ္တို႔ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိ။ အေျခအေနမေကာင္း။ ရန္ကုန္ရွိ ၿဗိတိသွ်ဘုရင္ခံအစိုးရ ေျပးေပါက္ရွာခ်ိန္၊ ဦးဘဦးလည္း သူ႔ဆရာသမားမ်ားနည္းတူ ျပည္သူကိုထားၿပီး ကိုယ္လြတ္ရုန္းရေတာ့မည္။ ရန္ကုန္ကေန ပုသိမ္ကိုသြား မိဘမ်ားကိုေခၚ၊ ေျမာင္းျမမွခယ္မႏွင့္သားသမီးမ်ားသြားေခၚကာ ကသာတြင္ေျပးႏွင့္ေနသည့္ ဟိုက္ကုတ္အဖြဲ႔ႏွင့္သြားေပါင္းရန္ စီမံကိန္းဆြဲ၏။ ေနာက္ဆံုးခယ္မႏွင့္ကေလးမ်ားေခၚၿပီး ကသာသြားဖို႔ ဟသၤာတေရာက္လာ။ ထိုအခ်ိန္က ဂ်ပန္မ်ား စစ္ေတာင္းျမစ္ေျခနားကပ္ေနေလၿပီ။ ၿဗိတိသွ်ႏွင့္သူ႔ မင္းခစားမ်ားအတြက္ ေနာက္က်သည့္ဖေနာင့္သစၥာေဖါက္။<br /><br />ဟသၤတကေနဆက္ထြက္ရန္ျပင္။ သေဘၤာမရွိ။ ကူသူကယ္သူမဲ့။ ျမန္မာလူမ်ိဳးအေရးပိုင္ (Deputy Commissioner) တဦးအား အကူအညီေတာင္း။ ဆင္ေျခဆင္လက္အမ်ိဳးမ်ိဳးေပးၿပီးျငင္း။ ဒါနဲ႔ေနာက္ဆံုး ေဇးဗီးယားႏွင့္ေတြ႔။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေဇးဗီးယားက ဟသၤာတခရိုင္ရာဇဝတ္ဝန္။ ….. District Superintendent of Police who happened to be the Xavier I have already mentioned was very helpful. He managed to get a launch belonging to the Irrawaddy Flotilla Company ………………...when we left, we were soon followed by another launch. On requiring I found out that it was the launch of the Deputy Commissioner of Henzada. I was very annoyed: he could have carried me and my children in his boat, for his destination was the same as mine. Later I learned why he did not want to take us. Soon after we passed Prome, The Deputy Commissioner was called back by Mr. Swithinbank, and on making inquiries I found that he had failed to hand over to Mr. Swithinbank Government treasure worth several lakhs, although directed to do so. However, the District Superintendent of Police, Mr. Xavier, according to reports, did succeed in getting away with some Government treasure on board his launch. Several Deputy Commissioners from Delta similarly managed to abscond with Government treasure. Some of them who were not Burmans went over to India, where a few got into trouble criminally. Burman Deputy Commissioners who were suspected of misappropriating Government treasure were never employed again, either during time of the Japanese occupation or after liberation. ၿခံဳ၍ျပန္ေသာ္… “သေဘၤာထြက္လာၿပီး သိတ္မၾကာခင္မွာ ေနာက္သေဘၤာတစီးလိုက္လာ။ ေမးျမန္းၾကည့္မွ ခုနအကူအညီေပးဖို႔ျငင္းခဲ့သည့္ ျမန္မာအေရးပိုင္၏ သေဘၤာျဖစ္ေန။ “သြားရမယ့္ခရီးလည္းအတူတူ..