Thursday, May 29, 2008

ႂကြက္

ဟိန္း
ႂကြက္တေကာင္ဟာ နံရံအေပါက္တခုမွ ေနၿပီး၊ လယ္သမားဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦး အထုပ္တထုပ္ ေျဖေနတာကုိ ေတြ႔ျမင္လုိက္ ရတယ္။ အထုပ္ထဲက အရာဟာ ဘာစားစရာမ်ား ျဖစ္မလဲေလ။ ႂကြြက္ ေထာင္ေခ်ာက္ တခုျဖစ္မွန္း သိျမင္လုိက္ရတဲ့ အခါမွာေတာ့ သူ႔ခမ်ာ အထိတ္တလန္႔ ျဖစ္သြား ရွာပါတယ္။
စုိက္ပ်ိဳးခင္းႀကီးထဲက အိမ္၀န္းႀကီးထဲ သူ ေျပး၀င္ကာ “ဒီအိမ္၀န္းႀကီးထဲမွာ ႂကြြက္ေထာင္ ေခ်ာက္ တခုရွိတယ္ဗ်ိဳ႕။ ဒီ အိမ္၀န္း ႀကီးထဲမွာ ႂကြြက္ေထာင္ေခ်ာက္ တခု ရွိတယ္”လုိ႔ ေအာ္ဟစ္ သတိေပး ႏိႈးေဆာ္ေနေလရဲ႕။
ေျမႀကီးကို ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ရက္ေနတ့ဲ ၾကက္မတေကာင္ဟာ “ကေတာ္….ကေတာ္”နဲ႔ ေအာ္ျမည္လုိက္ရင္းက “၀မ္းနည္း ပါတယ္ ဦးႂကြြက္ ရယ္….။ ဒါဟာ ရွင္ပဲ ရင္ဆုိင္ရမယ့္ အႏၱရာယ္ပါ….က်မနဲ႔ မပတ္သက္ပါဘူး။ ဒီအတြက္ က်မ စိတ္ပူေနစရာ မလုိပါဘူး ရွင္”လုိ႔ ေခါင္းငုံ႔ၿပီး ေျပာဆုိေလတယ္။

