လြယ္ဖီ

ရွမ္း၊ ကယားနယ္ကုိ ၿခံစည္း႐ိုးခတ္ထားတဲ့ ေခ်ာင္း႐ိုးေလးက
သူ႔ကုိ ေထြးေပြ႕ထားတယ္။
ေျပာရမယ္ဆိုရင္
ႀကီးေတာင့္ႀကီးမား သားတေယာက္ကုိ ေပြ႕ခ်ီထားတဲ့ အေမပိန္ပိန္ေလးလိုေပါ့။

ျမင့္မား၊ သြယ္တန္း၊ ရွည္လ်ား
လြယ္ဖီဟာ က်ားက်ားယားယားေတာ့ရွိတယ္။
က်ေနာ့္သူပုန္ခ်က္ျမႇဳပ္တာက
မဲနယ္ေတာင္ အေရွ႕ဘက္ေတာင္စြယ္ဆိုေတာ့
က်ေနာ့္ရဲ႕ သူပုန္ဘ၀ကို
သူ႔ေက်ာ္ကုန္းေပၚမွာ ေလးဘက္ေထာက္သြားေစခဲ့တာေပါ့။

အဲဒီမွာပဲ အေျခခံစစ္ပညာေတြသင္ခဲ့တယ္
အဲဒီမွာပဲ ကုိတိုက္ေမာင္းနဲ႔ေတြ႕ခဲ့တယ္
အဲဒီမွာပဲ ဒီအခ်ိန္အထိ တည္သြားမယ့္ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြကို ေတြ႕ခဲ့တယ္
အဲဒီမွာပဲ က်ေနာ့္ရဲ႕ ပထမဆံုး ေဆာင္းပါးကုိ ေသနတ္သံ ဂ်ာနယ္မွာ ေရးခဲ့တယ္
အဲဒီမွာပဲ လက္ေရးနဲ႔ ကဗ်ာ စာအုပ္ေတြထုတ္ခဲ့တယ္
အဲဒီကိုဗဟိုျပဳၿပီး ဆီဆုိင္ကုိ၀င္မယ့္ ရန္သူကုိ၀ုိင္းပတ္ၿပီး ေျခမႈန္းေရးစစ္ပြဲႏႊဲခဲ့တယ္
အဲဒီမွာပဲ ရန္သူဆီက သိမ္းဆည္းရမိတဲ့ လက္နက္ေတြကို ေတြ႕ဖူးတယ္
အဲဒီမွာပဲ ကုိယ္ပုိင္ေသနတ္တလက္ရခဲ့တယ္
အဲဒီမွာပဲ တိုက္ပြဲ၀င္သူရဲေကာင္းေတြျဖစ္တဲ့
၈၀၁ က ကယမ္းရဲေဘာ္ ေမာင္ေ႐ႊနဲ႔
က်ေနာ့္ရဲ႕ ရဲေဘာ္ႀကီးႏုိင္မိုးေအာင္ကို ထားခဲ့ရတယ္။
အဲဒီမွာပဲ က်ဆံုးရဲေဘာ္ကုိ ေရွ႕မွာထားၿပီး ကမာၻမေၾကဘူးသီခ်င္းကို သီဆိုခဲ့ရတယ္
မ်က္ရည္မ်ားနဲ႔ တုန္လႈိက္ေနတဲ့ သီခ်င္းသံ။


အဲဒီမွာ
ရန္သူကို ရန္သူလို႔ ျပတ္ျပတ္သားသားျမင္ခဲ့ရတာေပါ့
က်ေနာ္တို႔ေရွ႕မွာ ရန္သူကလြဲၿပီး ဘယ္သူမွ မရွိဘူးေလ။

ညဘက္ေတြဆို
ဦးစိုးေအာင္လြင္တဲကိုသြားၿပီး မုန္႔ေတာင္းစားၾကတယ္
အဲဒီက အဆင္မေျပရင္ မ်က္ေစာင္းထုိးက
ေတာင္ေစာင္းေလးကို ေမးတင္ေဆာက္ထားတဲ့
တဲေလးကိုသြားၿပီး
လက္ဖက္ေျခာက္ေတြ ေထာင္းစားၾကတယ္။

ေနာက္ၿပီး စကားေတြေျပာၾကတယ္
အမွန္က က်ေနာ္တို႔က နားေထာင္တာပါ
အဲဒီနားေထာင္ေဖာ္ေတြဟာ က်ေနာ္ရဲေဘာ္ေတြျဖစ္လာႀကၿပီး
ေျပာၾကသူေတြကေတာ့ က်ေနာ့္ရဲ႕ ရဲေဘာ္ႀကီးေတြအျဖစ္
သံသရာတေကြ႔မွာ ျပန္ေတြ႕ျဖစ္ၾကျပန္တယ္။

က်ေနာ္အမွတ္ရေနေသးတဲ့ ေနာက္တခုကေတာ့
အေဖ့ဆီကို စာလွမ္းေရးလိုက္တာပါပဲ
“အေဖ စိတ္ကူးယဥ္တယ္ဆိုတာ
အနာဂတ္ကို ဇာတ္တုိက္ၾကည့္တာပါပဲ အေဖ”

ညိဳထက္ (လမ္းသစ္ဦး)