က်ဥ္းေျမာင္းတဲ့
အခန္းေလးထဲက
လင္းထိန္ေနတဲ့
ဖန္္ေခ်ာင္းဆိုတဲ့ အရာ၊
ေရခဲပံုးလို႔
ေျပာေနၾကတဲ့
အ၀ါေရာင္ တစ္ခု၊
တိတ္ေခြစင္ ဆိုတဲ့
အစိမ္းေရာင္နဲ႔၊
မႈံ၀ါး၀ါး ကုတင္တို႔က....
က်ေနာ့္ကို
အျမင္ျခင္း ဖလွယ္ၾကဖို႔
ေျပာေနၾကတယ္။
စာေရးစာပြဲမွာ
႐ွိေနတယ္ဆိုတဲ့ ေဘာပင္၊
ဘီးလို႔လို႔ ေျပာတဲ့ ပန္းေရာင္နဲ႔
အသံသာ ၾကားေနရတဲ့
ပန္ကာေပၚက ခလုပ္ေတြက
က်ေနာ့္ကို
လက္ဆြဲ ႏႈတ္ဆက္ခ်င္ၾကလို႔တဲ့ ....။
သူတို႔ကို မျငင္ိးဆန္ေပမယ့္
ေလာကဒါန္ရဲ႕
ဥေပကၡာတံခါး ပြင့္အသြားမွာ
က်ေနာ္ အခ်င္းမ်ားေနရတယ္။
(မိမိ ကိုယ္မိမိ ခံစားသည္)
႐ိုး(ေခတၱရာ) ဘန္ေကာက္
No comments:
Post a Comment