ရန္ကုန္တကၠသိုလ္
စိမ္းစိုလွပ၊ အာရွဥယ်ာဥ္
ကမၻာ့တခြင္မွာ စာတင္ထင္ရွားခဲ့ပါတယ္။
ေရကန္အသင့္၊ ၾကာအသင့္နဲ႔
ပင္ျမင့္ပင္ေစာက္၊ ပင္ေအာက္အေျခ
ေမာင္ေတြမယ္ေတြ၊ ေဖာ္ေ႐ြရယ္႐ႊင္
ၾကည္လင္သာယာ၊ ျမန္မာအနာဂတ္
သားျမတ္ သမီးမြန္၊ ကၽြန္ေခတ္ေတာ္လွန္
ခံယူခဲ့ၾက သခင္ဘ၀ျဖင့္
လွပသမိုင္း ရွိခဲ့တယ္။
ပိေတာက္ ကံ့ေကာ္
အေၾကာ္စကား၊ စိန္ပန္းမ်ားနဲ႔
နံ႔ရွားႀကိဳင္လြင့္၊ ခါတန္သင့္မွာ
ပြင့္မ်ဳိးစံု ေ၀ဆာ
ကန္ထဲမွာၾကာ၊ ကန္ေဘာင္မွာ ပိေတာက္
ေလသင့္ရာ ႀကိဳင္ေလွာက္လို႔
မိုးေသာက္ ေန၀င္၊ ေႏြ၀င္မိုးကူး
အလွထူးတဲ့ ဒို႔နယ္ေျမ။
အင္းလ်ား ရတနာ၊ ကန္ေတာ္သာမွာ
ျပာျပာလဲ့လဲ့၊ လိႈင္းေဘာင္ဘင္ဖဲြ႔ေတာ့ကို
ေလအသဲြ႔မွာ ေလွနဲ႔႐ြက္လႊင့္
ငွက္သဘင္ ငွက္ညီလာ
ဟသၤာေသာင္တင္း၊ ေ႐ႊပိန္ညႇင္းတို႔
ေဖၚခ်င္းငယ္ရွာၾက
စာဆိုေတြ ကဗ်ာသလို႔
သာစြငယ္ စာမႊမ္း
စာေမာ္ကြန္း တင္ရတယ္။
တေန႔ေသာခါ
ကန္လမ္းမွာ ညံႂကြက္၊ ခ်ီတက္ေႂကြးေၾကာ္
ေအာ္သံေတြၾကားမိေတာ့ သြားၾကည့္မိပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီ - ရရွိေရး - - ဒို႔အေရး ဒို႔အေရး
စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ျပဳတ္က်ေရး - ဒို႔အေရး ဒို႔အေရး
ေက်ာင္းသားေလးေတြပါ
ဘာလက္နက္မွ မပါ၊ ႏို႔ဆာသလို ဟစ္ေႂကြး
ဒီမိုကေရစီအေရး
ခ်က္ခ်င္းေပး ခ်က္ခ်င္းေပးလို႔
ေတးဆိုသလိုနဲ႔ အေရးဆိုရင္း လာၾကတယ္။
မိဘေတြကိုယ္စား
ျပည္သူေတြကိုယ္စား
သားသမီးငယ္၊ လူ႐ြယ္ကေလးမ်ားဟာ
ကမၻာမေၾက၊ ဗမာေျပနဲ႔
ကမၻာမေၾက သီခ်င္းကိုလဲ
ရင္တြင္းလိႈက္ဖို သီဆိုလိုက္ၾကတယ္။
သမိုင္း၀င္ခြပ္ေဒါင္းကလဲ၊ နီေမာင္းရဲလို႔
တလြင့္လြင့္ ပ်ံေနေလရဲ႕။
သူတို႔ေရွ႔မွာ
ရင္ဆိုင္လာေနတာ လံုထိန္းေတြပါလား…
ဒိုင္းလႊားေတြကိုင္၊ တင္းဘုတ္ေတြကိုင္
ေသနတ္ေတြကိုင္ကာ၊ ခ်ီတက္လာ
ဘယ္ညာ ဘယ္ညာ
စစ္ခြာသံ တေျဖာင္းေျဖာင္း
ကန္လမ္းေၾကာင္း တုန္ဟည္း
