ေရတက္ဦး ငါးမ်ား

ပံုေျပာတတ္လိုက္တာ
ငါတို႔က နစ္ေမ်ာေပ်ာ္၀င္လို႔
ေငးေမာလို႔…။

ထဆိုထ
ကဆိုကနဲ႔
ဘ၀ေတြကို သူတို႔လိုသလိုထုဆစ္ခဲ့တာ..။

စိုက္လိုက္မတ္တပ္လိုက္ခဲ့တယ္
ရပ္ဆိုရပ္
သြားဆိုသြား
စားဆိုစားနဲ႔ နားေထာင္ေခါင္းျငိမ့္
စိတ္ထဲ
အက်ိတ္အခဲမ႐ွိ
သတၱိ႐ွိစြာ နာခံ႐ိုေသျမတ္ႏိုး
ခါး႐ိုးပဲက်ိဳးက်ိဳး
ေသမတတ္ထမ္းပိုးခဲ့ရတာ
ငါတို႔….တကယ္ပဲ၀ပ္တြားလို႔..။

အဆီအစ္အစ္
ပ်ိဳမ်စ္ဖုထစ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႔
၀က္တေကာင္လို ၀ျဖီးေနလိုက္တာ
ငါ….သူတို႔ကိုျပန္ေတြ႔ေတာ့…။
ေမ့ေတာင္ေနတယ္တဲ့
တကယ္ဆို…..ငါက
သူတို႔ေစတဲ့ေနရာ
ဟိုး…အေ၀းမွာ႐ွိေနခဲ့တာ
ဆံမွ်င္ေတြေၾကြက်သည္အထိ…။

သူတုိ႔ျဖစ္ပ်က္ေနခဲ့တာေတြ
ငါ….ဘာဆိုဘာမွ မသိခဲ့
ကြဲျပဲတာလည္းမသိ ရြဲတြဲ တာလည္းမသိ
ဘာမွလည္းမ႐ွိ မလုပ္တတ္ မကိုင္တတ္နဲ႔
အဟာရျပတ္ ပိန္ကပ္ကပ္မ်က္ခြက္နဲ႔…ငါ့ ကိုၾကည့္လို႔…။

အံ၀င္ခြင္က် မျဖစ္တဲ့
သူတို႔ရဲ႕ညေနခင္းပြဲေတြမွာ
ငါ…ေငးေမာေနတဲ့အခါ အံ့ၾသတုန္လႈပ္ေနတဲ့အခါ
“သတၱ၀ါ”အထူးအဆန္းတေကာင္လို ငါ့ကိုၾကည့္ၾက
ရီေမာေလွာင္ေျပာင္ၾက
ကခုန္သီဆိုေပ်ာ္ျမဴးၾက ႐ူးမႈးေအာ္ဟစ္ၾက
ဆဲဆိုျငင္းခုန္ၾက ေသာက္ၾက စားၾက
ထိုးၾက ၾကိတ္ၾက ဟန္ေဆာင္ျပံဳးၾက ငိုၾက
သူတို႔က အေတာ္က်င့္သားရေနတဲ့ပံုပ
ဘာမွမျဖစ္သလို ျဖစ္ခဲ့တာေတြလည္းသူတို႔နဲ႔မဆိုင္သလို
ျဖစ္ေနတာေတြလည္းဘာမွမသိသလို
အဲဒီလိုပဲ ေန ေနၾကတာ
တကယ္ပါ….သူတို႔ အဲဒီလိုပဲ ေန ေနၾကပါကလား…။

ရဲေဘာ္ညိဳထြန္းေရ
အဲဒီမွာပဲ ေနသာသလိုပဲေနပါေတာ့
ဘာသိဘာသာေနတတ္သူေတြၾကား
“လုပ္တတ္”သူေတြၾကားမွာ ခင္ဗ်ား၀ိညဥ္မေပ်ာ္ပိုက္ပါနဲ႔
အဲဒီမွာပဲ ဆြံ႔အ ေနလိုက္ပါ
(ဒါေပမယ့္)ၾကယ္စင္ေတြလမ္းမေပ်ာက္ေအာင္ေတာ့
႐ွင္ျပန္ထေျမာက္
ခရီးေရာက္ေအာင္ဦးေဆာင္ညႊန္ျပေပးပါေလ….။

က်ေနာ့္ မွာေတာ့…
မ်က္စိေညာင္း နားေညာင္း
စိတ္ေထာင္းကိုယ္ေၾကရင္း ဒင္းတို႔ကူးခတ္ေနပံုကို ေငးရင္း
ျပံဳးပဲ.. ျပံဳးေနတတ္ေတာ့တယ္
က်ေနာ္တကယ္ပဲ ဓါတ္က်တယ္ဗ်ာ…….။

သားထူး(ေပါင္းတည္)