ဘာေၾကာင့္ ငါနဲ႔ငါ့ကေလးေတြကို တပါတည္းမေခၚရတာလဲ” ဟု ေတြးၿပီးစိတ္ပ်က္မိ။ ေနာက္ေတာ့မွ ဘာ့ ေၾကာင့္ ငါတို႔ကို သူမေခၚလိမ့္သေဘာေပါက္။ ျပည္ၿမိဳ႔ကိုျဖတ္ၿပီးမၾကာလိုက္ မစၥတာ ဆြစ္သင္းဘင့္က သူ႔ကိုျပန္ေခၚ။ အေၾကာင္းက အစိုးရဘ႑ာတိုက္မွ ေငြသိန္းေပါင္းမ်ားစြာကို ျပန္အပ္ဖို႔ၫႊန္ၾကားထားရက္ႏွင့္ မအပ္ပဲသုတ္လာခဲ့သည့္အတြက္။ သို႔ေသာ္ ေဇဗီးယားကား အစိုးရဘ႑ာမ်ား သေဘၤာႏွင့္တိုက္ၿပီး လြတ္ေျမာက္သြားေၾကာင္း အစီရင္ခံစာမ်ားအရသိရ။ ထိုသို႔ မင္းဘ႑ာကိုယ့္ဟာမွတ္ခဲ့သည့္ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚေဒသမွ ျမန္မာမဟုတ္သည့္ အေရးပိုင္မ်ားက အိႏၵိယသို႔လစ္ၾက၏။ လြတ္သူလြတ္၊ ရာဇဝတ္သင့္သူသင့္ၾက၏။ အလားတူျပဳခဲ့သည့္ ျမန္မာအေရးပိုင္မ်ားကား ဂ်ပန္ေခတ္တြင္လည္းေကာင္း လြတ္လပ္ေရး ေခတ္တြင္လည္းေကာင္း ရာထူးေနရာျပန္အခန္႔မခံရေတာ့ေပ”<br /><br />က်ေနာ္ေျခရာေကာက္၍ရသမွ် ေဇဗီးယားကားဤတြင္ေပ်ာက္ျပန္၏။<br />ေဒါက္တာဘဦးကိုယ္တိုင္ေရးအထုပၸတၱိကိုဖတ္ရင္း ကံ့ေကာ္ေတာမ်ိဳးေအာင္ ၏ “အလိုက္သင့္ေမာင္ဘဦး” ကို သတိရမိ၏။<br /></span><div style="text-align: right;"><span style="color: rgb(255, 0, 0);" id="fullpost">မ်ိဳးျမင့္ခ်ိဳ</span><br /></div></div>ျငိမ္းစုhttp://www.blogger.com/profile/16225188039409747187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8908038011017084161.post-73048662232342757282010-12-09T02:25:00.000-05:002010-12-09T02:26:32.304-05:00ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွ ရဲေဘာ္မ်ား တိုက္ပဲြအတြင္းေတြ႔ရ<span style="color: rgb(51, 102, 255); font-style: italic;">နံနက္(၉ နာရီ ၃၀ မိနစ္) </span>ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ (ABSDF) ႏွင့္ (DKBA) တို႔ပူးေပါင္းၿပီး ေ၀ါေလေဒသ အရံဗ်ဴဟာကုန္း သုခၿမိဳင္ တံတားစခန္း (ေရႊမုတ္စခန္း) ကို ယမန္ေန႔ည ၉ နာရီ ၂၀ မိနစ္တြင္ ၀င္ေရာက္ သိမ္းပိုက္ႏိုင္ခဲ့သည္။ နအဖ ဘက္မွ စစ္သား အေလာင္း ၇ ေလာင္းေတြ႔ရွိၿပီး ဆက္သြယ္ေရးစက္တလံုးကိုလည္း သိမ္းယူႏိုင္ခဲ့သည္။ မိမိတို႔ဘက္မွ အထိအခိုက္မရွိေၾကာင္း သိရွိရသည္။<br /><br /><div style="text-align: left;"><span style="font-style: italic; color: rgb(0, 102, 0);">ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွ ရဲေဘာ္မ်ား တိုက္ပဲြအတြင္းေတြ႔ရစဥ္</span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjHwbFAs6pEDlwNO0ksd_1KrR37bpTE1SbxrpJPX8Plg2jJqtNDHOcQjN8t6bw9DUzKfXwtZg7l9jZ82ychUNtNR0Ta9Xf-_xppaeh8vtdfGwyhufgiFBBhz-VtQau3iDLOyGMGxlIzOY/s1600/IMG_0084.JPG"><img style="cursor: pointer; width: 563px; height: 421px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjHwbFAs6pEDlwNO0ksd_1KrR37bpTE1SbxrpJPX8Plg2jJqtNDHOcQjN8t6bw9DUzKfXwtZg7l9jZ82ychUNtNR0Ta9Xf-_xppaeh8vtdfGwyhufgiFBBhz-VtQau3iDLOyGMGxlIzOY/s400/IMG_0084.