စစ္ဆင္ေရးႀကီးလိုပါလား။
သူတို႔ေနာက္မွာ
သံခ်ပ္ကာကားေတြ၊ စစ္ကားေတြ
မီးသတ္ကားေတြ၊ အခ်ဳပ္ကားေတြ
တဂ်ိမ္းဂ်ိမ္းနဲ႔ ျမည္ဟိန္းလာေတာ့တယ္။
သူပုန္သူကန္၊ မႈန္ဆန္ရမ္းကား
ေသာင္းက်န္းသူမ်ား၊ ႏွိမ္ႏွင္းဖို႔သြားမွာလား…။
ငါတို႔အိုးအိမ္၊ စည္းစိမ္ဥစၥာ၊ ကာကြယ္ဖို႔ သြားတာလား…။
ျပည္သူ႔စစ္သား ဒို႔စစ္သားတဲ့
ၿမိဳ႔ကားလမ္းမွာ ရန္သူရွာေတာ့
ဘာေတြ သူတို႔ေတြ႔မွာလဲ…။
သူတို႔ေတြ႔တာ
ေက်ာင္းသားေတြပါ၊
ဒုတ္ေတြ ဓားေတြမပါ
အပ္တို အပ္က်ဳိးမပါ
ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ၊ စည္းကမ္းရွိစြာ၊ ယဥ္ေက်းစြာ
ဟစ္ေႂကြးေတးဆို
လိုခ်င္သမ် ဖြင့္ဟၾက႐ံုပါပဲ။
အို-ျဖစ္ရေလ
ေ၀သာလီျပည္၊ ဘီလူး၀င္တာ
ၾကားဖူးမွာေပါ့၊
႐ိုက္ဟ ႏွက္ဟ၊ ဖမ္းဟာ ဆီးဟာ
သတ္ဟာ ျဖတ္ဟာ
ဟစ္ကာ ေအာ္ကာ ဒုတ္စၾကၤာရမ္း
ႀကိမ္ဘမ္းနဲ႔႐ိုက္
လိုက္ဟာ ေျပးဟာ၊ ကန္ေဘာင္မွာက
ကန္ခ်ေရထဲ၊ ဆဲြႀကိဳးကိုျဖဳတ္
နာရီကိုျဖဳတ္၊ ဆုပ္ကိုင္ဆံပင္
ေျမျပင္ဒ႐ြတ္၊ ကိုယ္၀တ္ စုတ္ျပဲ၊ ေမွာက္လဲေစာင္းသံ
ေသြးသံရဲရဲ၊ ကားထဲပစ္တင္
ေသရွင္မသိ၊ ညႇပ္ဖိ မြန္းအိုက္
ငရဲသည္ေျမ ဆိုက္ခဲ့ေလၿပီ။
ကန္ေဘာင္စိမ္းလဲ့၊ မစိမ္းေစြးနီ
တံတားျဖဴလဲ မျဖဴေသြးနီ
ကားလမ္းဆီလဲ ေသြးညီႇ႐ဲႊ႐ဲြ
အုတ္ခဲ ဒုတ္က်ဴိး၊ သံဆူးႀကိဳးမွာ
ပုဆိုးတစ၊ ထမီစနဲ႔
ဖိနပ္ကကၽြတ္၊ ဒ႐ြတ္ဆဲြေၾကာင္းတို႔
ယင္ေလွာင္းေစးကပ္၊ မီးသတ္ပိုက္နဲ႔
ပက္လိုက္ ေဆးေၾကာ၊ ေသြးေမ်ာေရစီး
နီၿပီး နီကာ၊ ျမန္းခဲ့ပါၿပီ။
တံတားျဖဴက မျဖဴနီေစြး
ေသြးသမိုင္းကို
သမိုင္းပညာရွင္၊ ေမာ္ကြန္းတင္ေလာ့
ေရျပင္ အင္းလ်ား၊ ေငြလိႈင္းၾကားမွာ
ေသြးမ်ား ေပ်ာ္ဆင္းခဲ့ပါၿပီ။
မိခင္လဲငို၊ ဖခင္ငိုခဲ့
ဆရာလဲငို၊ တပည့္ငိုခဲ့
ယိုစိးမ်က္ရည္၊ တံတားနီက
တည္ေလာ့ သက္ေသ
မေက်ဥဒါန္း၊ သည္ဥဒါန္းကို
ေအာင္ဆန္း ေအာင္ေက်ာ္ သိေစသတည္း။
၁၂-၃-၂၀၀၃
No comments:
Post a Comment