ႂကြက္ဟာ ၀က္သုိးတေကာင္ကုိ ထပ္ေတြ႔ ျပန္ပါတယ္။
“ဒီအိမ္၀န္းႀကီးထဲမွာ ႂကြက္ေထာင္ေခ်ာက္ တခု ရွိတယ္။ ဒီအိမ္၀န္းႀကီးထဲမွာ ႂကြက္ေထာင္ ေခ်ာက္ တခု ရွိတယ္” လုိ႔သူ ေျပာျပျပန္တယ္။ “အလြန္စိတ္မေကာင္းစရာပါပဲ ဦးႂကြက္ရယ္” စာနာစိတ္နဲ႔ ၀က္သုိးက ဆုိပါတယ္၊ “ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္း႐ုံက လြဲလုိ႔ က်ဳပ္လဲ ဘာမွ မတတ္ႏုိင္ပါဘူး။ ခင္ဗ်ားအတြက္ က်ဳပ္ ဆက္ဆက္ ဆုေတာင္းေပးမွာပါ”
ႂကြက္ဟာ ႏြားနီႀကီးကုိ ထပ္ၿပီး ရွာေတြ႔ျပန္တယ္။ ႏြားႀကီးက “ဦးႂကြက္ရယ္….ႂကြက္ ေထာင္ ေခ်ာက္က ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ဘယ္လုိ အႏၱရာယ္မ်ား ေပးႏုိင္မလဲဗ်ာ”လုိ႔ ဆုိျပန္ေလတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ႂကြက္ငယ္ဟာ ေခါင္းငုိက္စုိက္နဲ႔ သူ႔သုိက္ၿမံဳေလးထဲ ျပန္ လာခဲ့တယ္။ လယ္သမားဇနီးေမာင္ႏွံတုိ႔ရဲ႕ ထုိေထာင္ေခ်ာက္ကုိ သူတဦးတည္းသာ အားငယ္စြာ မ်က္ႏွာမူေနရေတာ့တယ္။
ထုိေန႔ညမွာပဲ အိမ္၀န္းႀကီးထဲက ေမာင္းခလုတ္ ျပဳတ္သံတခ်က္ ျမည္ထြက္လာတယ္။ အေကာင္ တေကာင္ေကာင္ေတာ့ ေထာင္မိ ဖမ္းမိၿပီေပါ့။ လယ္သမားရဲ႕ ဇနီးျဖစ္သူဟာ ေရးႀကီးသုတ္ပ်ာ ထြက္လာပါတယ္။ ညကလည္း ေမွာင္မုိက္ေန။ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲ မိေနတာဟာ ေျမြဆုိးတေကာင္ရဲ႕ အၿမီးမွန္း သူမ မျမင္မသလိုက္္႐ွာဘူးေလ။ သူမဟာ အဆိပ္႐ွိတ့ဲ ေျမြႊဆုိးေျမြေဟာက္ တေကာင္ရဲ႕ အကုိက္ကုိ ခံလုိက္ရရွာတယ္၊
လယ္သမားဟာ သူ႔မိန္းမကုိ ေဆးခန္းဆီ အျမန္ပုိ႔ခဲ့ပါတယ္။ ေဆးခန္းမွ အိမ္ျပန္ေရာက္လုိ႔ မၾကာခင္မွာ သူ႔ခႏၵာကုိယ္ဟာ အပူရွိန္ တက္လာပါတယ္။ “အပူကုိ က်ေစႏုိင္တာဟာ ၾကက္ဥ ဟင္းခ်ိဳပါ”လုိ႔ လူသူတခ်ိဳ႕ေျပာၾကတာကုိ ၾကားဖူးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လယ္သမားဟာ တံစဥ္ ေပါက္ျပားကုိ ကုိင္စြဲကာ ဟင္းခ်ိဳ က်ိဳခ်က္ရာမွာ ေပါင္းယွက္ကူဖက္ႏုိင္မယ့္ ဟင္းရြက္သစ္ျမစ္ ေတြရွာေဖြဖုိ႔ အိမ္က ထြက္ခြာ သြားေလရဲ႕။
ရက္အေတာ္ၾကာၾကာ အိမ္နီးနားခ်င္း အသိမိတ္ေဆြမ်ားက အလွည့္က်လာေရာက္ၿပီး ကူညီေစာင့္ေ႐ွာက္၊ ၾကည့္႐ႈျပဳစုခဲ့ ေပမယ့္ ထိုလယ္သူမရဲ႕ အေျခအေနဟာ သိပ္ေကာင္းမလာ။ လာေရာက္ ေစာင့္ေရွာက္သူေတြရဲ႕ ေက်းဇူးကုိ တုံ႔ျပန္ဖုိ႔ လယ္သမားက သူ႔ရဲ႕ ၀က္သုိးကုိ သတ္ၿပီး ထမင္းပြဲ တည္ခင္း ဧည့္ခံလုိက္ပါတယ္။
အဆိပ္ဒဏ္က ျပင္းထန္လွတာမုိ႔ လယ္သူမရဲ႕ အနာေရာဂါဟာ တေန႔တျခား ပုိဆုိးလာတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ အသက္ပါ ဆုံးခဲ့ရတယ္။ သူမ အသုဘကုိ လူသူအမ်ားအျပား လုိ္က္လံ ပုိ႔ေဆာင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ သူမရဲ႕ နာေရးမွာ ပါ၀င္ ၀ုိင္း၀န္းခဲ့သူမ်ားကုိ လယ္သ မားႀကီးက သူ႔ႏြားတေကာင္သတ္ၿပီး ေကၽြးေမြး ဧည့္ခံေလသတဲ့။
အေဆြ….ေနာက္တခါ လူတဦးဦး တေယာက္ေယာက္မွာ ျပႆနာနဲ႔ အေရးကိစၥႀကံဳေနရတဲ့ အသံကုိ သင္ၾကားလုိက္ရလုိ႔ သင္အေနနဲ႔ ငါနဲ႔ မဆုိင္ပါဘူးလုိ႔ ခံစားေတြးထင္ေနမိတယ္ဆုိရင္ တဆိတ္ေလာက္ ျပန္လည္အမွတ္ရေစခ်င္ပါတယ္။
“အိမ္တလုံးထဲ ႂကြက္ဖမ္းတဲ့ ေထာင္ေခ်ာက္တခု ေရာက္ရွိလာၿပီဆုိရင္ ၀န္းၿခံႀကီး တခုလံုးလည္း အႏၱရာယ္ ၿခိမ္းေျခာက္မႈ ေအာက္ က်ေရာက္လာေနၿပီ”ဆုိတာပါပဲ။ ။

8 comments:

စိုးထက္ - Soe Htet ! said...

ၾကြက္ ...

Welcome said...

that right....
-----------
အစ္ကုိ
ကဗ်ာေခါင္းစဥ္ မလာလုိ႔
လူကုိယ္တုိင္လုိက္လာတာ ၾကြက္ေထာင္ေခ်ာက္နဲ႔တုိးေရာဗ်ာ..

RePublic said...

အင္း..စဥ္းစားစရာပဲ

Tea said...

ေထာင္ေခ်ာက္ေတြပါေတြေရာရွိလား
ဟီးး

P K Sahm said...

i like this ...very meaningful...

myanmarpyi said...

ၾကက္မၾကီးကအဲဒီလိုေျပာလိုက္ေတာ့ျကြက္ကေလးကဘာျပန္ေျပာေသးလဲ ..

ကုိသက္ေနာင္(phoeniz) said...

အဲဒီလို အျပင္မွာ ျဖစ္ခဲမယ္ထင္တယ္။

ကုိသက္ေနာင္(phoeniz) said...

ဒီပံုျပင္မွာ အဓိက တရားခံက ေျမြဆုိးပါ .... သူ့ေၾကာင့္ လယ္သမား မိသားစု ကို အက်ိဳးျပဳေနတဲ့ ၾကက္၊၀က္၊ႏြားေတြ ဒုကၡေရာက္ၾကရတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ အဲလုိ ေျမြဆုိးမ်ိဳး ကုိယ့္အ၀န္းအ၀ုိင္းထဲ မ၀င္လာေအာင္ ဂရုျပဳၾကရပါမယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ၾကြက္က ဘာမွမျဖစ္ပဲ အျပစ္မဲ့တဲ့ တိရစၦာန္ေတြ ေသကုန္ၾကတယ္။