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5548555771851506610" border="0" /></a><br /></div><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255); font-style: italic;">နံနက္(၉ နာရီ ၂၀ မိနစ္) </span>တပ္ေခၚက်ဳိးေတာင္ေျခတြင္ ေရာက္ရွိေနေသာ စစ္အစိုးရတပ္ ခလရ (၆၁) ၊ ခမရ (၂၃၀)၊ ခမရ (၅၄၇) မွ ေရွ႕ေျပးစစ္ေၾကာင္းတပ္ဖဲြ႔ကို ဒီေကဘီေအဗ်ဴဟာ (၁) မွဴး ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေစာေက်ာ္သက္အဖြဲ႕က ၀င္ေရာက္ပစ္ခတ္ျပီး စစ္တပ္မွ တပ္သား ၁၀ ဦးထက္နည္း ထိခိုက္ဒဏ္ရာရေၾကာင္း သိရွိရသည္။ <span id="fullpost"></span>ျငိမ္းစုhttp://www.blogger.com/profile/16225188039409747187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8908038011017084161.post-82437145866269722052010-11-09T09:14:00.002-05:002010-11-09T09:19:42.665-05:00ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ အမွတ္ (၄) တပ္ရင္း လြိဳင္ေကာ္-ရွားေတာကားလမ္းေပၚက နအဖ စခန္းတခုကို သိမ္းပိုက္<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.naytthit.net/wp-content/uploads/2010/11/IMG_1819.jpg"><img style="float: left; margin: 0pt 10px 10px 0pt; cursor: pointer; width: 336px; height: 188px;" src="http://www.naytthit.net/wp-content/uploads/2010/11/IMG_1819.jpg" alt="" border="0" /></a><br /><br />ABSDF အမွတ္ (၄) ရင္းနဲ႔ ကရင္နီတပ္မေတာ္ အမွတ္ (၃) တပ္ရင္းတပ္ဖဲြ႔မ်ား ပူးေပါင္းကာ ကရင္နီျပည္ လိြဳင္ေကာ္ ရွားေတာ ကားလမ္းေပၚရွိ ပြန္းေခ်ာင္းတံတား စ ခန္းကို ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၂၆ ရက္ မနက္ပိုင္းမွာ သိမ္းပိုက္လိုက္ ပါတယ္။<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.naytthit.net/wp-content/uploads/2010/11/IMG_18291.jpg"><img style="float: left; margin: 0pt 10px 10px 0pt; cursor: pointer; width: 343px; height: 192px;" src="http://www.naytthit.net/wp-content/uploads/2010/11/IMG_18291.jpg" alt="" border="0" /></a>တိုက္ပဲြတြင္ ရန္သူ႔ နအဖ ဘက္မွာ သံုံ႔ပန္း (၄) ဦး၊ ရန္သူ႔အေလာင္း (၄) ေလာင္း၊ လက္ နက္ႀကီး ငယ္မ်ဳိး စံု (၉) လက္နဲ႔ ခဲယမ္းမီးေက်ာက္ေတြ သိမ္းစီးႏုိင္ခဲ့ၾကပါတယ္။<br /><br />မနက္ ၁၁း၀၀ ေလာက္မွာ သံု႔ပန္းေတြကို ျပန္လြတ္ေပးၿပီး၊ သိမ္းပိုက္စခန္းကို မီးတင္ရွိဳ႕ ကာ တံတားကိုလည္း ေဖါက္ဖြဲခြဲပစ္ၿပီ ျပန္လည္ဆုတ္ခြာခဲ့လို႔ သတင္းရရွိပါတယ္။ျငိမ္းစုhttp://www.blogger.com/profile/16225188039409747187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8908038011017084161.post-66250336600284450792010-11-09T00:23:00.002-05:002010-11-09T00:28:01.005-05:00ျမဝတီတိုက္ပဲြႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ သေဘားထား ထုတ္ျပန္ဗိုလ္မႉးႀကီး ေစာလားပြယ္ ေခၚ ဗိုလ္ ႏႈတ္ခမ္းေမႊး