Wednesday, October 8, 2008

ဖ႐ုႆညေန

ေဟ့...သြားၾကေတာ့မလား?

ဆင္လိုလို
ျခင္လိုလို

က်ားလိုလို
ဖားလိုလို

ဌက္လိုလို
ႂကြက္လိုလို

စကားခ်ဳိေတာ့ မလိုလို
တရားဆိုေတာ့ မလိုုလို

အေရးဟဲ့ဆို ... ေပ်ာက္ၿပီ။

ညေနဆီက ...
တိမ္မွင္ရည္႐ုပ္ ... ဟန္ေတြလုပ္
ကၽြႏ္ုပ္ထဆဲမိခဲ့သည္။

ရဲထိန္

6 comments:

Dream said...

အဟဲ... ကဗ်ာေလးက ဂြတ္လိုက္တာ... အဲဒီကဗ်ာေလးၾကိဳက္တယ္။
ဒါနဲ႔ဘယ္ကိုသြားရမွာတုန္း... :P :P
ဖရုႆ ၀ါစာ ေတြ မရြတ္နဲ႔ေနာ္.. ငရဲႀကိးတတ္တယ္.. ဟဲဟဲ..
မက္မက္ကိုလည္းမဆဲနဲ႔ေနာ္... ဟီးဟိး... :P :P

ကဗ်ာေလးကိုၾကိဳက္တယ္။

ေတာင္ေပၚသား said...

အကုိေရ ကဗ်ာေလးကုိ ႏွစ္သက္မိပါတယ္.. အကုိကဗ်ာေလးေတြက က်ေနာ္တုိ႕ေတြ တာ၀န္မေက်သလုိ ခံစားရပါတယ္ဗ်ာ..

လင္းဦး(စိတ္ပညာ) said...

ကဗ်ာေလးက ထိမိလွပါ၏ :)

Anonymous said...

လူေတြရဲ့စရုိက္ကုိေပၚလြင္ေစတဲ့ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ပါဗ်ာ။
ေကာင္းတယ္ဗ်

Unknown said...

အလို... ေကာင္းလုိက္တဲ့င၏ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ပါလား။
လူေတြရဲ႕ ျဖစ္တတ္တဲ့သဘာ၀ကို ေရးဖြဲ႕ထားတာ အမွန္ပါဘဲလား။
ေမမိုးမခ

Kaung Kin Ko said...

ၾကိဳက္တယ္ဗ်။ အေပၚက အပုဒ္ကုိလည္း ဖတ္သြားတယ္။