“ပုပၸါးေတာင္နဲ႔ ထန္းရည္ေသာက္ျခင္း”

ကဲ … က်ေနာ့္မိတ္ေဆြမ်ားကို နည္းနည္းေမးခ်င္တာ႐ွိတယ္။ အရက္တို႔ ထန္းရည္တို႔ ခိုးေသာက္ဖူးပါသလား …? အရက္တို႔ ထန္းရည္တို႔ ခုိးေသာက္ရတဲ့ ဒုကၡကို သိၾကမွာေပါ႔ေနာ္။ က်ေနာ္လည္း ငယ္ငယ္က ခိုးေသာက္တာ အိမ္က လူႀကီးေတြသိမွာ ေၾကာက္လို႔ မာလကာ႐ြက္ ၀ါးရ၊ ဆန္ေတြ ၀ါးရနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ မိသြားတာပဲ။

ခု က်ေနာ္မူးေနတာ ဘယ္သူမွ မသိဘူးဗ်။ ဘာအနံမွလည္း မရဘူး။ ၀ူး … တကယ္ထူးတဲ့ ထန္းရည္၊ ပုပၸါးေတာင္နဲ႔ ေသာက္တာ။ ကဲ စမ္းၾကည့္လိုက္ ………

“ပုပၸါးေတာင္နဲ႔ ထန္းရည္ေသာက္ျခင္း”

ထန္းပင္ပတ္လည္၀ိုင္း
ျမဴလိႈင္းလူးေတြၾကား
မားမားမတ္မတ္နဲ႔
ရပ္ေနတဲ့
အိုဘယ့္ ပုပၸါး အို… ပုပၸါး
ခင္ဗ်ား
ေတာင္ကတံုး
ေရာင္ထံုးလို႔ၿပီးပလား။
ခင္ဗ်ား
မိုးေကာင္းကင္
ၾကည္လင္ေတာက္ပ
လွဆဲ ပဆဲ ေတာက္ပဆဲ
အျပာရင့္ရင့္ လႊမ္းေနဆဲ။
ေ႐ႊနဲ႔ ႐ိုးမွား
ပန္းစကားေတြ
ေႂကြတုန္း ေ၀တုန္းပဲလား။
ေနာင္ႀကီး ပုပၸါး
(က်ဳပ္နဲ႔ ခင္ဗ်ား
ပင္ရည္က် တခြက္တဖလား
အားရပါးရ ေသာက္က်စို႔
ထန္းရည္မူးေတာ့ ေ႐ႊရင္ပ်ဳိ႕)
ကၽႊဲခိုးမေပၚနဲ႔ဦးဗ်ဳိ႕
ဗ်တၱနဲ႔ မယ္၀ဏၰ
မလွပတဲ့ အခ်စ္ဘြဲ႕
ပုဂံေခတ္ရဲ႕အလြမ္း
ခင္ဗ်ား
တုတ္ထမ္းၿပီး ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
နရသီပေတ့ စားေတာ္ပြဲ
အေန ဆင္းရဲ
အစား ဆင္းရဲ
ဟင္းခြက္သံုးရာမျပည့္လို႔ဘဲ
ျမမ်က္ရည္ေ၀့ေ၀့၀ဲ
ကံနည္းလွတဲ့အျဖစ္
ခင္ဗ်ားစိတ္ညစ္သြားတယ္မဟုတ္လား
(သနားလြန္းလို႔ေလ)။
“မင္းပရိယာယ္
ငတင့္တယ္
နား၀ယ္မလည္႐ွာ”တဲ့
က၀ိလကၡဏာစကား
မွားသလား မွန္သလား
ကဲ
ေသာက္လိုက္ပါဦးတခြက္
အာသြက္လွ်ာသြက္ျဖစ္ေအာင္
ငွက္ခါးေတာင္ ျပာလဲ့လဲ့နဲ႔
၀မ္းမိးကိုျဖည့္ၾကစို႔ရဲ႕
ေမာင္ႀကီး ပုပၸါး
ခင္ဗ်ားအရပ္သား
နယ္ခ်ဲ႕က်ားကို အာခံခဲ့တဲ့
ပုဂံသား “ဗိုလ္ခ်ဳိ”
၀ဲေလာင္သား “ဗိုလ္ရာညြန္႔”
ဘယ္သူပခံုးတြန္႔ခဲ့ၾကသလဲ
သမိုင္းစာမ်က္ႏွာထဲ
အျဖဴ အမဲ ႐ွင္းပါတယ္။
နယ္ခ်ဲ႕ကို ဒူးမေထာက္
မေၾကာက္တဲ့ တရားနဲ႔
ႀကိဳးစင္ကိုတက္သြားခဲ့တာ
ပုဂံသား “ဗိုလ္ခ်ဳိ” ပါ။
အ႐ႈံးေပးလို႔ လက္ေျမွာက္
အေၾကာက္တရားနဲ႔
ႀကိဳးစင္ကိုေ႐ွာင္သြားခဲ့တာ
၀ဲေလာင္သား “ဗိုလ္ရာညြန္႔” ပါ။
ေနာင္ႀကီး ပုပၸါး အို ပုပၸါး
အံတႀကိတ္ႀကိတ္နဲ႔ပါလား
စားေျပာဦးေလဗ်ာ
ဆည္းဆာပတၱျမာခဲ
ဧရာ၀တီထဲ ခုန္ခ်ေတာ့မယ္။
(ဘယ္သူၿပိဳင္လို႔
လွပါေတာ့ႏိုင္ … တဲ့)
ပုပၸါးရဲ႕ ဘ၀
ပုပၸါးရဲ႕ ရသ
ခံစားမႈေ၀ဒနဲ႔
လွပတဲ့သီခ်င္းကို
စပ္ဆိုခဲ့တဲ့သူဟာ
ေဆး႐ြက္ခူးတဲ့ယာသမား
ကန္ၿမဲသား “ေအးေက်ာ္”ေပါ႔
ခုေတာ့
သူကြယ္လြန္ခဲ့ၿပီေလ။
လြမ္းသူ႕ပန္းေခြ မပို႔လိုက္ရ
ကဗ်ာတပုဒ္ မေရးလိုက္ရ
ေနာ္ႀကီး ပုပၸါး႐ွိေနသမွ်
က်ဳပ္တို႔ က်ဳပ္တို႔
သတိရလို႔ ေနမွာပါ။
ေနာင္ႀကီး ပုပၸါး အို ပုပၸါး
ခင္ဗ်ားဂုဏ္ယူဖို႔စကား
လက္ေဆာင္ပါးလုက္ပါဦးမယ္။

ငသေယာက္သား
“ေမာင္ေလးေအာင္”
ျမင္းၿခံသား “ေလးေမာင္”
ျခေသၤ့လို လည္ဆံေထာင္တဲ့
သံမဏီႏွလံုးသားနဲ႔
ကဗ်ာကိုခ်စ္ခဲ့ၾကသူေတြ
ေႂကြလြင့္သြားတဲ့
ရဲရင့္တဲ့ ပန္းႏွစ္ပြင့္ဟာ
ကဗ်ာကိုခ်စ္တဲ့
မ်ဳိးဆက္သစ္တို႔ ရင္ထဲမွာ
ထာ၀ရ ေ၀ေနပါလိမ့္မယ္။

ေနာင္ႀကီး ပုပၸါး အို ပုပၸါး
လက္မ ေထာင္ထား
ရင္ေကာ့ထား
တံခါးေခါက္သံၾကားရဲ႕လား
တိမ္ဆံပင္တို႔ နက္ေမွာင္လို႔လာၾက
ညဟာ
တစံုတခုျဖစ္ေနပံုပါပဲ
ေျခလွမ္းႀကဲႀကဲနဲ႔
လွမ္းလု႔လာေနရဲ႕

ေနာင္ႀကီး ပုပၸါး အို ပုပၸါး
က်ဳပ္ေတာ့မူးသြားၿပီေလ
(ၾကယ္ေတြ လေတြ
ေဇာက္ထိုးျဖစ္
ေျမႀကီးကလည္း
ေကာင္းကင္ျဖစ္
ေကာင္းကင္ကလည္း
ေျမႀကီးျဖစ္)
ေလာကႀကီးဟာ
သိပ္ခ်စ္ဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ ။

ေမာင္သင္းခိုင္

ဆရာေမာင္သင္းခိုင္ရဲ႕ “ပုပၸါးေတာင္နဲ႔ ထန္းရည္ေသာက္ျခင္း”ကဗ်ာကို ဖတ္ရင္း က်ေနာ့္စိတ္ေတြ ျမဴးႂကြ သူနဲ႔အတူ ယိမ္းထိုးလႈပ္ခါ မူးတယ္ဗ်ာ။ ခင္ဗ်ားတို႔လဲ မူးသြားရင္ အိမ္လိုက္ေနာ္၊ ရစ္မေနနဲ႔။