ဦးစီးေသာ DKBA တပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ နအဖ စစ္အုပ္စု အၾကား ျဖစ္ေပၚလ်က္ရွိေသာ တိုက္ပြဲႏွင့္ပတ္သက္၍ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္ တပ္ဦး၊ (ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္) ၏ သေဘာထားအျမင္<br /><span id="fullpost"><br />ထုတ္ျပန္ေၾကညာခ်က္<br /><br />(၁) ဗိုလ္မႉးႀကီးေစာလားပြယ္ ဦးေဆာင္ေသာ DKBA တပ္ဖြဲ႔သည္ စစ္အုပ္စု ၾသဇာခံ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖြဲ႔စည္းေရးကို လက္မခံဘဲ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဆန္႔က်င္ကာ ေစာဘဦးႀကီး၏ မူ ၄ ခ်က္ ကို အခိုင္အမာဆုတ္ကိုင္လွ်က္ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူတရပ္လံုးကိုယ္စား တိုက္ပြဲဝင္မႈတစ္ခုျဖစ္သည္။<br /><br />(၂) နအဖ စစ္အာဏာရွင္မ်ား ရလိုက္ေသာ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ၏ ပြဲဦးထြက္ရလဒ္ျဖစ္ၿပီး၊ ကိုယ္စီ ေသနတ္ေမာင္းထိုးကာ ႏိုင္ငံေရးအရ မ်က္ကြယ္ျပဳ အတုအေယာင္ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး၏ ေနာက္ဆက္တြဲ ရလာဒ္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။<br /><br />(၃) ယခုတိုက္ပြဲသည္ အမ်ဳိးသား တန္းတူေရးႏွင့္ ကိုယ္ပုိင္ျပဌာန္းခြင့္အတြက္ တရားေသာ စစ္ပြဲျဖစ္သျဖင့္ စစ္အာဏာရွင္မ်ားအေနျဖင့္ အျမစ္ျပတ္ေျခမႈန္းႏိုင္မည္မဟုတ္ဟု အခိုင္အမာယံုၾကည္သည္။<br /><br />(၄) မိမိတို႔ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္သည္ ဘံုရန္သူစစ္အုပ္စုအား ဦးတည္ တိုက္ပြဲဝင္ေနသၫ့္ ဗိုလ္မႉးႀကီးေစာလားပြယ္ ဦးေဆာင္ေသာ DKBA တပ္ဖြဲ႕ အပါအဝင္ အဖြဲ႕အစည္း အားလံုးႏွင့္ ပူးေပါင္းတိုက္ပြဲဝင္သြားႏိုင္ရန္ စုဖြဲ႕မႈမ်ား ျပဳလုပ္ထားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း ႏွင့္ လိုအပ္ပါက တိုက္ပြဲဝင္ရန္ အသင့္ရွိပါေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ေၾကညာ အပ္ပါသည္။<br /><br />ဗဟိုေကာ္မတီ<br />ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကရက္တစ္ တပ္ဦး (ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္)<br /><br />ရက္စြဲ ၈ ႏိုဝင္ဘာ ၂၀၁၀။</span>ျငိမ္းစုhttp://www.blogger.com/profile/16225188039409747187noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8908038011017084161.post-91281655752154674082010-09-20T22:09:00.000-04:002010-09-20T22:10:18.651-04:00၀င္းေမာ္ဦး ေမာ္ကြန္းေမာ္ကြန္းသစ္<br />ရွစ္ေလးလုံး ။<br /><br />မုိးေျမမဆုံးတဲ့<br />ေသြးနဲ႔ေရးခဲ့တဲ့ ရာဇ၀င္ေတြထဲမွာ<br />၀င္းေမာ္ဦး လည္းပါတယ္ ။<br /><br />စက္တဘၤာ တဆယ့္ရွစ္ေရာက္တုိင္း<br />မွဳိင္းညဳိ႕ေနတဲ့ မုိးဥတုရဲ႕<br />စက္တဘၤာ မုိးေရစက္ေတြ ေအာက္က<br />ေတာက္ပဖူးသစ္ျပီး<br />အျပစ္ကင္းသန္႔တဲ့<br />လုံခ်ဥ္စိမ္းနဲ႔ အကၤ် ီအျဖဴ၀တ္<br />ေက်ာင္းသားလူငယ္ေလးေတြရဲ႕ ခႏၶာမွာ<br />၀င္းေမာ္ဦး ကုိယ္ပြါးျဖစ္တည္ပါေစ ။ ။<br /><br /><span style="color: rgb(51, 51, 255);">( ရွစ္ေလးလုံး ဒီမုိကေရစီ အေရးေတာ္ပုန္တြင္ သူရဲေကာင္းဆန္စြာ က်ဆုံး သြားတဲ့ အာဇာနည္မေလး ၀င္းေမာ္ဦးနဲ႔တကြ က်ဆုံးသြားၾကတဲ့ အာဇာနည္ သူရဲေကာင္း ရဟန္းရွင္လူ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားအား ဤကဗ်ာျဖင့္ ဦး ၫႊတ္ အေလးျပဳပါသည္ ။)</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">နီလြင္ေသြး(ဒႆနိက)</span> ၉ ၊ ၁၉ ၊ ၂၀၁၀<br />တနဂၤေႏြေန႔ နံက္ ၁၁ နာရီျငိမ္းစုhttp://www.blogger.com/profile/16225188039409747187noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-8908038011017084161.post-51454960650828987752010-09-12T23:04:00.003-04:002010-09-12T23:09:28.390-04:00ခၽိဳးလား ဒံုးလား ေကာင္းကင္ထက္မွာ ဝိုးတဝါးအဲဒီေန ့က<br />ဟီရိုရွီးမား<br />ေရာက္လို ့ သြားတယ္<br />ဗံုးဒဏ္သင့္သူေတြကို<br />မစၥတာ ဘန္ကီမြန္းနဲ ့ အတူ<br />အေလးအျမတ္ ျပဳဖို ့<br /><br />ေခါင္းေလာင္းထိုးခ်ိန္မွာ<br />တေခါင္းလံုး ငံု ့ထားရေတာ့<br />ေက်ာက မလံုခ်င္<br />ေခါင္းေလာင္းသံ မဆဲခင္<br />အခ်ိန္မေရြး က်လာရင္ က်လာႏိုင္တဲ့<br />ညဴကလီးယား ဒံုးက်ည္မ်ား<br /><br />ဘန္ကီမြန္းကေတာ့<br />က်ကာမွ က်လာေရာလို ့<br />ထင္ပါရဲ ့<br />ေျမျပင္ ငံု ့လွ်က္ အေလးျပဳ<br /><br />ကိုယ္ကေတာ့<br />သတိဆိုတာ ပိုတယ္လို ့ မရွိ<br />ေခါင္းေလာင္းသံ မရပ္ခင္ အထိေတာ့<br />ေျမျပင္နဲ ့ တိမ္တိုက္<br />ေမာ့လိုက္ ငံု ့လိုက္ အေလးျပဳ။ ။<br /><br /><span style="color: rgb(51, 51, 255);">ၾသဂုတ္လ ၆ ရက္ ၁၉၄၅ ႏွင့္ ၾသဂုတ္လ ၉ ရက္ ၁၉၄၅ သို ့</span><br /><br /> <span style="color: rgb(255, 0, 0);">လင္းလက္ဇာနည္ စက္တင္ဘာ ၆ ၂၀၁၀</span>ျငိမ္းစုhttp://www.blogger.com/profile/16225188039409747187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8908038011017084161.post-70217553159137723922010-09-06T00:20:00.002-04:002010-09-06T00:27:38.551-04:00ကံ့ေကာ္အိပ္မက္နဲ႔ ေဒါင္းတြန္သံအဓိပတိလမ္းမနဲ႔ ဘြဲ႔နွင္းသဘင္<br />သစ္ပုတ္ပင္နဲ႔ ခုံတမ္းျပာ<br />ေရတမာနဲ႔ ဂ်ပ္ဆင္<br />ကံ့ေကာ္ပင္နဲ႔ ကံ့ေကာ္တမ္း<br />စစ္ကုိင္းလမ္းနဲ႔ အင္း၀ေဆာင္<br />၀ိဇာေဆာင္ စားေသာက္တန္းနဲ႔ အရီးျမ အသုတ္ဆုိင္<br />ျမကြ်န္းသာကဖီးနဲ႔ ဒႆနိကဌာန<br />အင္းလ်ားကန္သာနဲ႔ စီးပြါးေရးတကၠသုိလ္<br />ျမကြ်န္းညဳိ ကဗ်ာမ်ားနဲ႔ ခ်စ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား<br />မဆုံနုိင္ေအာင္ ေ၀းကြာသြားခဲ႔<br />တကၠသုိလ္ရဲ႕တမ္းမက္စရာ ေန႔ရက္မ်ား<br />ေ၀းသြားခဲ႔ေပါ့ ခရမ္းျပာေရ ။<br /><br />အမိတကၠသုိလ္ ျမရိပ္ညိဳတြင္<br />ဌာေနစုံမွ ကြန္းခုိၾကကာ<br />၀ိဇာသိပၸံ မခ်န္ဆည္းပူး<br />ၾကည္နဴးခဲ့ၾက ေလးနွစ္တာ။<br /><br />ေႏြကုိမုန္းခဲ႔<br />ေႏြရြက္ေၾကြလုိ ဟုိမွာသည္မွာ<br />ဂနာမျငိမ္ အိမ္မျပန္ခ်င္<br />ခ်စ္ခင္သူတုိ႔ မ်က္ရည္စုိခဲ့<br />အမိရင္ခြင္ မေ၀းခ်င္ခဲ့<br />တကၠသုိလ္ လွပခဲ႔ေသာ ေန႔ရက္မ်ား။<br /><br />အမိတကၠသုိလ္ ကြန္းခုိခဲ့ရ ေန႔ရက္ေတြမွာ<br />ပညာရွာရင္း<br />အနဳပညာ ကဗ်ာပန္းခ်ီ<br />စာေပဂီတ သုခုမနဲ႔<br />အစစစုံလင္<br />အမိရင္ခြင္ ၾကည္စင္ျငိမ္းခ်မ္း<br />ခမ္းနားခဲ့ ေန႔ရက္မ်ား။<br /><span id="fullpost"><br />ကံ့ေကာ္ပြင့္ လြင့္လုိ႔ေၾကြ<br />စကားပြင့္ ေလလြင့္ေမ်ာ<br />စိန္ပန္းတုိ႔ ေလွ်ာၾကပင္ထက္<br />မဲနက္နက္ ကတၱရာလမ္းမထက္ နီရဲလက္ခဲ့<br />မုန္တုိင္းဖဲ့ေျခြ ေခ်ရာတုိ႔ ေပ်ာက္ခဲ့ေပါ့<br />ေဖ်ာ့ေတာ့အိမ္မက္ မ်က္ရည္စက္မ်ားနဲ႔<br />ေသြးစြန္းခဲ့ေသာ<br />အနက္ေရာင္ ကာလမ်ား။<br /><br />ေခတ္အဆက္ဆက္<br />သစၥာမပ်က္တဲ့ က့ံေကာ္ေတာမွာ<br />မ်ဳိးဆက္ရဲ႕အားမာန္<br />အမွန္သစၥာအတြက္<br />ငါတုိ႔အသက္ကုိ<br />ေပးဆက္စြန္႔လႊတ္<br />ေဒါင္းပ်ဳိထုိးစြပ္ လြတ္ေၾကာင္းႀကံခဲ့<br />ဗကသရဲ့ အလံေတာ္ေအာက္မွာ ။<br /><br />ကံ့ေကာ္ေတာမွ ခြပ္ေဒါင္း၀ိညဥ္<br />ျပန္လည္ရွင္သန္<br />ငါတုိ႔ သစၥာမွန္လွ်င္<br />ခြပ္ေဒါင္းအလံကုိ<br />အမိတကၠသုိလ္ရဲ့ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခမ္းမထိပ္္မွာ<br />ခ်ိပ္ဆြဲဖုိ႔<br />ငါတုိ႔ ျပန္လာမယ္ ။ ။<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">နီလြင္ေသြး(ဒႆနိက)</span> ၈ ၊ ၈ ၊ ၂၀၁၀<br /><span style="color: rgb(51, 51, 153);">တနဂၤေႏြေန႔ ရမ္ဆယ္လီရာ ၊ နယူးေရာက္</span><br /></span>ျငိမ္းစုhttp://www.blogger.com/profile/16225188039409747187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8908038011017084161.post-82370452045747433702010-09-03T15:20:00.001-04:002010-09-03T15:23:41.805-04:00ရွစ္ေလးလုံး သံဓိဌာန္အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရးအစ<br />ခြပ္ေဒါင္းကျဖစ္တယ္ ။<br /><br />ဗုိလ္ေအာင္ေက်ာ္ မွ<br />ကုိမင္းကုိုနုိင္<br />ကုိေက်ာ္ကုိ တုိ႕ေခတ္<br />ေခတ္အဆက္ဆက္<br />မ်ဳိးဆက္ေသြးသစ္<br />သမုိင္းကုိႏွလုံးေသြးနဲ႕ထုဆစ္သြန္းေလာင္း<br />ျမင့္ျမတ္တဲ့သူရဲေကာင္း<br />ဦးမညႊတ္တဲ့ခြပ္ေဒါင္းေတြ ။<br /><br />အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရး<br />ၿငိမ္းခ်မ္းေရး<br />ဒီမုိကေရစီေရး<br />စစ္အာဏာရွင္ဆန္႕က်င့္ေရး<br />အဲဒီ အေရးေတာ္ပုံသမုိင္းေတြထဲက<br />ဗကသ<br />တကသ<br />ရကသ<br />အကသ<br />သမဂၢနဲ႕ခြပ္ေဒါင္းအလံ<br />လြတ္ေၾကာင္းၾကံခဲ့အေရးေတာ္ပုံမ်ား ။<br /><br />ငါတုိ႕ေခတ္<br />ရွစ္ဆယ့္ရွစ္အသံ<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ေမာင္းျပန္လားေဟ့</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ေဟာ့ဒီမွာ ေဒါင္းအလံ</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ေမာင္းျပန္ကုိ ေဒါင္းအလံနဲ႕တုိက္မယ္ေဟ</span>့ လုိ႔<br />ျပည္သူေတြရဲ႕ေရွ႕က ရဲရဲနီခဲ့ခြပ္ေဒါင္းမ်ား ။<br /><br />ရွစ္ေလးလုံးသံဓိဌာန္<br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ေက်ာင္းနံရံတ၀ုိက္</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ေဒါင္းအလံျပန္စုိက္မယ္</span> ေဟ့ ။ ။<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">နီလြင္ေသြး(ဒႆနိက)</span> ၈ ၊၁၅ ၊၂၀၁၀ျငိမ္းစုhttp://www.blogger.com/profile/16225188039409747187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8908038011017084161.post-83552434522580725582010-08-07T01:15:00.002-04:002010-08-07T01:18:37.870-04:00မ်ိဳးဆက္ ေတာ္လွန္ေရး အၿပီးသတ္နဲ႔ တန္းတူေရး လက္နက္<div style="text-align: justify;">ဒီ အေျခအေန ဆိုးေတြေၾကာင့္ ဂဠံဳ တပ္မေတာ္ အမည္ခံ လယ္သမား ေတာ္လွန္ေရးတပ္ကို ဖြဲ႔စည္းၿပီး လက္နက္နဲ႔ က်ဴးလြန္လာသူကို လက္နက္နဲ႔ ေတာ္လွန္ရမယ္ ဆိုတဲ့ ေႂကြးေၾကာ္သံကို ကိုင္စြဲရာမွ လယ္သမား ေတာ္လွန္ေရးႀကီး ေပၚေပါက္လာခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ လယ္သမား ဂဠံဳ တပ္ဖြဲ႔ရဲ႕ေဆာင္ပုဒ္ က <span class="style78">“ငတ္၍မေသ တိုက္ရင္း ေသမည္”</span> ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၃၂ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ အထိ လယ္သမား ေတာ္လွန္ ေရးႀကီးဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ တ၀ွမ္းလံုးကို ကူးစက္ပ်ံ႕ႏွံ႔ သြားခဲ့ပါတယ္။ <span class="style84 style95"><a href="http://www.nguyinpyin.net/articel/MS-1.pdf" target="_blank">အျပည့္အစံု</a> </span></div>ျငိမ္းစုhttp://www.blogger.com/profile/16225188039409747187noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-8908038011017084161.post-15727215774280475802010-08-07T01:12:00.001-04:002010-08-07T01:14:44.572-04:00သူရွင္ - ကုိယ္ရွင္ဒီလိုဗ်ာ<br />က်ေနာ္တို႔ခ်ည္း အႏွစ္ - ၂၀<br />တခ်ဳိ႕ - အႏွစ္ - ၇၀<br />တခ်ဳိ႕ - အႏွစ္ - ၆၀။<br /><br />ဒီလိုဗ်ာ<br />ပေဒသရာဇ္ ေခတ္မွာလည္း<br />အရွင္မင္းႀကီး ၾသဇာထူေထာင္ဖို႔အတြက္<br />နယ္ေျမလုဖို႔အတြက္<br />တိုက္ခဲ့ရတဲ့ ပေဒသရာဇ္ စစ္ပြဲ။<br />ကုိလိုနီေခတ္မွာလည္း<br />ကုိယ့္တုိင္းျပည္ကုိယ္ျပန္ရဖို႔အတြက္<br />ေခတ္ဦး သူပုန္သူကန္ေတြကေန<br />ဗိုလ္ေတဇတို႔ တပ္မေတာ္ဖြဲၿပီးတိုက္တဲ့အထိ<br />တိုက္ခဲ့ရတဲ့ အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရးစစ္ပြဲ။<br />လြတ္လပ္ၿပီးေခတ္မွာလည္းပဲ<br />လြတ္လပ္ေရးရၿပီးကတည္းက<br />လူမ်ဳိးစံုတန္းတူေရးအတြက္<br />ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္<br />တိုက္ခဲ့ရတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္။<br /><br />စစ္ …<br />စစ္ …<br />စစ္ …<br />အဲဒီစစ္ေတြနဲ႔ပဲ<br />နစ္ေနရတဲ့<br />က်ေနာ္တို႔ တုိင္းျပည္နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူေတြ<br />ဓါးသံ ျမားသံကေန<br />ဗံုးသံ ေသနတ္သံအထိ<br />စစ္မတိုက္ပဲေနရတဲ့ ေခတ္ဆိုတာေရာ ရွိေသးရဲ႔လား<br />က်ေနာ္တို႔ျပည္သူေတြ နားနားေနေန ေနခဲ့ရေသးလို႔လား<br />သူရွင္ - ကုိယ္ရွင္။<br /><br />အတၱဘာ၀နဲ႔ ပကတိဘာ၀ ေပါင္းစံုတဲ့အခါ<br />ေတာ္လွန္ေရးကို ေရွ႔တြန္းတင္လို႔ရသတဲ့<br />ေတာ္လွန္ေရး ေအာင္ပြဲခံသတဲ့<br />၈၈၈၈<br />ေမ - ၉၀<br />ဂႏၶီခန္းမ<br />လမ္းေလ်ာက္ပြဲ<br />ေ႐ႊ၀ါေရာင္<br />ထားပါေတာ့<br />သူရွင္ - ကုိယ္ရွင္။<br /><span id="fullpost">စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔တာ တို႔မမႈပါ<br />သယံဇာတေတြ ေပါတဲ့ေျမ<br />ထားလိုက္ပါေတာ့<br />ခင္ဗ်ားတို႔လည္း အလုပ္မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး<br />သူရွင္ - ကုိယ္ရွင္။<br /><br />ဒီပဲယင္းအၿပီးမွာ<br />တဖက္က<br />ဒီမိုကေရစီ လမ္းျပေျမပံုဆိုတာႀကီးကို တင္ျပၿပီး<br />တဖက္က<br />အဆင့္တုိင္းမွာ တုိက္ဖ်က္သြားမယ္လို႔ တင္ျပတယ္<br />ထားလိုက္ပါေတာ့<br />သူရွင္ - ကုိယ္ရွင္။<br /><br />ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္<br />ကုိမင္းကိုႏုိင္<br />ကိုေက်ာ္ကိုကို<br />နရသိမ္ထဲက သူရဲေကာင္းေတြ<br />အလံမလွဲစတမ္း။<br /><br />ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေလ်ာ့ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုစရာမလိုဘူး<br />ဘယ္သူက ေလ်ာ့ေပးလိုက္ပါလို႔လည္း စာျပစရာမလိုဘူး<br />ဘယ္သူကမွ ဘယ္သူ႔ရဲ႕မွ လက္ေအာက္ခံလည္း မဟုတ္ဘူး<br />လြတ္လပ္<br />ပြင့္လင္း<br />တန္းတူ<br />ခ်စ္ၾကည္<br />သူရွင္ - ကုိယ္ရွင္။<br /><br />၂၀၁၀ မွာ<br />အေရးတႀကီးလိုအပ္ေနတာက<br />ေ႐ြးေကာက္ပြဲလား<br />ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးပြဲလား<br />သူရွင္ - ကုိယ္ရွင္။<br /><br />၃ - ပြင့္ဆုိင္လည္းရွိတယ္<br />ေျခလွမ္း ၃ - လွမ္းလည္းရွိတယ္<br />ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းကေတာ့<br />သင္ပုန္းေခ်ေရးတဲ့<br />တို႔တုိင္းျပည္ထဲက တို႔လူေတြပဲ<br />တုိ႔အခ်င္းခ်င္းပဲ<br />သင္ပုန္းေခ်ၾကမယ္<br />သူရွင္ - ကုိယ္ရွင္။<br /><br />ျႏဴကလီးယားကိုပဲ အာ႐ံုစိုက္မေနနဲ႔<br />အနီးေခတ္မွာ လွမ္းၾကည့္စရာ<br />အာဖဂန္ ရွိတယ္<br />အီရတ္ ရွိတယ္<br />ဘယ္ႏုိင္ငံျခားသားတပ္ကိုမွ<br />ဗမာျပည္နယ္နိမိတ္ထဲ<br />ေျခခ်ခြင့္မေပးနုိင္ဘူး<br />ကုိယ့္ကိစၥ ကိုယ္ရွင္းၾကမယ္<br />သူရွင္ - ကိုယ္ရွင္။<br /><br />စစ္တုိက္ဖူးတဲ့သူပဲ<br />စစ္ရဲ႕ အနိဌာ႐ံုကိုသိတယ္<br />ငါဟာ<br />လက္နက္ကုိင္ေတာ္လွန္ေရးသမားျဖစ္တယ္<br />အာဃာတေတြ ခ၀ါခ်ၾကမယ္<br />သူရွင္ - ကုိယ္ရွင္။<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)</span><br /></span>ျငိမ္းစုhttp://www.blogger.com/profile/16225188039409747187noreply@blogger.com0